Aleksander Klukowski
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1891 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Aleksander Klukowski (ur. 11 stycznia 1891 w maj. Dobromil) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 11 stycznia 1891 w majątku Dobromil, w ówczesnym powiecie lidzkim guberni wileńskiej[1][2][3]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 76 pułku piechoty w Grodnie[4][5][6][7].
27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 93. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W marcu tego roku został przeniesiony do 81 pułku piechoty w tym samym garnizonie na stanowisko kwatermistrza[9][10]. W grudniu 1932 został przesunięty na stanowisko dowódcy baonu[11], a we wrześniu 1933 przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Postawy na stanowisko komendanta[12]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[13], a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[15][16]
- Medal Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17][2][18]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej – 3 marca 1926[19][20]
- Medal Zwycięstwa[21]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W II Rzeczypospolitej folwark Dobromil przynależał do gmina Ostryna powiatu szczuczyńskiego województwa nowogródzkiego Mapa Taktyczna Polski 1:100 000 (P22) Ostryna, Wojskowy Instytut Geograficzny 1921.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-12].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-12].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 205.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 343, 421.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 301, 364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 90, 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 104.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 609.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 195.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 343.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-12].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-12].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926 roku, s. 71.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-12].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 90.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Oficerowie 76 Lidzkiego Pułku Piechoty
- Kwatermistrzowie 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w XX wieku