Alaktaga
|
||
| Allactaga[1] | ||
| F. Cuvier, 1837 | ||
 Alaktaga duża (Allactaga major) |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Nadgromada | żuchwowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | gryzonie | |
| Podrząd | myszokształtne | |
| Nadrodzina | skoczkowce | |
| Rodzina | skoczkowate | |
| Podrodzina | alaktagi | |
| Rodzaj | Alaktaga | |
| Synonimy | ||
Alaktaga[3] (Allactaga) – rodzaj gryzoni z rodziny skoczkowatych[2], w skład którego wchodzi 12 gatunków zamieszkujących rejony północnej Afryki, Bliskiego oraz Środkowego Wschodu, tereny stepowe Europy Południowo-Wschodniej oraz tereny stepowe i pustynne Azji Środkowej, Syberii, Chin, Mongolii i Zabajkala[4].
Morfologia[edytuj kod]
Charakterystyczną cechą właściwą dla wszystkich skoczkowatych są bardzo długie tylne kończyny i ogon. Ogon może stanowić około 60% długości ich ciała (mierzonej z ogonem)[5]. Allactaga poruszają się na silnie rozbudowanych tylnych kończynach, a przednie są zredukowane[4]. Tylne łapy umożliwiają gatunkom Allactaga wykonywanie bardzo długich skoków, nawet około 1 metra. Duże oczy ułatwiają lepsze funkcjonowanie w nocy[6].
| A. toussi (alaktaga stepowa) |
A. elater (alaktaga mała) |
A. hotsoni (alaktaga pięciopalczasta) |
A. williamsi (alaktaga anatolska) |
|
|---|---|---|---|---|
| masa ciała (g) | 63,38±10,88 | 41,10 ± 3,34 | 64,88 ± 9,82 | 83,95 (n=2) |
| długość ciała (mm) | 109,38 ± 7,87 | 99,84 ± 3,25 | 117,50 ± 8,67 | 124 (n=2) |
| długość ogona (mm) | 177,50 ± 6,60 | 156,28 ± 13,52 | 184,50 ± 20,97 | 218 ± 30,22 |
| kończyny tylne (mm) | 53,25 ± 1,60 | 49,52 ± 0,85 | 58,00 ± 2,25 | 68,67 ± 3,79 |
| uszy (mm) | 37,00 ± 2,23 | 33,48 ± 1,54 | 41,00 ± 3,44 | 44,67 ± 3,79 |
Allactaga prowadzą nocny tryb życia[6].
Systematyka[edytuj kod]
Gatunki w obrębie rodzaju Allactaga[2][4]:
-
- alaktaga stepowa (Allactaga toussi) Darvish, Hajjar, Moghadam, Matin, Haddad & Akbary rad, 2008
- podrodzaj Allactaga:
- alaktaga mała (Allactaga elater) (Lichtenstein, 1828)
- alaktaga perska (Allactaga firouzi) Womochel, 1978
- alaktaga pięciopalczasta (Allactaga hotsoni) Thomas, 1920
- alaktaga duża (Allactaga major) (Kerr, 1792)
- alaktaga pustynna (Allactaga severtzovi) Vinogradov, 1925
- alaktaga podgórska (Allactaga vinogradovi) Argyropulo, 1941
- podrodzaj Orientallactaga:
- alaktaga balikuńska (Allactaga balikunica) Hsia and Fang, 1964
- alaktaga gobijska (Allactaga bullata) Allen, 1925
- alaktaga syberyjska (Allactaga sibirica) (Forster, 1778)
- podrodzaj Paralactaga:
- alaktaga długoucha (Allactaga euphratica) Thomas, 1881
- alaktaga anatolska (Allactaga williamsi) Thomas, 1897
- podrodzaj Scarturus:
- alaktaga czteroplczasta (Allactaga tetradactyla) (Lichtenstein, 1823)
Przypisy[edytuj kod]
- ↑ Allactaga, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Allactaga. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 30 października 2011]
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d J. Darvish, T. Hajjar, M. Moghadam Matin, F. Haddad i inni. New Species of Five-Toed Jerboa (Rodentia: Dipodidae, Allactaginae) from North-East Iran. „Journal of Sciences, Islamic Republic of Iran”. 2 (19), s. 103-109, 2008. University of Tehran. ISSN 1016-1104 (ang.).
- ↑ Ercüment ÇOLAK, Nuri YİĞİT. A new subspecies of Jerboa from Turkey; Allactaga euphratica kivanci* subsp. n.. „The Turkish Journal of Zoology”, s. 93-98, 1998. TÜBİTAK (ang.).
- ↑ a b Lambert M. Surhone, Mariam T. Tennoe, Susan F. Henssonow: Allactaga. Betascript Publishing, 2011-04-20, s. 96. ISBN 978-6135337341. (ang.)
