Aleksiej Musin-Puszkin (1729–1817)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Siemionowicz Musin-Puszkin
Алексей Мусин-Пушкин
Ilustracja
Aleksiej Siemionowicz Musin-Puszkin
Pełne imię i nazwisko

Aleksiej Siemionowicz Musin-Puszkin

Data urodzenia

1729

Data śmierci

październik 1817

Minister-Rezydent Rosji w Gdańsku
Okres

od 1756
do 1760

Poprzednik

Christian Szewius

Następca

Iwan Rżyczewski

Minister-Rezydent Rosji w Hamburgu
Okres

od 1760
do 1765

Poseł Rosji w Londynie
Okres

od 1765
do 1768

Poprzednik

Fiodor Gross

Następca

Iwan Czernyszew

Poseł Rosji w Sztokholmie
Okres

od 1779
do 1785

Odznaczenia
Order Św.Anny II klasy

Aleksiej Siemionowicz Musin-Puszkin, Alexei Mussin Puschkin, ros. Алексей Семёнович Мусин-Пушкин (ur. 1729, zm. w październiku 1817) – rosyjski dyplomata, radca stanu, szambelan, senator, hrabia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Długoletni dyplomata – w 1752 był członkiem personelu w stopniu porucznika w poselstwie w Wiedniu; w latach 1756-1760 ministrem rezydentem w Gdańsku, 1760-1765 ministrem w Hamburgu; 1765-1768 – posłem w Londynie. W 1768 przeniósł się do Hagi, ale w 1769 powrócił do Londynu, gdzie pozostał aż do 1779.

Przedstawił władzom brytyjskim ostrą notę zawierająca skargi na brutalną brytyjską blokadę kontynentalną. Interesujące były jego raporty na temat rządu i przemysłu w Anglii. Musin-Puszkin szczególnie popierał udział rosyjskich kupców w zewnętrznych stosunkach handlowych, które, jak dotychczas, były w całości w rękach cudzoziemców, i proponował utworzenie w Petersburgu rodzimego towarzystwa handlowego.

W 1777 dołączył do kapituły zakonu templariuszy, chcąc upowszechnić w Rosji system "ścisłego posłuszeństwa" i założyć kolonię templariuszy wśród niemieckich osadników w Saratowie.

W latach 1778-1779 pośredniczył w zakupie za kwotę 40.000 funtów przez Katarzynę II od George'a Walpole'a III (Earl of Orford) kolekcji obrazów, m.in. Rubensa, Van Dycka, Jordaensa, Rembrandta, Poussina.

W latach 1779-1785 pełnił funkcję posła w Sztokholmie.

3 lipca 1779 od Józefa II otrzymał tytuł hrabiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

22 września 1785 został udekorowany orderem Św. Anny – nr 355.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]