Aleksiej Kariakin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Kariakin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1980
Kadyjewka

Przewodniczący Rady Ludowej Ługańskiej Republiki Ludowej
Okres

od 18 maja 2014
do 25 marca 2016

Przynależność polityczna

Pokój dla Ługańszczyzny

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

Władimir Diegtiarienko

Aleksiej Wiaczesławowicz Kariakin (ros. Алексе́й Вячесла́вович Каря́кин; ur. 7 kwietnia 1980 w Kadyjewce) – ukraiński polityk i separatysta, przewodniczący parlamentu nieuznawanej międzynarodowo Ługańskiej Republiki Ludowej od 18 maja 2014 do 25 marca 2016[1].

Ukończył technikum w Kadyjewce (wówczas Stachanowie), zdobywając specjalizację z zakresu mechaniki samochodów[2]. Prowadził mały sklep.

Wiosną 2014 poparł działania donbaskich separatystów. 5 kwietnia został zatrzymany wraz z 5 innymi osobami, jednak po szturmie na siedzibę SBU wypuszczono ich. Wspierał żołnierzy Berkutu i zbierał pieniądze na ich rehabilitację. Reprezentował lokalną ludność podczas spotkania z obserwatorami OBWE w kwietniu 2014[3].

W maju 2014 wybrany do parlamentu ŁRL z ramienia partii Pokój dla Ługańszczyny; został jego przewodniczącym. 6 października wybrany członkiem rady rewizyjnej partii. 25 marca 2016 pozbawiony urzędu przewodniczącego Rady Ludowej[4], wyjechał do Rosji. Obecnie listy gończe za nim wydała Ukraina z powodu zdrady i Ługańska Republika Ludowa z powodu szykowania puczu, niszczenia własności i nielegalnego transportu broni[5]. Miał znaleźć się w więzieniu w październiku 2016[5].

Żonaty, ma trójkę dzieci. Jest kolekcjonerem broni.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ukraine. rulers.org. [dostęp 2017-11-30]. (ang.).
  2. Назван глава Луганской народной республики. Polit.ru, 18 maja 2014. [dostęp 2017-12-01]. (ros.).
  3. В Луганске представители ОБСЕ впервые встретились с местными ополченцами. Interfax, 17 kwietnia 2014. [dostęp 2017-12-01]. (ros.).
  4. Народный совет ЛНР отстранил от должности председателя Карякина. RIA Nowosti, 25 marca 2016. [dostęp 2017-12-01]. (ros.).
  5. a b Jack Losh: Ukrainian rebel leaders divided by bitter purge. Washington Post, 3 października 2016. [dostęp 2017-12-01]. (ang.).