Przejdź do zawartości

Alec Baldwin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alec Baldwin
Ilustracja
Alec Baldwin (2016)
Imię i nazwisko

Alexander Rae Baldwin III

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1958
Amityville

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy, komik, działacz polityczny

Współmałżonek

Kim Basinger
(1993–2002; rozwód)
Hilaria Thomas
(od 2012)

Lata aktywności

od 1980

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Alexander Rae „Alec” Baldwin III (ur. 3 kwietnia 1958 w Amityville) – amerykański aktor, producent filmowy, komik i działacz polityczny. Laureat trzech nagród Emmy, trzech Złotych Globów i ośmiu nagród Gildii Aktorów Ekranowych, a także nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego, Tony Award i nagrody BAFTA.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Amityville w stanie Nowy Jork jako najstarszy syn nauczyciela historii Alexandra Rae Jr. i Carol Newcomb (z domu Martineau). Jego młodsi trzej bracia – Daniel (ur. 1960), William (ur. 1963) i Stephen (ur. 1966) – zostali również aktorami. Ma dwie siostry – starszą Elizabeth (ur. 1955) i młodszą Jane (ur. 1965). Dorastał w rodzinie rzymskokatolickiej z irlandzkimi i francuskimi korzeniami[1][2].

W szkole średniej Massapequa High School grał w piłkę nożną[3] i pracował jako pomocnik kelnera w kontrowersyjnym klubie dyskotekowym Studio 54 w Nowym Jorku[4][5]. Początkowo chciał zostać prawnikiem. W latach 1976–1979 studiował na wydziale prawa, socjologii i nauk politycznych na George Washington University, w stanie Nowy Jork, gdzie po latach ubiegał się o stanowisko przewodniczącego samorządu, lecz zabrakło mu dwóch głosów.

Z aktorstwem zetknął się za sprawą teatru studenckiego. W 1979 uczył się aktorstwa w nowojorskim Lee Strasberg Theatre and Film Institute, a także z Mirą Rostova w Moscow Art Theater i wystąpił w komedii Williama Szekspira Sen nocy letniej[6]. W 1994 ukończył studia na wydziale dramatu Uniwersytetu Nowojorskiego, gdzie pisał pracę na temat Ala Pacino i jego metody pracy aktorskiej.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutował na małym ekranie jako Billy Allison Aldrich w operze mydlanej NBC The Doctors (1980-1982)[7]. Niedługo potem przeprowadził się z Nowego Jorku do Los Angeles. Został obsadzony w kilku produkcjach CBS, w tym w serialu Klinika w Teksasie (Cutter to Houston, 1983-1984) w roli doktora Hala Wexlera z Shelley Hack i Jimem Metzlerem, operze mydlanej Knots Landing (1984–1985) jako Joshua Rush[8], zdobywając za nią nagrodę Soap Opera Digest, a także w dramacie telewizyjnym Słodki rewanż (Sweet Revenge, 1984) w roli majora Alexa Breena z Kelly McGillis. W dramacie telewizyjnym NBC Miłość w biegu (Love on the Run, 1985) opartym luźno na prawdziwych wydarzeniach w Ohio z początku lat 80. ze Stephanie Zimbalist zagrał postać oskarżonego o zabójstwo w obronie własnej Seana Carpentera[9].

Baldwin na SAG Awards 2010

W 1986 po raz pierwszy trafił na Broadway w roli Dennisa w czarnej komedii Joego Ortona Łup (Loot, 1986) z Zoë Wanamaker i Željko Ivankiem, za którą odebrał Theater World Award[10]. W 1990 jako Peter w komedii off-broadwayowskiej Preludium miłości (Prelude to a Kiss) otrzymał nagrodę Obie[11]. W 1992 na Broadwayu za kreację Stanleya Kowalskiego w sztuce Tennessee Williamsa Tramwaj zwany pożądaniem[12] wystawionej w 1992 na Broadwayu przyniosła mu nominację do nagrody Tony[10], a występując w sztuce Caryla Churchilla Serious Money zebrał pełne zachwytów recenzje.

Na dużym ekranie pojawił się po raz pierwszy w filmie Twoja na zawsze, Lulu (Forever, Lulu, 1986) z Deborah Harry w roli tytułowej. Następnie w 1988 wystąpił w komedii Tima Burtona Sok z żuka (Beetle Juice), melodramacie Mike’a Nicholsa Pracująca dziewczyna (Working Girl), komedii kryminalnej Jonathana Demme’a Poślubiona mafii (Married to the Mob) oraz dramacie Olivera Stone’a Talk Radio. Jednak dopiero główna rola Jacka Ryana – agenta CIA w filmie Polowanie na Czerwony Październik (The Hunt for Red October, 1990) ujawniła w pełni jego talent aktorski. W 1990 znalazł się w magazynie „People” na liście 50. najpiękniejszych ludzi świata, a w 1995 magazyn „Empire” umieścił go na 80. miejscu listy 100 najseksowniejszych gwiazd w historii kina[13][14].

Za kreację Stanleya Kowalskiego w wersji telewizyjnej CBS Tramwaj zwany pożądaniem (A Streetcar Named Desire, 1995) z Jessicą Lange był nominowany do Nagrody Emmy i Złotego Globu. W komedii romantycznej Preludium miłości (Prelude to a Kiss, 1992) z Meg Ryan pojawił się jako Peter Hoskins – młody kochanek, a potem żonkoś. Zagrał tytułową postać w filmie Russella Mulcahy Cień (1994). W 1998 zagrał tytułową rolę w off-broadwayowskiej wersji Makbeta z Angelą Bassett.

W superprodukcji Michaela Baya Pearl Harbor (2001) był podpułkownikiem Jamesem 'Jimmym' Doolittle. Na festiwalu filmowym Cinequest San Jose 2000 w San Jose, w stanie Kalifornia odebrał nagrodę Maverick Tribute. Za kreację Shelly’ego Kaplowa, gwałtownego, bezwzględnego i okrutnego, działającego według kodeksu honorowego i szanującego tradycje dyrektora kasyna w Las Vegas w melodramacie komediowym Cooler (2003) zdobył nagrodę krytyków filmowych w Dallas i Vancouver (Kanada), National Board of Review Award oraz nominację do Oscara, Złotego Globu i Złotej Satelity[15].

Wraz z Steve’em Martinem prowadził 82. ceremonię rozdania Oscarów.

W serialu Rockefeller Plaza 30 (30 Rock, 2006–2013) wystąpił w roli szefa produkcji w stacji telewizyjnej Jacka Donaghy’ego. Rola przyniosła mu dwie nagrody Emmy. Zagrał potem w dwóch filmach Woody’ego Allena: Zakochani w Rzymie (To Rome with Love, 2012) i Blue Jasmine (2013).

W 2010 wystąpił w sztuce Petera Shaffera Equus w John Drew Theatre w Guild Hall w East Hampton[16][17].

W 2011 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6352 Hollywood Boulevard[18][19].

Baldwin z Kim Basinger na ceremonii wręczenia Cezarów, Paryż 1994

We wrześniu 2016 Baldwin zyskał uznanie krytyków zastępując Darrella Hammonda w roli Donalda Trumpa w parodiach debat prezydenckich w serii Saturday Night Live, zarówno podczas drugiej części amerykańskiej edycji 2016 kampanii prezydenckiej i po inauguracji. Rola Trumpa przyniosła mu nagrodę Primetime Emmy dla najlepszego aktora drugoplanowego w serialu komediowym[20].

Był na okładkach magazynów takich jak „TV Guide”, „Bravo”, „The Hollywood Reporter”, „GQ”, „People”, „Interview”, „Vanity Fair” i „Entertainment Weekly”[21].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Romansował z aktorkami: Cheri Oteri, Ally Sheedy, Janine Turner (1983–1984), Holly Gagnier (1984–1989), Kristin Davis (2001), Tatum O’Neal (2002) i Lori Singer (2006–2010)[22].

Na planie komedii Zawód pan młody (1991) poznał Kim Basinger, z którą 19 sierpnia 1993 się ożenił. Mają córkę Ireland „Addie” Eliesse (ur. 23 października 1995). 3 września 2002 doszło do ich rozwodu[23]. W kwietniu 2012 zaręczył się z Hilarią Thomas, z którą spotykał się od lipca 2011, a 30 czerwca 2012 wzięli ślub. Mają córki: Carmen Gabrielę (ur. 23 sierpnia 2013)[24], Marię Lucię (ur. 2021) urodzoną przez surogatkę i synów: Rafaela Thomasa (ur. 2015)[25], Leonardo Ángela Charlesa (ur. 12 września 2016)[26], Romeo Alejando Davida (ur. 17 maja 2018)[27] i Eduardo Pau Lucasa[28]. Pod koniec marca 2022 para ogłosiła, że spodziewa się kolejnego dziecka[29].

Zaangażowany w różne akcje społeczne; wspiera różne formy działalności teatralnej, finansuje schroniska dla zwierząt. Jest wegetarianinem, lubi kubańskie cygara. Jest katolikiem[30].

Jest zagorzałym krytykiem prezydenta USA Donalda Trumpa, którego parodiował w towarzystwie półnagiego Władimira Putina (w tej roli Beck Bennett) w programie rozrywkowym NBC Saturday Night Live, za co w 2017 otrzymał nagrodę Emmy[31].

2 listopada 2018 został aresztowany w Nowym Jorku po tym, gdy niedaleko jego domu w dzielnicy Greenwich Village, Baldwin pobił mężczyznę w trakcie poszukiwania miejsca do zaparkowania samochodu[32]. Rzecznik nowojorskiej policji poinformował, że Baldwinowi zostanie postawiony zarzut agresywnego ataku na innego człowieka. Na Twitterze w ostrych słowach skomentował całe zdarzenie.

21 października 2021 na planie niezależnego westernu Rust w Santa Fe, w stanie Nowy Meksyk nieumyślnie postrzelił reżysera Joela Souzę oraz operatorkę Halynę Hutchins. Souza został poważnie ranny, z kolei Hutchins zmarła od ran w trakcie transportu do szpitala[33].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Uwagi
1986 Szara sukienka (Dress Grey) Rysam Slaight
1987 Twoja na zawsze, Lulu (Forever, Lulu) Buck
1988 Ona będzie miała dziecko (She's Having a Baby) Davis McDonald
1988 Rozmowy radiowe (Talk Radio) Dan
1988 Sok z żuka (Beetlejuice) Adam
1988 Pracująca dziewczyna (Working Girl) Mick Dugan
1988 Poślubiona mafii (Married to the Mob) Cucumber Frank de Marco
1989 Wielkie kule ognia (Great Balls of Fire!) Jimmy Swaggart
1989 Tong Tana Narrator Film dokumentalny
1990 Polowanie na Czerwony Październik (The Hunt for Red October) Jack Ryan
1990 Miami Blues Frederick J. Frenger Jr.
1990 Alicja (Alice) Ed
1991 Zawód pan młody (The Marrying man) Charley Pearl
1992 Preludium miłości (Prelude to a Kiss) Peter Hoskins
1992 Glengarry Glen Ross Blake
1993 Pełnia zła (Malice) Dr Jed Hill
1994 Ucieczka gangstera (The Getaway) Carter 'Doc' McCoy
1994 Cień (The Shadow) Lamont Cranston/Cień
1995 Pamiętny dzień (Two Bits) Narrator
1996 Dziki Bill: Hollywoodzki Maverick (Wild Bill: Hollywood Maverick) Narrator Film dokumentalny
1996 Pod presją (The Juror) Nauczyciel
1996 Więźniowie nieba (Heaven's Prisoners) Dave Robicheaux Także producent wykonawczy
1996 Duchy Missisipi (Ghosts of Mississippi) Robert „Bobby” DeLaughter
1996 Sposób na Szekspira (Looking for Richard) Clarence
1997 Lekcja przetrwania (The Edge) Robert Bob Green
1998 Kod Merkury (Mercury Rising) Ppłk. Nicholas Kudrow
1999 Złodziejski trick (Thick as Thieves) Mackin, złodziej
1999 Zeznanie (The Confession) Roy Bleakie także producent
1999 Notting Hill Jeff King (chłopak Anny)
1999 Prawa młodości (Outside Providence) Stary Dunphy
1999 Słowo harcerza (Scout’s Honor) Todd Fitter Film krótkometrażowy
2000 Thomas i magiczna kolejka (Thomas and the Magic Railroad) Pan Dyrygent Również narrator
2000 Hollywood atakuje (State and Main) Bob Barrenger
2001 Pearl Harbor Podpułkownik James 'Jimmy' Doolittle
2001 Psy i koty (Cats & Dogs) Butch (głos)
2001 Final Fantasy: Wojna dusz (Final Fantasy: The Spirits Within) Kapitan Grey Edwards (głos)
2001 Genialny klan (The Royal Tenenbaums) Narrator
2002 Pluto Nash (The Adventures of Pluto Nash) M.Z.M.
2003 Cooler (The Cooler) Sheldon „Shelly” Kaplow Nagroda Krajowej Rady Przeglądu dla najlepszego aktora drugoplanowego
Vancouver Film Critics Circle Award dla najlepszego aktora drugoplanowego
Dallas-Fort Worth Film Critics Association Award dla najlepszego aktora drugoplanowego
Nominacja-Oscar dla najlepszego aktora drugoplanowego
Nominacja- Broadcast Film Critics Association Award dla najlepszego aktora drugoplanowego
Nominacja- Chicago Film Critics Association Award dla najlepszego aktora drugoplanowego
Nominacja-Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego-Motion Picture
Nominacja- Online Film Critics Society Award dla najlepszego aktora drugoplanowego
Nominacja-Satellite Award dla najlepszego aktora drugoplanowego–Motion Picture
Nominacja-Screen Actors Guild Award za najlepszą rolę aktor w roli drugoplanowej
2003 Broadway: Złoty Wiek tych, którzy byli tam legendą (Broadway: The Golden Age, by the Legends Who Were There) w roli samego siebie
2003 Kot (The Cat in the Hat) Lawrence „Larry” Quinn Nominacja-Złota Malina dla najgorszego aktora drugoplanowego
2003 Wędrówki z jaskiniowcami (Walking with Cavemen) Narrator Film dokumentalny
2003 Brighter Days Sam Film krótkometrażowy
2004 Nadchodzi Polly (Along Came Polly) Stan Indursky, szef Rubena
2004 Double Dare Film dokumentalny
2004 Ujęcie (The Last Shot) Joe Divine
2004 Aviator (The Aviator) Juan Trippe Nominacja-Screen Actors Guild Award dla wybitnej obsady w filmie fabularnym
2004 SpongeBob Kanciastoporty (The SpongeBob SquarePants Movie) Dennis (głos)
2005 Elizabethtown Phil DeVoss
2005 Dick i Jane: Niezły ubaw (Fun with Dick and Jane) Jack McCallister
2006 Mini's First Time Martin
2006 Infiltracja (The Departed) Kapitan George Ellerby Nagrody National Board of Review dla Najlepszej obsady
Nominacja- Screen Actors Guild Award dla wybitnej obsady w filmie fabularnym
2006 Biegając z nożyczkami (Running with Scissors) Norman Burroughs
2006 Dobry agent (The Good Shepherd) Sam Murach
2007 Dziewczyna z przedmieścia (Suburban Girl) Archie Knox
2007 Prawo Brooklynu (Brooklyn Rules) Caesar Manganaro
2007 Diabeł i Daniel Webster (The Devil and Daniel Webster) Jabez Stone także reżyser
2008 Dziewczyna mojego kumpla (My Best Friend's Girl) Profesor Turner
2008 Madagaskar 2 (Madagascar: Escape 2 Africa) Makunga (głos)
2008 Sezon na kleszcza (Lymelife) Mickey Bartlett także producent
2008 Podróż na kraniec wszechświata (Journey to the Edge of the Universe) Narrator (głos)
2009 Bez mojej zgody (My Sister's Keeper) Campbell Alexander
2009 To skomplikowane (It's Complicated) Jacob Adler Nagroda National Board of Review dla najlepszej obsady
Nominacja-BAFTA dla najlepszego aktora w roli drugoplanowej
2011 Hick Beau
2012 Rock of Ages Dennis Dupree
2012 Zakochani w Rzymie (To Rome with Love) John
2012 Strażnicy marzeń (Rise of the Guardians) Nicholas St. North (Święty Mikołaj)
2013 Blue Jasmine Harold „Hal” Francis
2015 Mission: Impossible – Rogue Nation Alan Hunley

Telewizja

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Produkcja
1985 Nagroda Soap Opera Digest Najlepszy nowy aktor w serialu czasu głównego Knots Landing
2001 Nagroda Gemini Najlepszy miniserial dramatyczny Norymberga (2000)
2006 Nagroda Satelita Najlepsza obsada filmowa Infiltracja (2006)
2007 Nagroda 57. MFF w Berlinie Srebrny Niedźwiedź za wybitne osiągnięcie artystyczne Dobry agent (2006)
Złoty Glob Najlepszy aktor w serialu muzycznym lub komediowym Rockefeller Plaza 30
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy aktor w serialu komediowym
2008 Nagroda Emmy Najlepszy aktor w serialu komediowym
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy aktor w serialu komediowym
2009 Złoty Glob Najlepszy aktor w serialu muzycznym lub komediowym
Nagroda Emmy Najlepszy aktor w serialu komediowym
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy aktor w serialu komediowym
Najlepsza obsada w serialu komediowym
2010 Nagroda Satelita Najlepszy aktor w serialu komediowym
Złoty Glob Najlepszy aktor w serialu muzycznym lub komediowym
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy aktor w serialu komediowym
2011 Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy aktor w serialu komediowym
2013 Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy aktor w serialu komediowym
2017 Nagroda Emmy Najlepszy aktor drugoplanowy w serialu komediowym Saturday Night Live

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dowling Genealogia. RootsWeb's WorldConnect Project. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  2. ↑ Alec Baldwin – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-06-06]. (ang.).
  3. ↑ Alec Baldwin Facts. Famous Birthdays. [dostęp 2017-06-06]. (ang.).
  4. ↑ New Again: Alec Baldwin – Page. „Interview”. [dostęp 2016-07-15]. (ang.).
  5. ↑ Proust Questionnaire: Alec Baldwin. „Vanity Fair”. [dostęp 2016-07-15]. (ang.).
  6. ↑ Rebecca Flint Marx: Alec Baldwin Biography. AllMovie. [dostęp 2021-05-15]. (ang.).
  7. ↑ Alec Baldwin. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-06-06]. (ang.).
  8. ↑ Alec Baldwin. ČSFD.cz. [dostęp 2017-06-06]. (cz.).
  9. ↑ W obronie miłości. kobieta30.pl, 2012-10-25. [dostęp 2017-06-06]. (pol.).
  10. ↑ a b Alec Baldwin. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
  11. ↑ Alec Baldwin. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
  12. ↑ Fast Facts. „TV Guide”. [dostęp 2017-06-06]. (ang.).
  13. ↑ Alec Baldwin Actor, Producer. TVGuide.com. [dostęp 2017-06-06]. (ang.).
  14. ↑ Alec Baldwin. SensaCine.com. [dostęp 2017-06-06]. (hiszp.).
  15. ↑ Alec Baldwin Awards. AllMovie. [dostęp 2021-05-15]. (ang.).
  16. ↑ Douglas MacKaye Harrington: 'Equus' At Guild Hall: Baldwin And Underwood At Full Artistic Gallop. Hamptons, 14 czerwca 2010. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
  17. ↑ Van Dyck, Larson et al. Join Baldwin & Underwood in „Equus”, 6/8 - 7/13. Broadway World, 28 maja 2010. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
  18. ↑ Alec Baldwin. Walk of Fame. [dostęp 2022-08-16]. (ang.).
  19. ↑ Patrick Kevin Day: Hollywood Star Walk: Alec Baldwin. „Los Angeles Times”, 2011-02-13. [dostęp 2022-08-16]. (ang.).
  20. ↑ Sandra Gonzalez: Alec Baldwin scores Emmy gold for roasting Trump on 'SNL'. CNN. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
  21. ↑ Alec Baldwin Magazines. Famousfix. [dostęp 2022-08-16]. (ang.).
  22. ↑ Alec Baldwin Relationships. FamousFix.com. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  23. ↑ Alec Baldwin on ex-wife Kim Basinger: She is ‘one of the most beautiful women that ever lived’. NydailyNews.com. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  24. ↑ Alec Baldwin: Daughter Ireland Hasn't Met Her Baby Sister Carmen Gabriela 3 Weeks After Birth. Us Weekly. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  25. ↑ Alec and Hilaria Baldwin Welcome Son Rafael Thomas. People, 2020-12-03. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  26. ↑ Alec and Hilaria Baldwin Welcome Son Leonardo Ángel Charles. „People”, 2020-12-02. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  27. ↑ Carolina Monclou: Everything We Know About Alec and Hilaria’s Son Romeo Alejandro David Baldwin. TheThings, 2021-06-14. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  28. ↑ Caroline Feraday: Alec Baldwin and wife Hilaria name newborn baby son Eduardo Pau Lucas meaning ‘wealthy guardian of peace and life’. „The Sun”, 2020-09-10. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  29. ↑ Kolejny Baldwinito nadchodzi tej jesieni. Alec i Hilaria Baldwin będą mieli siódme dziecko. TVN24.pl. [dostęp 2014-07-31]. (pol.).
  30. ↑ Alec Baldwin Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-04-20]. (ang.).
  31. ↑ Donald Trump wpadł w „twitterową furię” z powodu Aleca Baldwina. RMF24. [dostęp 2018-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-04)]. (pol.).
  32. ↑ Patrick Hipes (2018-11-02): Alec Baldwin Charged With Assault In New York In Parking-Spot Spat; Actual Donald Trump Wishes Him Luck – Update. Deadline. [dostęp 2018-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-04)]. (ang.).
  33. ↑ Gene Maddaus,Pat Saperstein, Gene Maddaus, Pat Saperstein: Alec Baldwin Fired Prop Gun That Killed Cinematographer Halyna Hutchins, Injured Director. „Variety”, 2021-10-21. [dostęp 2021-10-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Złoty Glob dla najlepszego aktora w serialu komediowym lub musicalu
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora drugoplanowego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alec_Baldwin&oldid=76705166”