Aleksy (Frołow)
| Anatolij Frołow Анатолий Фролов | |
| Arcybiskup kostromski i galicki | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1947 |
| Data śmierci |
3 grudnia 2013 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup kostromski i galicki | |
| Okres sprawowania |
2010–2013 |
| Rektor seminarium duchownego w Kostromie | |
| Okres sprawowania |
2010–2013 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
25 marca 1979 |
| Diakonat |
19 października 1975 |
| Prezbiterat |
po 1975 |
| Chirotonia biskupia |
19 sierpnia 1995 |
Aleksy, imię świeckie Anatolij Stiepanowicz Frołow (ur. 27 marca 1947 w Moskwie, zm. 3 grudnia 2013) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W młodości spotykał się ze starcami Serafinem (Tiapoczkinem) i Grzegorzem (Dawydowem), którzy wywarli znaczny wpływ na jego dalsze życie. Pracował jako stróż w cerkwi Świętych Piotra i Pawła w Moskwie[1].
W 1974 ukończył seminarium duchowne w Moskwie, zaś pięć lat później uzyskał dyplom kandydata nauk teologicznych w Moskiewskiej Akademii Duchownej. 19 października 1975 w cerkwi Opieki Matki Bożej przy Akademii przyjął święcenia diakońskie. Został również zatrudniony jako pracownik naukowy tejże uczelni; zajmował się badaniami archeologicznymi związanymi z historią Kościoła[2]. W tym okresie właśnie jemu powierzono opiekę nad zachowanymi rzeczami osobistymi św. Sergiusza z Radoneża[3]. 25 marca 1979 złożył wieczyste śluby zakonne przed archimandrytą Innocentym (Proswirinem)[3], przyjmując imię zakonne Aleksy[2]. Za pośrednictwem archimandryty Innocentego poznał tradycję ascetyczną mnichów Pustelni Glińskiej[3].
Od roku następnego do 1994, zachowując pracę w Akademii, wykładał również w seminarium duchownym, którego był absolwentem[2]. Ponadto służył w cerkwi św. Serafina z Sarowa przy zakładach produkcji dewocjonaliów „Sofrino”[1]. W marcu 1991 jako archimandryta (godność otrzymał w 1989) został przełożonym Monasteru Nowospasskiego w Moskwie[2]. Monaster ten w tym samym roku zwróciły Cerkwi władze świeckie (obiekty klasztorne w 1918 skonfiskowano i odtąd pełniły funkcje świeckie, m.in. więzienia, mieszkań, instytutu sztuki)[4]. W kolejnych latach archimandryta Aleksy działał na rzecz odbudowy monasteru jako ośrodka życia duchowego i przyczynił się do odzyskania przez niego pozycji jednego z najważniejszych prawosławnych centrów w Moskwie[5][3].
19 sierpnia 1995 miała miejsce jego chirotonia na biskupa oriechowo-zujewskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Po uzyskaniu godności biskupiej Aleksy (Frołow) został również przewodniczącym synodalnej komisji ds. monasterów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, w grudniu tego samego roku objął dodatkowo stanowisko przewodniczącego komisji liturgicznej. 11 października 1996 został natomiast wyznaczony na przewodniczącego zarządu finansowego Kościoła, któremu prezydował do jego rozwiązania w roku następnym. Od 1997 pełnił funkcje przewodniczącego komisji synodalnej ds. ekonomicznych i humanitarnych. 29 lutego 2004 podniesiony do godności arcybiskupiej[2].
Był inicjatorem utworzenia fundacji „Nasledije”, a przez kilka lat kierował projektem „Russkij Lemnos”, którego celem było upamiętnienie przebywania na wyspie Lemnos w 1920 tysięcy emigrantów z ogarniętej wojną domową w Rosji[5]. Współpracował z Rosyjskim Instytutem Studiów Strategicznych, wydał kilka prac w jego publikacjach, był także recenzentem części z nich[5].
Publicznie stwierdzał, że wierzy w odrodzenie Rosji prawosławnej[5]. Utożsamiał się z antyreformatorskim, konserwatywnym skrzydłem duchowieństwa Kościoła. W 2008 zorganizował w Monasterze Nowospasskim konferencję duchowieństwa i wiernych, w czasie której krytykowano obecne we współczesnej Cerkwi Rosyjskiej propozycje reform liturgicznych. Konferencja wystosowała następnie list do Soboru Biskupów zwołanego w tym samym roku[5]. Opowiadał się za zachowaniem w liturgii języka cerkiewnosłowiańskiego bez uproszczeń i słów zrusycyzowanych[6].
5 marca 2010 synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wyznaczył go na biskupa ordynariusza eparchii kostromskiej i galickiej, zaś 26 czerwca tego samego roku również na rektora seminarium duchownego w Kostromie. Duchowny zakończył również pracę w komisji ds. monasterów[2].
W maju 2013, z powodu choroby arcybiskupa Aleksego, tymczasowym administratorem eparchii kostromskiej został biskup makarjewski Terapont[7]. Nie odzyskawszy zdrowia, w grudniu tego samego roku arcybiskup Aleksy zmarł[8]. 6 grudnia 2013 został pochowany w cerkwi Przemienienia Pańskiego na terenie Monasteru Nowospasskiego. Uroczystości przewodniczył patriarcha moskiewski i całej Rusi Cyryl[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Жизненный путь архиепископа Костромского и Галичского Алексия (Фролова). [dostęp 2013-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-11)].
- ↑ a b c d e f Biogram w bazie danych Patriarchatu Moskiewskiego
- ↑ a b c d «Подвизайся даже до крови», „Православие.RU” [dostęp 2016-12-04].
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5.
- ↑ a b c d e Cкончался владыка Алексий, архиепископ Костромской и Галичский
- ↑ Отошел ко Господу архиепископ Алексий (Фролов)
- ↑ Епископ Макарьевский Ферапонт назначен временно управляющим Костромской епархией
- ↑ Алексий, архиепископ (Фролов Анатолий Степанович)
- ↑ В Новоспасском монастыре состоялось отпевание и погребение архиепископа Алексия (Фролова)