Aleksandr Kanarczik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Kanarczik
Александр Иванович Канарчик
major major
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1904
Prirogowka, rejon wińkowiecki

Data i miejsce śmierci

22 lub 24 sierpnia 1944
k. Werenowa

Przebieg służby
Lata służby

1926–1944

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Aleksandr Iwanowicz Kanarczik (ros. Александр Иванович Канарчик, ukr. Олекса́ндр Іва́нович Кана́рчик, ur. 1 sierpnia?/14 sierpnia 1904 we wsi Prirogowka w rejonie wińkowieckim, zm. 22 lub 24 sierpnia 1944 k. Werenowa) – radziecki major, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie niepełne średnie, był brygadzistą oddziału traktorowego w lespromchozie, w latach 1926–1930 oraz od 1933 służył w Armii Czerwonej. W 1932 ukończył kursy kadry dowódczej, a w 1941 kursy doskonalenia kadry dowódczej, od czerwca 1941 brał udział w wojnie z Niemcami jako zastępca dowódcy, a od października 1941 dowódca 61 samodzielnego batalionu zmotoryzowanego. Walczył na Froncie Briańskim, Centralnym i na Frontach Białoruskich, uczestniczył w operacji mohylewskiej i białostocko-mińskiej, wyróżnił się podczas forsowania Dniepru k. wsi Dobrejka w rejonie szkłowskim, w jednej z walk został ranny. Według polskich źródeł w sierpniu 1944 dowodził 143 samodzielnym batalionem zmotoryzowanym Wojsk Wewnętrznych NKWD i brał udział w pacyfikacjach polskich wsi i zbrodniach na ludności cywilnej oraz w prześladowaniu żołnierzy AK na Grodzieńszczyźnie. Zginął wraz z siedmioma innymi żołnierzami radzieckimi w samochodzie ostrzelanym przez żołnierzy AK dowodzonych przez Jana Borysewicza "Krysię" w rejonie Werenowa.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]