Aleksander Szacki

Aleksander Szacki
Алекса́ндр Владисла́вович Ша́цкий
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1890 ; Kuźnieck
Data i miejsce śmierci	15 lipca 1957 ; Leningrad
	Przebieg służby
Lata służby	1913–1946
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Armia Czerwona; ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	3 Pułk Strzelców Imperium Rosyjskiego; Klinika Chirurgii Ogólnej Akademii Wojskowo-Medycznej w Leningradzie; 1 Armia Wojska Polskiego; Wojskowa Akademia Medyczna im. S.M. Kirowa
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Aleksander Szacki, ros. Алекса́ндр Владисла́вович Ша́цкий (ur. 19 lipca^?/31 lipca 1890 w Kuźniecku, zm. 15 lipca 1957 w Leningradzie) – Polak, generał major służby medycznej Armii Czerwonej, generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1908 skończył gimnazjum w Niemirowie, a w 1913 Akademię Wojskowo-Medyczną w Petersburgu. Po ukończeniu studiów rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. Początkowo był młodszym lekarzem 3 pułku strzelców w Łodzi, a od 1914 starszym lekarzem.

W 1918 wstąpił do Armii Czerwonej. Wziął udział w wojnie domowej w Rosji. Później pełnił służbę w Klinice Chirurgii Ogólnej Akademii Wojskowo-Medycznej im. Kirowa w Leningradzie. W 1930 otrzymał tytuł docenta w tej klinice. W 1937 został zastępcą szefa katedry. W 1939 otrzymał tytuł profesora. W marcu 1943 został awansowany na pułkownika służby medycznej. W 1941 został szefem Katedry Wojskowej Medycyny Polowej, a w następnym roku szefem Katedry Chirurgii Szpitalnej.

29 marca 1944 został skierowany do służby w Armii Polskiej w ZSRR, a 6 kwietnia 1944 wyznaczony na stanowisko naczelnego chirurga 1 Armii WP, z którą przeszedł szlak bojowy. 30 grudnia 1944 Krajowa Rada Narodowa mianowała go generałem brygady. Po wojnie organizował służbę zdrowia WP. 16 stycznia 1946 zakończył służbę w WP i wrócił do ZSRR, gdzie był profesorem Wojskowej Akademii Medycznej im. Kirowa w Leningradzie.

Autor ponad 70 prac naukowych z dziedziny chirurgii i członek Towarzystwa Chirurgicznego w Leningradzie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945. Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, tom IV: S-Z, Toruń 2010, s. 11-12.
Edward JanE.J. Nalepa Edward JanE.J., Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795 .

[1] Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945. Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.

[1]