Aleja „Solidarności” w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Boston9 (dyskusja | edycje) o 09:42, 15 lip 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
„Solidarności”
{{{nazwa oryginalna}}}
{{{jednostki}}}
Ilustracja
{{{opis zdjęcia}}}
Państwo

 Polska

Miejscowość

{{{miejscowość}}}

Długość

7 km

Poprzednie nazwy

{{{poprzednie nazwy}}}

Plan
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]]
Przebieg
światła ul. Radzymińska, ul. Naczelnikowska
światła 220m ul. Stalowa
światła 645m ul. I. Kosmowskiej
światła 770m ul. Szwedzka
1290m ul. H. Rzeszotarskiej
światła 1800m ul. Targowa
pl. Wileński
1990m ul. Jagiellońska
światła 2250 ul. Sierakowskiego
pl. Weteranów 1863 roku
2625m Wybrzeże Szczecińskie
Most Śląsko-Dąbrowski
3110m Wybrzeże Gdańskie
3450m ul. Grodzka/Nowy Zjazd
3680m Tunel Trasy W-Z
3860m Nowy Przejazd/ul. Kapucyńska
4200m ul. Bielańska
4260m ul. Długa
światła pl. Bankowy
światła 4430m ul. gen. Władysława Andersa/ul. Marszałkowska
4700m ul. Orla
światła 5000m al. Jana Pawła II
5200m ul. B.Dobrzańskiego
światła 5510m ul. Żelazna
5680m ul. Leszno
światła 6070m rondo Kercelak, ul. Towarowa, ul. Okopowa
ul. Karolkowa
światła 7 km ul. Młynarska
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Ulica Leszno przy Solnej w okresie funkcjonowania getta warszawskiego, po lewej widoczny kościół Narodzenia NMP
Aleja Solidarności widziana od al. Jana Pawła II w stronę placu Bankowego, po lewej kościół Narodzenia NMP
Aleja na wysokości ul. Bielańskiej i placu Bankowego, widok w kierunku zachodnim

Aleja „Solidarności” – jedna z głównych arterii w Warszawie, w przybliżeniu jest tożsama z Trasą W-Z. Biegnie od ulicy Radzymińskiej na Pradze-Północ do skrzyżowania ulic Wolskiej i Młynarskiej na Woli.

Przebieg

Zaczyna się od skrzyżowania z ul. Radzymińską, przechodzi mostem Śląsko-Dąbrowskim do centrum i kończy się przy skrzyżowaniu z ul. Młynarską.

Na całej swojej długości jest to dwujezdniowa szeroka ulica, o minimum dwóch pasach ruchu w każdą stronę. Wyjątkiem jest odcinek pomiędzy placem Bankowym a ulicą Jagiellońską – tam aleja „Solidarności” staje się jednojezdniowa, ale nadal ma dwa pasy ruchu dla obu kierunków (jeden pas zajmują tory tramwajowe, ruch samochodów po nim jest zakazany). W godzinach szczytu jest mocno zakorkowana. Na prawie całej długości przebiega środkiem torowisko tramwajowe.

Nazwa alei

Obecna nazwa alei poświęcona jest NSZZ „Solidarność”.

Podczas dwudziestolecia międzywojennego i wcześniej ulice tworzące jej poszczególne odcinki nosiły nazwy: Wolska, Leszno, Tłomackie, Nowy Zjazd oraz Aleksandryjska (od października 1916 – Zygmuntowska)[1]. Po wojnie zaś przebudowano je i połączono w Trasę W-Z z tunelem w rejonie Starego Miasta, a cały ciąg nazwano aleją gen. Karola Świerczewskiego.

Na początku lat 90. rozważano przywrócenie dawnych nazw. Na planie miasta z 1991[2] odcinek od ul. Młynarskiej do obecnej al. Jana Pawła opisano Stare Leszno, dalej na wschód – Tłomackie, a nazwę al. „Solidarności” umieszczono na praskim odcinku alei.

Ostatecznie jednak całemu ciągowi ulic nadano w 1991 jedną wspólną nazwę – aleja „Solidarności”. Ponieważ nazwa ta odnosi się do nazwy związku zawodowego, powinno się ją pisać w cudzysłowie.

Historia

Pierwszy odcinek ulicy wytyczono po stronie praskiej w 1862 na przedłużeniu linii kolei petersburskiej pod nazwą Aleksandrowska na cześć cara Aleksandra II Romanowa, łącząc ją z wiaduktem Pancera, nazwanego Nowym Zjazdem po wybudowaniu mostu Kierbedzia. Znaczna szerokość ulicy Aleksandryjskiej uwzględniała ruch kołowy i przebieg projektowanej przez most Kierbedzia linii kolejowej łączącej Dworzec Petersburski z Dworcem Wiedeńskim, jednak z linii tej zrezygnowano na skutek zbyt dużego nachylenia skarpy wiślanej, a ruch między dworcami przejęła kolejka konna. Kolejka ta posiadała jeden tor z mijankami i trasa przebiegała ulicami: Aleksandrowską, Nowym Zjazdem, Krakowskim Przedmieściem, Królewską, Marszałkowską do Alej Jerozolimskich.

Po drugiej stronie Wisły początkowy fragment dzisiejszej ulicy stanowił oś jurydyki Leszno i nosił nazwę ul. Leszno, biegnącej od placu Bankowego do rogatek wolskich.

W październiku 1916[1] ulicę po stronie praskiej przemianowano na Zygmuntowską, którą to nazwę nosiła do roku 1954, gdy zmieniono ją na al. gen. Karola Świerczewskiego.

W marcu 1957 w pobliżu wylotu tunelu Trasy W-Z w kierunku zachodnim odsłonięto pomnik Karola Świerczewskiego[3].

W lipcu 2017 przystanki autobusowo-tramwajowe znajdujące się przy tunelu Trasy W-Z przebudowane na tzw. przystanki wiedeńskie[4].

Ważniejsze obiekty

Przypisy

  1. a b Adam Szczypiorski: Od Piotra Drzewickiego do Stefana Starzyńskiego. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1968, s. 65.
  2. Warszawa. Plan miasta. Warszawa: BAKS, 1991.
  3. Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 138. ISBN 83-7005-211-8.
  4. Jarosław Osowski. Wiedeński sznyt przystanków. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 22 lipca 2017. 

Linki zewnętrzne