Aleksandr Imeretyński
 |
Ten artykuł od 2010-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| ||
.jpg)
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 września 1837 Moskwa | |
| Data i miejsce śmierci | 17 listopada 1900 Petersburg | |
| Namiestnik Królestwa Polskiego | ||
| Okres | od 1896 do 1900 | |
| Poprzednik | Paweł Szuwałow | |
| Następca | Iwan Podgorodnikow (p.o.) | |
| Odznaczenia | ||
                     
| ||
Aleksander Bagration-Imeretyński, ros. Александр Константинович Багратион-Имеретинский (24 września 1837 - 17 listopada 1900), rosyjski arystokrata (książę), generał-gubernator warszawski, namiestnik cara w Warszawie.
Aleksander Imeretyński pochodził z rodu Bagrationow - dynastii królewskiej, która kiedyś rządziła Gruzją. W latach 1897-1900 pełnił funkcję generał-gubernatora Warszawy z nadania cara, zastępując w fotelu Pawła Szuwałowa[1]. Pozorny zwolennik porozumienia z Polakami i pozyskania ich przychylności dla państwa rosyjskiego.
W rzeczywistości widział zagrożenie we wzrastającym niezadowoleniu Polaków, podgrzewanym podówczas przez coraz liczniejsze wydawnictwa i organizacje nielegalne, jak np wydawany przez Piłsudskiego Robotnik i PPS.
Rozwijający się pod koniec XIX w. na ziemiach Królestwa Polskiego ruch socjalistyczny docierał do coraz liczniejszych mas - głównie robotników, ale też chłopów i żydów. Ponieważ największy odłam tego ruchu głosił konieczność wyzwolenia się z niewoli cara, Imertyński zdecydował o zmianie dotychczasowej represyjnej polityki wobec Polaków. Pozorne ustępstwa ze strony Rosjan (m.in. przywrócenie prawa do modlitwy w języku ojczystym w szkołach w 1897, zdymisjonowanie znienawidzonego przez Polaków kuratora Aleksandra Apuchtina, polskojęzyczna gazeta, czy też zezwolenie na budowę pomnika Adama Mickiewicza) miały zneutralizować wpływ wydawnictw i ruchów nielegalnych.
W 1898 roku wykradziony został przez działaczy PPS tajny memoriał Imeretyńskiego dotyczący współpracy z caratem, w którym Imeretyński relacjonował carowi założenia swojej polityki pozornych ustępstw, mających doprowadzić de facto do wzrostu tempa rusyfikacji Polaków. Wydany w Londynie wraz z wstępem autorstwa Józefa Piłsudskiego, zdobył niebywały rozgłos i w znacznej mierze przyczynił się do dymisji Imeretyńskiego, jak też zdecydowanego osłabienia pozycji stronnictw ugodowych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Sobczak, Polskie fascynacje młodym cesarzem Mikołajem II. Geneza jego wizyty warszawskiej we wrześniu 1897 roku i próba polsko-rosyjskiej "ugody", "Mazowieckie Studia Humanistyczne", 1996, nr 1, s. 14.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
A. Woźniak, Gruziński wielkorządca w Warszawie. Rządy księcia Aleksandra Imeretyńskiego w Królestwie Polskim (1897-1900), "Pro Georgia", 2004, nr 11, s. 75-88.
