Akrocyjanoza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Akrocyjanoza – niegroźne zaburzenie naczynioworuchowe polegające na stałym zaczerwienieniu palców w wyniku skurczu arterioli skóry, w wyniku czego przepływ krwi przez naczynia włosowate jest zwolniony, a z hemoglobiny uwalnia nadmierna ilość tlenu. Skóra ma zabarwienie sinopurpurowe, jest chłodniejsza. Od objawu Raynauda odróżnia się brakiem charakterystycznej sekwencji objawów i brakiem bolesności[1]. Nie wymaga leczenia[2].

Opisana po raz pierwszy w 1896 roku przez Jeana Crocqa[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szczeklik 2010 ↓.
  2. Jan Fibak (red.): Chirurgia. Warszawa: PZWL, 1996. ISBN 83-200-2012-3.
  3. JF. Merlen. [Acrocyanosis: certain paradoxes, its pathogenesis]. „Phlebologie”. 35 (3). s. 731–7. PMID: 6752984. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2010. ISBN 978-83-7430-216-6.
  • Jan Fibak (red.): Chirurgia. Warszawa: PZWL, 1996. ISBN 83-200-2012-3.
  • Dyl Łukasz: Wpływ videotorakoskopowej sympatektomii piersiowej i sympatektomii lędźwiowej na przepływ krwi w skórze kończyn w niektórych jednostkach chorobowych (np. choroba Raynauda, miażdżyca zarostowa tętnic). Łódź. 2008.