Aleksandyr Ludskanow

Aleksandyr Ludskanow
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1854 ; Wielkie Tyrnowo
Data i miejsce śmierci	4 marca 1922 ; Londyn
	Minister handlu i rolnictwa
Okres	od 20 lutego 1901; do 9 marca 1902
Przynależność polityczna	Partia Postępowo-Liberalna
Poprzednik	Petyr Danczow
Następca	Petyr Abraszew
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 9 marca 1902; do 6 maja 1903
Przynależność polityczna	Partia Postępowo-Liberalna
Poprzednik	Michaił Sarafow
Następca	Dimityr Petkow
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 16 marca 1911; do 1 czerwca 1913
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Nikoła Muszanow
Następca	Michaił Madżarow
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksandyr Koczow Ludskanow, bułg Александър Кочов Людсканов (ur. 15 marca 1854 w Wielkim Tyrnowie, zm. 4 marca 1922 w Londynie^[1]) – bułgarski polityk, adwokat i dziennikarz, minister handlu i rolnictwa (1901-1902), dwukrotny minister spraw wewnętrznych (1902–1903, 1911–1913), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 10. (1899-1900), 11. (1901), 12. (1902-1903), 15. (1911-1913), 18. (1919-1920) i 19. (1920-1923) kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu amerykańskiego Robert College w Stambule w 1875 kształcił się na Uniwersytecie Odeskim^[1]. Naukę przerwał po wybuchu wojny rosyjsko tureckiej i powrócił do kraju^[1]. Służył w sztabie rosyjskiego generała Michaiła Skobielewa, jako tłumacz, wziął udział w bitwach pod Łoweczem i pod Plewną. Po zakończeniu wojny, w latach 1879-1880 pracował w bułgarskim ministerstwie spraw zagranicznych, a także w poselstwie Bułgarii w Stambule^[1]. Po przejęciu pełni władzy w 1881 przez księcia Aleksandra Battenberga, Ludskanow wyjechał do Paryża, gdzie w 1884 ukończył studia prawnicze. Po powrocie do Bułgarii pracował jako adwokat i dziennikarz. W 1886 został na krótko aresztowany, jako znany rusofil, a po uwolnieniu wyjechał z kraju. Mieszkał w Stambule, a następnie w Petersburgu. Powrócił do kraju w 1894 i związał się z Partią Postępowo-Liberalną, awansując wkrótce do władz tego ugrupowania^[1]. Od 1895 zaangażowany w sprawy macedońskie, brał udział w kongresach Organizacji Macedońskiej (późniejsze WMRO).

W 1901 objął stanowisko ministra handlu i przemysłu w gabinecie Petko Karawełowa, rok później objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych^[1]. Na fotel ministerialny powrócił w 1911, reprezentując Partię Demokratyczną w gabinecie Iwana Geszowa. Po zakończeniu I wojny światowej działał w Angielsko-Bułgarskim Sądzie Arbitrażowym w Londynie^[1]. Tam też zmarł w marcu 1922.

Był żonaty (żona Nediałka z d. Cankow), miał dwoje dzieci (Radkę i Konstantina).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 267-268. ISBN 978-954-430-603-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 267-268. ISBN 978-954-430-603-8.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 267-268. ISBN 978-954-430-603-8.

[1]