Aleja Armii Krajowej w Koszalinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
aleja Armii Krajowej
ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Koszalin

Długość

0,9 km

Przebieg
ul. Zwycięstwa, przedłużenie ul. Krakusa i Wandy
ul. Kolejowa
ul. Jana z Kolna
ul. Bohaterów Warszawy
ul. Franciszkańska/ul. Niepodległości, przechodzi w al. Monte Cassino
Położenie na mapie Koszalina
Mapa konturowa Koszalina, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „aleja Armii Krajowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „aleja Armii Krajowej”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „aleja Armii Krajowej”
Ziemia54°11′31,2″N 16°10′16,0″E/54,192011 16,171100

Aleja Armii Krajowej (do 1990 Aleja Trzydziestolecia) – ulica w centralnej części Koszalina, stanowi obejście ścisłego centrum zlokalizowanego wzdłuż ulic Zwycięstwa i Szczecińskiej.

Jest położona w ciągu drogi krajowej nr 6, a pomiędzy Szczecińską/Zwycięstwa i Bohaterów Warszawy jest także częścią drogi krajowej nr 11.

Początkowo północna część ulicy nazywała się Am Bahndamm, a południowa Eisenbahnstraße. Do 1937 przez całą długość Eisenbahnstraße przebiegała linia tramwajowa. Wzdłuż zachodniej pierzei znajdowały się tereny kolejowe i dworzec, po wschodniej rozproszona zabudowa i zieleńce. W 1945 ulica otrzymała nazwę Dworcowa, w 1960 u zbiegu z ulicą Szczecińską wybudowano dworzec autobusowy, a cztery lata później obecny gmach dworca kolejowego[1]. W 1974 w związku z planowanymi dożynkami centralnymi, które miały się odbyć w Koszalinie ulicę całkowicie przebudowano. W związku z tym wyburzono część domów przy obecnej ulicy Dworcowej (wówczas gen. Karola Świerczewskiego), a przedłużeniu tej ulicy wybudowano pierwsze i jedyne w Koszalinie przejście podziemne, w którym ulokowano placówki handlowe. Ulica zyskała po trzy pasy ruchu w każdym kierunku, a pomiędzy jezdniami ulokowano parkingi, jest to najszersza ulica w Koszalinie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wacław Nowicki, Koszalin i okolice, Gdynia: Wydawnictwo Region, 2006, s. 69-70, ISBN 83-60437-06-8, ISBN 978-83-60437-06-3, OCLC 749837194.
  2. Władysław Stachlewski "Koszalin i okolice" Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1981 ISBN 83-217-2326-8