Aleksander Śnieżko (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Śnieżko
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1896
Kiejdany

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1975
Wrocław

Miejsce spoczynku

Cmentarz Świętej Rodziny we Wrocławiu

Zawód, zajęcie

historyk

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony Pracownik Łączności”

Aleksander Śnieżko (ur. 6 lutego 1896 w Kiejdanach, zm. 13 lipca 1975 we Wrocławiu)[1] – pierwszy dyrektor Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu, historyk poczty i filatelista, publicysta, autor artykułów i książek dotyczących historii poczty polskiej, a także kolekcjoner ekslibrisów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był organizatorem i pierwszym dyrektorem Muzeum Poczty i Telekomunikacji w latach 1955–1965. Jako historyk poczty publikował na łamach „Komunikatu Wewnętrznego Oddziału Krakowskiego PZF”, „Filatelisty”, „Łódzkiego Biuletynu Filatelistycznego”, „Union Postale”, „Ziemi Lidzkiej”, „Łącznika Pocztowego”, „Stolicy”, „Słowa Polskiego”, „Sammler-Expressu” (NRD) i innych. Był autorem ok. 400. publikacji, m.in. Kościół farny w Mirze • Szkic monograficzny 1587–1937 (Lida 1937), Dworek Mickiewiczowski w Nowogródku • Monografia historyczna (Wilno 1930), Szkice z dziejów poczty śląskiej (Zamość 1957), Ekslibrisy filatelistyczne (Wrocław 1957), Historiografia poczty polskiej (Warszawa 1959), Polska literatura filatelistyczna 1894–1951 • Monografia bibliograficzno–biograficzna (Turkowice b.r.w.), Poczta polska w Stambule 1766-1922 (Warszawa 1960), Dawne szyldy pocztowe (Wrocław 1962), Motyw pocztowy w ekslibrisie (Wrocław 1963). Jego praca dotycząca pierwszej zasadniczej reorganizacji poczty polskiej pt. La première réorganisation fondamentale des postes polonaises et les premiéres relations avec l’étranger (1956) została opublikowana w języku francuskim, niemieckim, angielskim, arabskim, chińskim, hiszpańskim i rosyjskim.

Kolekcjonował ekslibrisy o tematyce pocztowej i filatelistycznej. Swój zbiór przekazał w darze wrocławskiemu Muzeum Poczty i Telekomunikacji, w którym stał się podstawą przyszłych zbiorów.

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotą Odznaką „Zasłużony Pracownik Łączności”.

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Szkice z dziejów poczty śląskiej, wyd. broszurowe ZZPT, 1957
  • Ekslibrisy filatelistyczne, wyd. Wydawnictwo Muzeum Poczty i Telekomunikacji, 1957
  • Poczta miejska miasta st. Warszawy 1915–1918, wyd. Agencja Wydawnicza „Ruch”, 1965

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W uznaniu jego zasług Poczta Polska wydała w 1987 kartkę pocztową (Cp 967), na której na znaku opłaty o wartości 10 zł znalazł się jego wizerunek[2]. Umieszczono na niej także napis: Autor prac z zakresu historii poczty i filatelistyki, organizator i dyrektor Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu w latach 1955–1965. Kartkę zaprojektował grafik – Michał Piekarski.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksander Śnieżko. zgpzf.pl. [dostęp 2024-01-30]. (pol.).
  2. Aleksander Śnieżko – działacz polskiego ruchu filatelistycznego. kzp.pl. [dostęp 2024-01-30]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia Filatelistyki, Warszawa 1993, s. 549
  • Słownik biograficzny filatelistów polskich, oprac. Henryk Białek i Marian Habowski, Warszawa 1998, s. 178
  • Zbiór publikacji Aleksandra Śnieżki w Bibliotece Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]