Aleksandr Fadin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Fadin
Александр Михайлович Фадин
pułkownik pułkownik
Pełne imię i nazwisko

Aleksandr Michajłowicz Fadin

Data i miejsce urodzenia

10 października 1924
Kniaziewka, ZSRR

Data i miejsce śmierci

11 października 2011
Moskwa, Rosja

Przebieg służby
Lata służby

1943–1996

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka
Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej

Jednostki

207. Batalion 22. Gwardyjskiej Brygady Pancernej, 5. Gwardyjski Stalingradzki Korpus Pancerny, Front Woroneski (późniejszy 1 Front Ukraiński)

Stanowiska

dowódca czołgu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Bohater Federacji Rosyjskiej
Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej GwiazdyOrder Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Budapesztu” Medal „Za zdobycie Wiednia” Medal „Za wyzwolenie Pragi” Order Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (Słowacja)

Aleksandr Michajłowicz Fadin (ros. Александр Михайлович Фадин; ur. 10 października 1924 we wsi Kniaziewka, zm. 11 października 2011 w Moskwie) – radziecki czołgista, uczestnik II wojny światowej, Bohater Federacji Rosyjskiej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 października 1924 we wsi Kniaziewka (ros. Князевка), koło Arzamasu, w obwodzie niżnonowogrodzkim w rodzinie chłopskiej. Jego ojciec, Mojsze Jewsiejewicz Fadin był rosyjskim Żydem. Jego matką była Fira Achromowna Kiejzman. W 1940 roku ukończył niepełną szkołę średnią w Arzamas, a następnie rozpoczął naukę w technikum w Gorkim (dzisiaj Niżny Nowogród).

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki początkowo nie został powołany do wojska z racji swojego młodego wieku. W 1943 roku przerwał naukę i odbył szkolenie pancerne w Leningradzkiej Wyższej Oficerskiej Szkole Pancernej w Gorkim.

Został wysłany na front jako dowódca czołgu T-34-76 i wziął udział w bitwie na łuku kurskim, bitwie o Biełgorod i zakończonej zdobyciem miasta Operacji Charkowskiej.

Szczególnie zasłużył się podczas „bitwy o Dniepr”, stoczonej w pierwszej połowie listopada 1943 roku, której celem było zniszczenie zgrupowania wojsk niemieckich w rejonie Kijowa i zdobycie stolicy Ukrainy, które nastąpiło w nocy z 6 na 7 listopada.

Późniejsza kariera wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie służył jako dowódca batalionu pancernego, zastępca szefa sztabu i szef sztabu pułku pancernego, zastępca dowódcy pułku pancernego oraz jako oficer szkolenia bojowego personelu Obrony Cywilnej Ministerstwa Obrony ZSRR. W 1964 roku został przeniesiony do służby w Wojskowej Akademii Wojsk Pancernych im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie. W 1967 roku został mianowany wykładowcą taktyki, stanowisko te zajmował do 1975 roku. W tym samym roku obronił pracę na stopień magistra nauk wojskowych. W latach 1976-1978 przebywał służbowo w Syryjskiej Republice Arabskiej, gdzie organizował szkolenia funkcjonariuszy syryjskich sił pancernych.

Decyzją Wyższej Komisji Atestacyjnej w 1981 roku otrzymał stopień docenta, a następnie profesora. Był autorem lub współautorem ponad 40 prac naukowych z dziedziny wojskowości. Przeszedł na emeryturę w 1996 roku, ale mimo to wciąż aktywnie angażował się w prace Akademii. Od 1998 roku, członek rzeczywisty (senior fellow) w Centrum Technologii Informacyjnych Połączonej Akademii Wojskowej Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.

Zmarł 11 października 2011. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=3459 www.warheroes.ru (ros.) [dostęp 2012-02-13]
  2. http://www.prezident.sk/?rad-bieleho-dvojkriza-ii-trieda Strona Prezydenta Republiki Słowackiej (słow.) [dostęp 2012-02-13]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]