Aleksandr Driewin
 Autoportret, 1923 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 lub 26 lutego 1938 |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
Aleksandr Dawydowicz Driewin (ros. Александр Давыдович Древин, łot. Aleksandrs Rūdolfs Drēviņš, ur. 1889 w Wenden, zm. 16[1] lub 26[2] lutego 1938 w Butowie[1]) – łotewski i rosyjski malarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1904–1907 uczył się w szkole nawigacji w Rydze. Brał udział w wydarzeniach rewolucyjnych, za co trafił w 1906 roku do więzienia[3]. W latach 1908–1913 studiował w akademii w Rydze pod kierunkiem Vilhelmsa Purvītisa[4]. W 1915 roku wyjechał do Moskwy, gdzie zgłębiał różne kierunki awangardy[3]. Karierę malarską w Moskwie rozpoczął od wystawienia cyklu obrazów olejnych pod tytułem Uchodźcy[1]. Należał do grup artystycznych Mir iskusstwa i Bubnowyj Walet, a w 1926 roku dołączył do Stowarzyszenia Artystów Rewolucyjnej Rosji[3][4]. Angażował się w założenie muzeum poświęconego sztuce współczesnej[3]. W 1920 roku ożenił się z artystką awangardową Nadieżdą Udalcową; po roku parze urodził się syn Andriej, przyszły rzeźbiarz[5]. W tym czasie Driewin zaczął poszukiwać własnego stylu, ostatecznie skupiając się na malowaniu pejzaży[3]. W latach 1920–1932 wykładał malarstwo na Wchutiemasie i Wchutieinie[4], następnie został odsunięty od prowadzenia zajęć ze względu na swoje poglądy dotyczące sztuki, w których sprzeciwiał się socrealizmowi[3]. W latach 1929–1932 podróżował z Udalcową po górach Ałtaj, co zainspirowało Udalcową do stworzenia cyklu ekspresjonistycznych pejzaży, w których widać inspirację pracami Driewina[6]. W 1929 roku zaangażował się w prace nowo powstałego łotewskiego związku kulturalno-oświatowego „Prometeusz”[2].
Pod koniec 1937 roku łotewska diaspora artystów zaczęła być prześladowana przez NKWD, rozwiązano także „Prometeusza”[2]. 17 stycznia[6] 1938 Driewin został aresztowany, a 16 (lub 26[2]) lutego rozstrzelany[1][3] na poligonie w Butowie[2]. Jego prace ukryto w archiwach Galerii Tretiakowskiej i Państwowego Muzeum Rosyjskiego. Prace pozostawione w domu ochroniła przed konfiskatą Udalcowa, przekonując, iż są to dzieła jej autorstwa[2].
Driewina zrehabilitowano w drugiej połowie lat 50.[1][6] W rezultacie jego prace zaczęły znów pojawiać się w galeriach, choć pierwsza wystawa indywidualna odbyła się dopiero w 1979 roku. Od tego czasu jego prace wystawiane są w światowych galeriach, w tym w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku[1]. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Łotewskiego Narodowego Muzeum Sztuki, Galerii Tretiakowskiej i Muzeum Rosyjskiego[2].
W 2019 roku odsłonięto w Moskwie tablicę upamiętniającą Driewina. Znajduje się na domu, w którym mieszkał, gdy w 1938 roku został aresztowany[2].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Kirill Sokolov, Aleksandr Drevin, Nadezhda Udal’tsova: An Exhibition That Never Was, „Leonardo”, 35 (3), 1 czerwca 2002, s. 263–269, ISSN 1530-9282 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Peter Cheremushkin, The Last Address of Alexander Drevin [online], The Moscow Times, 24 kwietnia 2019 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Collection – GTG [online], Tretyakov Gallery, 6 sierpnia 2016 [dostęp 2020-05-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-06] (ang.).
- ↑ a b c Drevin, Aleksandr Davidovich, [w:] Russian and Soviet Painting, Metropolitan Museum of Art, 1977, ISBN 978-0-87099-162-2 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
- ↑ M.N. Yablonskaya, Women artists of Russia’s new age, 1900–1935, New York: Rizzoli, 1990, s. 246, ISBN 0-8478-1090-9.
- ↑ a b c Nadezhda Andreyevna Udaltsova, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-05-01] (ang.).