Akuła (1909)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Akuła
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Projekt

Iwan Bubnow

Historia
Stocznia

Bałtycka

Położenie stępki

grudzień 1906

Wodowanie

22 sierpnia 1909

 MW Imperium Rosyjskiego
Wejście do służby

1911

Zatopiony

1915

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


370 ton
468 ton

Długość

56 metrów

Szerokość

3,7 metra

Zanurzenie

3,4 metra

Zanurzenie maksymalne

50 metrów

Napęd
2 silniki Diesla
1 silnik elektryczny
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


10,66 węzła
6,4 węzła

Zasięg

1900 mil (pow.)
38 Mm (zan.)

Wyrzutnie torpedowe

2 × 450 mm (dziób)
2 × 450 mm (rufa)
4 wyrzutnie Drzewieckiego

Załoga

24

Akułarosyjski okręt podwodny o wyporności 370 ton na powierzchni, zwodowany 22 sierpnia 1909 roku w stoczni Bałtyckiej w Petersburgu. Ukończony we wrześniu 1911 roku, 28 listopada 1915 roku zatonął na minie pod Windawą. „Akuła” została zaprojektowana przez rosyjskiego inżyniera Iwana Bubnowa. Mimo problemów z układem napędowym, okręt o rezerwie wyporności 25% uważany był za udaną konstrukcję.

Oryginalny projekt przewidywał układ napędowy, w którego skład wchodziły trzy silniki Diesla o mocy 300 koni mechanicznych każdy, napędzające trzy wały napędowe. W rzeczywistości, wybudowany okręt napędzany był jedynie dwoma silnikami spalinowymi napędzającymi dwa wały, trzeci zaś wał napędzany był przez silnik elektryczny o mocy 225 KM, zamieniony później na jednostkę o mocy 300 KM.

Okręt wyposażony był w dwie standardowe wyrzutnie torpedowe kalibru 450 mm na dziobie oraz dwie wyrzutnie na rufie, a także cztery wyrzutnie systemu Stefana Drzewieckiego. Z załoga liczącą 24 osoby, okręt zanurzał się do głębokości peryskopowej w ciągu 180 sekund, przy dopuszczalnej głębokości zanurzenia wynoszącej 50 metrów.

Wyrzutnia Drzewieckiego z umieszczoną wewnątrz torpedą na „Akule”.


Bibliografia[edytuj | edytuj kod]