Aleksander Łabaj

Aleksander Łabaj

starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1897 Lwów
Data śmierci	18 sierpnia 1939
Przebieg służby
Lata służby	1918–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Centrum Wyszkolenia Saperów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Aleksander Łabaj (ur. 27 lipca 1897 we Lwowie, zm. 18 sierpnia 1939) – starszy sierżant Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 27 lipca 1897 we Lwowie, w rodzinie Kazimierza.

W 1918 jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego i został wcielony do formującego się w Przemyślu 5 Batalionu Saperów. Wziął czynny udział w wojnie z Ukraińcami, a następnie wojnie z bolszewikami. Wyróżnił się męstwem 31 marca 1920 w czasie wypadu 19 Pułku Piechoty z Derażni na Wołkowińce i Komarowce. Dowodził patrolem minerskim, który zniszczył tory na linii kolejowej, po której poruszał się bolszewicki pociąg pancerny. W czasie tej akcji został ciężko ranny w twarz i dostał się w ręce wroga, lecz zdołał zbiec i wrócić do swojego pododdziału (2. kompanii 5 bsap.). Opis jego czynu został opublikowany 11 stycznia 1934 na łamach Żołnierza Polskiego.

W czasie pokoju pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie . Zmarł 18 sierpnia 1939 . Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5503 – 4 sierpnia 1922
• Krzyż Walecznych 
• Brązowy Krzyż Zasługi 
• Medal za Ratowanie Ginących 

19 kwietnia 1947 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 230, s. 4, 1939-08-20. Warszawa.