Alaksiej Janowicz

Alaksiej Janowicz

Аляксей Яновіч

Pełne imię i nazwisko	Alaksiej Alaksandrawicz Janowicz
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1939 Zaczepicze, powiat lidzki
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
Okres	od 27 listopada 1996 do 21 listopada 2000
Poprzednik	stanowisko utworzone
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996 do 9 stycznia 2001 (od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Następca	wybory nie odbyły się
Przewodniczący Mohylewskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego
Okres	od 1985 do 1987
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Białorusi
Odznaczenia

Alaksiej Alaksandrawicz Janowicz (biał. Аляксей Аляксандравіч Яновіч, ros. Алексей Александрович Янович, Aleksiej Aleksandrowicz Janowicz; ur. 18 grudnia 1939 w Zaczepiczach w powiecie lidzkim) – białoruski agronom, komunistyczny działacz partyjny i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.

Życiorys

Młodość i praca

Urodził się 18 grudnia 1939 roku we wsi Zaczepicze, w powiecie lidzkim obwodu baranowickiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1961 roku ukończył Grodzieński Instytut Gospodarstwa Wiejskiego, a następnie zaocznie Wyższą Szkołę Partyjną przy KC KPZR. W latach 1961–1967 pracował jako starszy, główny agronom w Wydziale Rolnictwa Grodzieńskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego. W latach 1967–1969 był zastępcą kierownika Wydziału Rolnictwa Grodzieńskiego Komitetu Obwodowego Komunistycznej Partii Białorusi (KPB). W latach 1969–1980 pełnił funkcję I sekretarza Korelickiego Komitetu Rejonowego KPB. W latach 1980–1982 pracował jako zastępca przewodniczącego Grodzieńskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego. W latach 1982–1985 był kierownikiem Wydziału Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego Komitetu Centralnego KPB. W latach 1985–1987 pełnił funkcję przewodniczącego Mohylewskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego. W latach 1987–1989 pracował jako inspektor w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. W latach 1989–1992 był kierownikiem wydziału, I zastępcą szefa Sekretariatu Rady Najwyższej ZSRR. W 1992 roku pełnił funkcję zastępcy stałego przedstawiciela Republiki Białorusi w Federacji Rosyjskiej w Moskwie. Od 1992 roku pracował jako szef Zarządu Kompleksu Rolniczo-Przemysłowego w Radzie Ministrów Republiki Białorusi. W 1995 roku był kierownikiem Sekretariatu Zastępcy Premiera Republiki Białorusi.

Działalność parlamentarna

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z korelickiego okręgu wyborczego nr 132. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Budżetu, Podatków, Banków i Finansów. Był bezpartyjny. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Pełnił w niej funkcję członka Komisji ds. Rolnych. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 21 listopada 2000 roku.

Odznaczenia

• Order Rewolucji Październikowej (ZSRR);
• dwa Ordery Czerwonego Sztandaru Pracy (ZSRR);
• Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR);
• Medal „Za rozwój dziewiczych ziem” (ZSRR).

Życie prywatne

Alaksiej Janowicz jest żonaty. W 1995 roku mieszkał w Mińsku.

Bibliografia

• Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.