Przejdź do zawartości

Aleksander z Afrodyzji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Commentaria in Analytica priora Aristotelis, 1549

Aleksander z Afrodyzji (przełom II i III w. n.e.[1]) – filozof z tradycji arystotelejskiej, komentator pism Arystotelesa, zajmujący katedrę filozofii w Atenach w latach 198–211.

Uchodzi za najwybitniejszego przedstawiciela odrodzenia myśli perypatetyckiej, związanego z ponownym odkryciem ezoterycznych pism Arystotelesa[2]. Chociaż był autorem również oryginalnych prac filozoficznych (obecnie zaginionych), to uważał się przede wszystkim za interpretatora i komentatora myśli arystotelejskiej. W filozofii renesansu powstała doktryna aleksandryzmu oparta na poglądach Aleksandra z Afrodyzji[3].

Dzieła zachowane

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Komentarz do Metafizyki Arystotelesa”
  2. „Komentarz do Analityk Pierwszych Arystotelesa”
  3. „Komentarz do Topik Arystotelesa”
  4. „Komentarz do traktatu Arystotelesa O zmysłach”
  5. „Komentarz do Meteorologiki Arystotelesa”
  • traktaty teoretyczne
  1. „De anima” (wyd. pol O duszy, przeł. Monika Agnieszka Komsta, wyd. Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, Lublin 2013)
  2. „Problemy”
  3. „O fatum”
  4. „O mieszaninie”

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aleksander z Afrodyzji, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-04-01].
  2. Reale 1999 ↓, s. 61.
  3. Tatarkiewicz 1981 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]