Alain Carignon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alain Carignon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1949
Vizille

Zawód, zajęcie

polityk

Alain Carignon (ur. 23 lutego 1949 w Vizille[1]) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 1993–1994 minister komunikacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Institut d'administration des entreprises de Grenoble[2], pracował w izbie przemysłowo-handlowej i administracji publicznej. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki[3]. Od 1976 był radnym departamentu Isère, w latach 1986–1995 pełnił funkcję przewodniczącego rady generalnej. Od 1983 do 1995 sprawował urząd mera Grenoble[2].

W 1986 po raz pierwszy został wybrany do Zgromadzenia Narodowego, z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1988 i 1993[1]. Od marca 1986 do maja 1988 był ministrem delegowanym (wiceministrem) do spraw środowiska w rządzie, którym kierował Jacques Chirac. Od marca 1993 do lipca 1994 zajmował stanowisko ministra komunikacji w gabinecie Édouarda Balladura[4].

Karierę polityczną Alaina Carignona przerwało postępowanie karne. W 1996 został skazany na karę 5 lat pozbawienia wolności (w tym 1 rok z warunkowym zawieszeniem), grzywnę i zakaz ubiegania się o funkcje publiczne za korupcję, defraudację i wpływanie na zeznania świadka[2][5]. Z wyroku tego odbył w zakładzie karnym 29 miesięcy kary[3], co w mediach wskazywano jako najdłuższy okres izolacji penitencjarnej polityka skazanego za korupcję[3][5].

Przeniósł się później do Maroka, zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej w Marrakeszu[5]. Powrócił później do działalności politycznej. W 2003 został przewodniczącym Unii na rzecz Ruchu Ludowego w Isère[2]. Kandydował bez powodzenia w różnych wyborach, m.in. w 2007 do Zgromadzenia Narodowego[2][3][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Alain Carignon. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-08-11]. (fr.).
  2. a b c d e Opération Résurrection. lexpress.fr, 15 marca 2007. [dostęp 2017-08-11]. (fr.).
  3. a b c d Alain Carignon. lepoint.fr. [dostęp 2017-08-11]. (fr.).
  4. Tous les gouvernements depuis 1958. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-08-11]. (fr.).
  5. a b c d Les nouveaux appétits d'Alain Carignon sur la droite grenobloise. lemonde.fr, 6 marca 2013. [dostęp 2017-08-11]. (fr.).