Alan Shearer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Alan Shearer
Ilustracja
Data i miejsce
urodzenia		 13 sierpnia 1970
Newcastle upon Tyne, Anglia
Kariera juniorska

1986-1988		 Wallsend Boys Club
Southampton
Kariera seniorska
Lata Klub M (G)
1988-1992
1992-1996
1996-2006		 Southampton
Blackburn Rovers
Newcastle United
Ogólnie		 118 (23)
138 (112)
303 (148)
559 (283)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja
1990-1992
1992-2000		  Anglia U-21
 Anglia		 11 (13)
63 (30)
Kariera trenerska
Lata Klub/reprezentacja
2009 Newcastle United (tymczasowy)

Alan Shearer (ur. 13 sierpnia 1970 w Newcastle upon Tyne) – angielski piłkarz, grający na pozycji napastnika. W reprezentacji Anglii zaliczył 63 występy, zdobywając 30 bramek. Po sezonie 2005/2006 zakończył karierę sportową. W czasie kariery reprezentował barwy następujących klubów: Southampton FC, Blackburn Rovers, Newcastle United. Trzykrotnie został królem strzelców Premier League – w sezonach: 1994/1995, 1995/1996 oraz 1996/1997, ogólnie zdobył 283 bramki w 559 występach. Rekordzista pod względem strzelonych bramek w Premier League – 260[1].

Kariera klubowa[edytuj]

Southampton (1986–1992)[edytuj]

Shearer po dwóch latach w juniorskiej drużynie został powołany do pierwszego składu Southampton. W seniorskiej drużynie zadebiutował 26 marca 1988, wchodząc z ławki przeciwko Chelsea[2]. W meczu przeciwko Arsenalowi, mając 17 lat i 240 dni, został najmłodszym piłkarzem, który zdobył hat-tricka bijąc tym samym 30-letni rekord Jimmy’ego Greaves’a[2]. Po zakończeniu sezonu podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt[3]. W letnim okienku transferowym 1992 r. Shearer został sprzedany za 3,3 mln funtów do Blackburn Rovers[4]. Jego dorobek w Southampton to 43 gole w 158 meczach[5]

Blackburn Rovers (1992–1996)[edytuj]

Po przeprowadzce z Southampton doznał kontuzji więzadła krzyżowego w grudniu 1992, przez co nie mógł grać przez pół sezonu. Sezon zakończył strzelając 16 goli w 21 spotkaniach. W sezonie 1993-94 razem z drużyną zdobył wicemistrzostwo Anglii, w 40 meczach strzelił 31 bramek[6]. Następny rok przyniósł Shearerowi koronę króla strzelców Premier League z 34 bramkami na koncie[7], co jest nadal rekordem ilości goli. Otrzymał również nagrodę najlepszego zawodnika roku w Anglii przyznawaną przez graczy[8]. Blackburn zdobyło wtedy mistrzostwo kraju[7]. W sezonie 1995/96 również sięgnął po koronę króla strzelców tym razem strzelając 31 bramek[7], lecz drużynie nie udało się powtórzyć sukcesu sprzed roku.

Newcastle United (1996–2006)[edytuj]

Po Euro 96 Shearer wiązany był z klubem z Manchesteru, lecz ostatecznie podpisał kontrakt z Newcastle United.

22 kwietnia 2006 roku, z powodu kontuzji, ogłosił zakończenie kariery sportowej[9].

Kariera reprezentacyjna[edytuj]

Brał udział w piłkarskich Mistrzostwach Europy w 1992, 1996, gdzie zdobył brązowy medal i został królem strzelców oraz 2000, a także w Mistrzostwach Świata w 1998. Karierę reprezentacyjną zakończył po Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej 2000.

Statystyki kariery[edytuj]

Sezon Klub Mecze ligowe Bramki w lidze Bramki w pucharach krajowych Bramki w pucharach europejskich
2005/2006 Newcastle United 32(1) 10 2 2
2004/2005 Newcastle United 26(2) 7 1 11
2003/2004 Newcastle United 37(0) 22 0 6
2002/2003 Newcastle United 35(0) 17 1 7
2001/2002 Newcastle United 36(1) 23 4 0
2000/2001 Newcastle United 19(0) 5 2 0
1999/2000 Newcastle United 39(1) 23 5 2
1998/1999 Newcastle United 29(1) 14 6 1
1997/1998 Newcastle United 15(2) 2 5 0
1996/1997 Newcastle United 31(0) 25 2 1
1995/1996 Blackburn Rovers 35(0) 31 5 1
1994/1995 Blackburn Rovers 42(0) 34 3 0
1993/1994 Blackburn Rovers 34(6) 31 3 0
1992/1993 Blackburn Rovers 21(0) 16 6 0
1991/1992 Southampton F.C. 41(0) 13 8 0
1990/1991 Southampton F.C. 36 4 10 0
1989/1990 Southampton F.C. 26 3 2 0
1988/1989 Southampton F.C. 10 0 0 0
1987/1988 Southampton F.C. 5 3 0 0

Przypisy

  1. ↑ All-Time Premier League Top Scorers (ang.). soccerlens.com, 2011-01-08. [dostęp 2011-11-29].
  2. ↑ a b Duncan Holley & Gary Chalk: In That Number – A post-war chronicle of Southampton FC. Hagiology, 2003, s. 199-200. ISBN 0-9534474-3-X.
  3. ↑ Alan Shearer: My Illustrated Career. Londyn: Cassell Illustrated, 2007, s. 18-50. ISBN 1-84403-586-7.
  4. ↑ Shearer the Geordie gem (ang.). BBC Sport. [dostęp 2011-10-11].
  5. ↑ Holley & Chalk: In That Number. 2003, s. 577.
  6. ↑ Alan Shearer (ang.). soccerbase.com. [dostęp 2011-10-11].
  7. ↑ a b c History of the Premier League (ang.). premierleague.com. [dostęp 2011-11-29].
  8. ↑ Emily Benammar: PFA Player of the Year winners 1974–2007 (ang.). The Daily Telegraph, 2008-04-27. [dostęp 2011-10-11].
  9. ↑ Shearer ends glittering career (ang.). uefa.com, 2006-04-22. [dostęp 2011-10-11].

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alan_Shearer&oldid=46333138”