Przejdź do zawartości

Al-Husajn ibn al-Kasim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Al-Husajn ibn al-Kasim
‏الحسين بن القاسم‎
Amid al-Dawla
Ilustracja
Złoty dinar Al-Muktadira z imionami jego następcy Al-Radiego i wezyra, Amid al-Dawla
wezyr
Okres

od wrzesień 931
do maj 932

Poprzednik

Ubajd Allah al-Kalwadhani

Następca

Al-Fadl ibn Ja'far ibn al-Furat

Dane biograficzne
Miejsce urodzenia

Kalifat Abbasydów

Miejsce śmierci

Bagdad, Kalifat Abbasydów

Ojciec

Al-Kasim ibn Ubajd Allah

Rodzeństwo

Muhammad ibn al-Kasim

Al-Husajn ibn al-Kasim (arab. ‏الحسين بن القاسم‎) – wyższy urzędnik kalifatu Abbasydów pełniący funkcję wezyra od września 931 do maja 932 roku.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Al-Husajn pochodzi z rodziny chrześcijańskiej rodziny nestoriańskiego pochodzenia. Jego rodzina służyła kalifom za czasów Umajjadów[1]. Sulejman ibn Wahb (pradziadek), Ubajd Allah ibn Sulejman (dziadek), Al-Kasim ibn Ubajd Allah (ojciec) i Muhammad ibn al-Kasim (brat) pełnili funkcję wezyrów[2].

We wrześniu 931 roku został mianowany przez kalifa Al-Muktadira wezyrem. Przyznano mu również tytuł Amid al-Dawla ("Ostoja/Filar Państwa"). Przeciwstawiał się Alemu ibn Isa ibn al-Dżarrahowi, który współpracował z Mu’nisem al-Muzaffarem[1][3]. Al-Husajnowi udało się przeciągnąć szambelana Mu’nisa Muhammada i jego brata Ibrahima na swoją stronę i zaczął spiskować przeciwko Mu’nisowi. Mu’nis zażądał nawet wygnania Al-Husajna do Omanu, czemu Al-Muktadir się sprzeciwił[4]. W tym samym czasie al-Husajn czuł się tak zagrożony przez potężnego generała, że ​​każdej nocy spał w innym domu, aby zapobiec jego aresztowaniu[5].

Zdaniem historyków, między innymi Clifforda Edmunda Boswortha, Al-Husajn był prawdopodobnie ostatnim wezyrem, który próbował zachować dla wezyratu część jego dawnej niezależności i próbował przywrócić finansowe finanse, ale stracił władzę z powodu nieustannych rywalizacji dworskich w maju 932 roku[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Bosworth 2002 ↓, s. 33.
  2. Bosworth 2002 ↓, s. 33-34.
  3. Bowen 1928 ↓, s. 311.
  4. Bowen 1928 ↓, s. 311-312.
  5. Bowen 1928 ↓, s. 312.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]