Aleksander Wołowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Wołowski
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data urodzenia

26 lutego 1870

Przebieg służby
Lata służby

do 1922

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

25 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Aleksander Wołowski (ur. 26 lutego 1870, zm. po 1924[1]) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 9 listopada do 2 grudnia 1918 roku był dowódcą I batalionu Okręgowego Pułku Kieleckiego, a od 2 do 23 grudnia 1918 roku dowodził 25 Pułkiem Piechoty w Piotrkowie. Od stycznia 1919 roku pełnił obowiązki na stanowisku komendanta Miasta w Kielcach[2]. 20 maja 1920 roku został stałym członkiem Rady Wojewódzkiej z ramienia Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” przy Województwie w Kielcach[3]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. 2 września 1920 roku został oddany do dyspozycji Dowództwa Frontu Północnego[5]. 1 czerwca 1921 roku ponownie pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce”, a jego oddziałem macierzystym był 25 Pułk Piechoty[6]. Z dniem 1 września 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku[7]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika[8]. Na emeryturze mieszkał w Kielcach[9][10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksander Wołowski nie figuruje w Roczniku Oficerskim 1928 i Roczniku Oficerskim Rezerw 1934.
  2. Jarno 2003 ↓, s. 47, 84, 86.
  3. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 47 z 20 maja 1920 roku, pkt 7.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 382.
  5. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 84 z 7 września 1920 roku, pkt 1037.
  6. Spis oficerów 1921 ↓, s. 95, 954.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 15 lipca 1922 roku, s. 499.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 740.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1580.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1410.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]