Albatros D.IX

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albatros D.IX
Ilustracja
Prototyp myśliwca Albatros D.IX
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Albatros-Werke GmbH

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1918

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

Mercedes D.IIIa

Moc

128 kW (174 KM)

Wymiary
Rozpiętość

10,4 m

Długość

6,65 m

Wysokość

2,75 m

Masa
Własna

677 kg

Startowa

897 kg

Osiągi
Prędkość maks.

155 km/h

Prędkość wznoszenia

4 min na 1000 m
35 min na 5000 m

Długotrwałość lotu

1,5 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 km kal. 7,92 mm

Albatros D.IXniemiecki dwupłatowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Z powodu niezadowalających osiągów maszyna nie weszła do produkcji seryjnej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na początku 1918 roku w zakładach Albatros-Werke GmbH zbudowano prototyp samolotu myśliwskiego, zrywający z typową dla Albatrosa konstrukcją półskorupową[1][2]. Zaprojektowany na nowo kadłub miał płaskie boki i płaskie dno, a zaokrąglony nos pozbawiony był kołpaka[1][2]. Dwupłatowe skrzydła o jednakowej cięciwie były niemal identyczne jak w modelu D.VII, lecz łączyły je krótsze zastrzały i cięgna, na modę francuskich myśliwców SPAD S.VII i SPAD S.XIII[2]. Do napędu maszyny zastosowano silnik rzędowy Mercedes D.IIIa[1][2]. Zbudowano tylko jeden egzemplarz myśliwca, którego osiągi były niższe od używanych w Luftstreitkräfte myśliwców, więc prace nad projektem zostały przerwane[1].

Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie

Albatros D.IX był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim[2]. Długość samolotu wynosiła 6,65 metra, a rozpiętość skrzydeł 10,4 metra[1][2]. Lotki na obu płatach, połączone ze sobą za pomocą zastrzałów[1][2]. Masa pustego płatowca wynosiła 677 kg, zaś masa startowa – 897 kg[1][2]. Wysokość samolotu wynosiła 2,75 metra[2]. Napęd stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.IIIa o mocy 128 kW (174 KM) przy 1400 obr./min[1][2]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 155 km/h, zaś długotrwałość lotu 1,5 godziny[1][2]. Maszyna osiągała pułap 1000 metrów w czasie 4 minut i 5000 metrów w 35 minut[1][2].

Prototyp uzbrojony był w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Green i Swanborough 1995 ↓, s. 16.
  2. a b c d e f g h i j k l m Gray i Thetford 1970 ↓, s. 261.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]