Aleksander Romuald Sieroń
| ||
Kraj działania | ![]() | |
Data urodzenia | 4 lutego 1948 | |
Profesor doktor habilitowany nauk medycznych | ||
Specjalność: angiologia, balneologia, choroby wewnętrzne, kardiologia, medycyna fizykalna | ||
Alma Mater | Politechnika Śląska, Śląska Akademia Medyczna w Katowicach | |
Doktorat | 1979 Śląska Akademia Medyczna w Katowicach | |
Habilitacja | 24 czerwca 1996 – medycyna Śląska Akademia Medyczna w Katowicach | |
Profesura | 16 sierpnia 1999 | |
Polska Akademia Nauk | ||
Status | wiceprzewodniczący Komitetu Fizyki Medycznej, Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowej | |
Doktor honoris causa (Użhorodzki Uniwersytet Narodowy – 2005) (Politechnika Śląska – 2017) | ||
Profesor SUM | ||
jednostka | Wydział Lekarski z Oddziałem Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu; Katedra i Oddział Kliniczny Chorób Wewnętrznych, Angiologii i Medycyny Fizykalnej | |
Stanowisko | prorektor ds. nauki (1999–2005) | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() |
Aleksander Romuald Sieroń (ur. 4 lutego 1948[1]) – polski lekarz[2][3], profesor doktor habilitowany nauk medycznych, doktor honoris causa, profesor zwyczajny Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach i Wydziału Lekarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach (1977). W 1979 na ŚAM uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Działanie pola elektromagnetycznego o częstotliwości przemysłowej na niektóre składniki i wielkości charakteryzujące krew, a zwłaszcza na przewodność i przenikalność elektryczną, której promotorem był Franciszek Kumaszka. W 1980 uzyskał specjalizację I stopnia, a w 1983 II z zakresu chorób wewnętrznych. W 1987 uzyskał specjalizację z zakresu kardiologii, w 1998 z balneoklimatologii i medycyny fizykalnej, w 2003 – z zakresu angiologii, a w 2006 z zakresu hipertensjologii. W 1996 obronił na ŚAM rozprawę habilitacyjną pt. Synteza i wydzielanie kwasów żółciowych u szczurów poddanych działaniu wolnozmiennych pól magnetycznych. 16 sierpnia 1999 został profesorem nauk medycznych[4]. Jest specjalistą z zakresu chorób wewnętrznych, kardiologii, angiologii, hipertensjologii oraz balneologii i medycyny fizykalnej. Stworzył i kieruje Ośrodkiem Diagnostyki i Terapii Laserowej Nowotworów, a także Centralną Pracownią Endoskopii i Pracownią Genetyczną Nowotworów. Przez dwie kadencje pełnił funkcję Prorektora ds. Nauki Śląskiej Akademii Medycznej (1999–2002 i 2002–2005), a w latach 2008–2012 pełnił funkcję Przewodniczącego Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kadry Naukowo-Dydaktycznej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Przewodniczył Zespołowi Konsultantów Wojewódzkich Województwa Częstochowskiego będąc jednocześnie Konsultantem Województwa Częstochowskiego ds. Chorób Wewnętrznych. Aktualnie jest Konsultantem Krajowym ds. Angiologii[2][3]. Jest także konsultantem Katedry i Oddziału Klinicznego Chorób Wewnętrznych Angiologii i Medycyny Fizykalnej w Bytomiu, Wydziału Nauk Medycznych w Zabrzu, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.
Jest autorem 498 artykułów naukowych, z tego 78 artykułów zagranicznych (67 artykułów w czasopismach z Listy Filadelfijskiej o łącznym IF=80,14) oraz 68 książek, skryptów i rozdziałów w monografiach i drukach zwartych (w tym 6 zagranicznych). Ponadto jest redaktorem 17 monografii, w tym 1 zagranicznej. Do uznanych nie tylko w kraju jego osiągnięć naukowych należy wykazanie przyczyn przeciwbólowego działania laserów i pól magnetycznych, określenie przydatności autofluorescencji w badaniach zmian nowotworowych, określenie przydatności CPK BB w diagnostyce zawałów podwsierdziowych, opisanie pól sieciowych jako czynnika ryzyka choroby wieńcowej, wdrożenie do praktyki klinicznej (w oparciu o wyniki eksperymentalnych badań przedklinicznych i badań klinicznych) laseroterapii niskoenergetycznej, magnetoterapii, magnetostymulacji, hiperbarycznej terapii tlenowej oraz diagnostyki i terapii fotodynamicznej[3].
Jest promotorem 29 przewodów doktorskich zakończonych uzyskaniem stopnia doktora, a także opiekunem 4 przewodów habilitacyjnych.
Ojciec Karoliny Sieroń[5].
Ordery, odznaki, wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Doctor honoris causa Użhorodzkiego Uniwersytetu Narodowego (2005)[6]
- honorowy obywatel Bytomia (2006)[7]
- Doctor honoris causa Politechniki Śląskiej (2017)[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Brązowy Krzyż Zasługi[2]
- Medal „Gloria Medicinae”[2]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[2]
- „Bene Meritus”[2]
- „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Lekarskiego”[2]
- Medal 90-lecia Stowarzyszenia Elektryków Polskich[2]
- „Honorowy Złoty Inżynier” przez „Przegląd Techniczny”[2]
- Złota Odznaka i Medal Honorowy Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii[2]
- „Laur 50-lecia ŚAM” i „Laur 60-lecia ŚAM”[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aleksander Romuald Sieroń. monitorfirm.pl. [dostęp 2018-09-16].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Joanna Miozga: Biografia. slam.katowice.pl, 2014-02-18. [dostęp 2020-11-15].
- ↑ a b c Profesor Aleksander Sieroń. Przegląd Urologiczny, 2008. [dostęp 2020-11-15].
- ↑ Prof. Aleksander Romuald Sieroń, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-04-13] .
- ↑ Leczyła zakażonych, teraz sama leży nieprzytomna pod respiratorem. "Bohaterka czasu próby", TVN24, 14 listopada 2020 [dostęp 2020-11-15] .
- ↑ Maria Klimczyk: Ukraina doceniła wiedzę. bytom.naszemiasto.pl, 2005-11-04. [dostęp 2020-11-15].
- ↑ Maria Klimczyk: Profesor Aleksander Sieroń Honorowym Obywatelem Bytomia. W: naszemiasto.pl Bytom [on-line]. Polska Press, 2006-03-27. [dostęp 2020-01-20].
- ↑ Prof. Aleksander Sieroń doktorem honoris causa Politechniki Śląskiej, „Nauka w Polsce” [dostęp 2018-04-03] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. Aleksander Romuald Sieroń, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-04-13] .
- Biogram na stronie Centrum Dokumentacji Dziejów Medycyny i Farmacji Górnego Śląska (CDDMiF)
- Absolwenci Politechniki Śląskiej
- Absolwenci Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
- Członkowie komitetów naukowych PAN
- Doktorzy honoris causa Politechniki Śląskiej
- Honorowi obywatele Bytomia
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Polscy balneolodzy
- Polscy doktorzy honoris causa uczelni na Ukrainie
- Polscy hipertensjolodzy
- Polscy kardiolodzy
- Prorektorzy uczelni w Polsce
- Urodzeni w 1948
- Wykładowcy Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
- Wykładowcy Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie