Alex Morgan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alex Morgan
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Alexandra Patricia Morgan Carrasco

Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1989
San Dimas

Wzrost

170 cm

Pozycja

Napastnik

Informacje klubowe
Klub

Tottenham Hotspur

Numer w klubie

13

Kariera juniorska
Lata Klub
2007–2010 California Golden Bears
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2008–2009 West Coast FC 2 (2)
2010 California Storm 3 (5)
2010 Pali Blues 3 (1)
2011 Western New York Flash 13 (4)
2012 Seattle Sounders Women 3 (2)
2013–2015 Portland Thorns FC 36 (15)
2016–2020 Orlando Pride 54 (18)
2017 Olympique Lyon (wyp.) 8 (5)
2020–2021 Tottenham Hotspur 4 (2)
2022 San Diego Wave 19 (16)
W sumie: 145 (70)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008 Stany Zjednoczone U-20 10 (5)
2010– Stany Zjednoczone 169 (107)
W sumie: 179 (112)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
złoto Francja 2019
złoto Kanada 2015
srebro Niemcy 2011
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012
brąz Tokio 2020
Mistrzostwa świata U-20
złoto Chile 2008
Strona internetowa

Alexandra Patricia Morgan (ur. 2 lipca 1989 w San Dimas w Kalifornii) – amerykańska piłkarka, reprezentantka Stanów Zjednoczonych w piłce nożnej, zawodniczka klubu Tottenham Hotspur, grająca na pozycji napastniczki. Mistrzyni Świata z 2015 i 2019. Była najmłodszą piłkarką drużyny Stanów Zjednoczonych, która zdobyła srebrny medal na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej Kobiet 2011 odbywających się w Niemczech oraz złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczęła na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w drużynie California Golden Bears, dla której w sumie zdobyła 45 bramek, tym samym zajmuje 3. miejsce wśród najskuteczniejszych strzelczyń w historii drużyny[1]. Wybrana z numerem 1 w pierwszej rundzie draftu ligi Women’s Professional Soccer w 2011 roku przez Western New York Flash, pomogła temu klubowi w zdobyciu mistrzostwa WPS 2011. W roku 2012, po rozwiązaniu ligi WPS, grała przez kilka miesięcy w zespole Seattle Sounders Women w półamatorskiej W-League. Po utworzeniu w 2013 National Women Soccer League została zawodniczką klubu Portland Thorns FC[2]. Pod koniec 2016 zdecydowała się przenieść do Europy, by reprezentować barwy francuskiego Olympique Lyon. Od 2022 występuje w klubie San Diego Wave FC[3], biorącym udział w rozgrywkach National Women’s Soccer League w Stanach Zjednoczonych. Nigdy nie dostała czerwonej kartki, a żółtych obejrzała tylko 8 w całej profesjonalnej karierze piłkarskiej[potrzebny przypis].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Karierę reprezentacyjną rozpoczęła w 2008 od występów w drużynie U-20. Jej debiut nastąpił w meczu przeciwko Kubie[4], w którym strzeliła swoją pierwszą bramkę w kadrze na Mistrzostwach CONCACAF w Piłce Nożnej Kobiet do lat 20 w Meksyku[5]. W tym samym roku została powołana na Mistrzostwa Świata U-20 w piłce nożnej kobiet 2008 w Chile i wraz ze swoją reprezentacją zdobyła złoty medal. Z dorobkiem 4 bramek (z Francją, Argentyną i Koreą Północną) otrzymała Brązowego Buta (3. najlepsza strzelczyni turnieju) oraz Srebrną Piłkę (2. najlepsza piłkarka turnieju). W drugiej kategorii lepsza od niej okazała się partnerka z ataku Sydney Leroux. Trafienie Morgan w finale przeciwko Korei Północnej zostało wybrane bramką mistrzostw, a później w plebiscycie FIFA bramką roku.

W seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych zadebiutowała w meczu przeciwko Meksykowi w marcu 2010, a w październiku tego samego roku zdobyła swoją pierwszą bramkę w kadrze, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych w meczu z Chinami. Miesiąc później zdobyła bardzo ważną dla reprezentacji bramkę, dającą zwycięstwo w pierwszym meczu barażu z Włochami w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata w 2011 roku[6]. Alex Morgan wraz z drużyną narodową USA zdobyła srebro na mistrzostwach świata w piłce nożnej kobiet w Niemczech. Była najmłodszą zawodniczką amerykańskiej ekipy. W 82 minucie półfinałowego spotkania z Francją (3:1) zdobyła swojego pierwszego w karierze gola na mistrzostwach świata, grając jako rezerwowa. W finale przeciwko Japonii weszła na boisko w drugiej połowie, a w 69 minucie otworzyła wynik spotkania, zdobywając bramkę na 1:0, a także asystowała przy golu Abby Wambach na 2:1 w 104 minucie.

W swoim debiucie na igrzyskach olimpijskich w Londynie w meczu przeciwko reprezentacji Francji strzeliła dwa gole (w 32'- na 2:2, w 66'- na 4:2). Najbardziej spektakularny mecz w karierze rozegrała w półfinale igrzysk przeciwko Kanadzie, w którym zdobyła zwycięskiego, dającego awans do finału gola na 4:3, w 123. minucie meczu (w dogrywce). Jest to najpóźniej zdobyta bramka w historii głównych turniejów piłkarskich pod patronatem FIFA (zarówno kobiecych jak i męskich). W finale przeciwko Japonii asystowała przy pierwszej bramce Carli Lloyd a jej drużyna wygrała 2:1, zdobywając złoty medal olimpijski.

W 2012 Morgan zdobyła tytuł Piłkarki Roku 2012 Amerykańskiej Federacji Piłkarskiej, zajęła trzecie miejsce w głosowaniu na Piłkarkę Roku 2012 w plebiscycie FIFA, była także nominowana do tytułu sportowca roku przez ESPY Awards.

W 2015 zdobyła w Kanadzie Mistrzostwo Świata z reprezentacją USA rozbijając w finale Japonię 5:2. W 2019, we Francji, obroniła ten tytuł pokonując w finale Holandię 2:0.[7]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2012 jej zdjęcia w namalowanym farbą na ciele stroju kąpielowym ukazały się w Sports Illustrated[8]. Obecnie związana jest z amerykańskim piłkarzem Servando Carrasco, którego poznała podczas studiów na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[9]. Alex jest wierną fanką Seattle Sounders FC, FC Barcelona i Manchesteru United[10]. 7 maja 2020 urodziła córkę Charlie Elena Carrasco.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Western New York Flash
Portland Thorns FC
Olympique Lyon

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Juniorskie
  • Mistrzostwa Świata U-20:
Seniorskie

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Senior Q&A With Alex Morgan. Cal Athletics, 2.11.2010. [dostęp 2012-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (ang.).
  2. Alex Morgan, Christine Sinclair among first seven players added to Portland Thorns FC through allocation process. timbers.com, 2013-01-11. [dostęp 2013-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-27)]. (ang.).
  3. San Diego Wave FC Signs American Soccer Icon Alex Morgan Ahead of Inaugural Season. sandiegowavefc.com, 2021-12-13. [dostęp 2023-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-19)]. (ang.).
  4. U.S. Under-20 Women Hand Cuba 9–0 Defeat In FIFA U-20 World Cup Qualifying Action. United States Soccer Federation, 20.06.2008. [dostęp 2012-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-11)]. (ang.).
  5. Q&A with U.S. Under-20 Star Alex Morgan. Cal Athletics, 11.07.2008. [dostęp 2012-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-24)]. (ang.).
  6. U.S. women shut out Italy, 1–0, and near World Cup qualification. Los Angeles Times, 20.11.2010. (ang.).
  7. Amerykanki nie zawiodły i przeszły do historii. W finale MŚ pokonały Holenderki 2:0 i obroniły tytuł, naTemat.pl [dostęp 2019-07-08] (pol.).
  8. Alex Morgan – Body Paint – 2012 Sports Illustrated.
  9. Alex Morgan gets proposals, but a Sounder has her heart. [w:] Seattle Post-Intelligencer [on-line]. 18.07.2011. (ang.).
  10. American women’s soccer star Alex Morgan declares support for Barça. 9.03.2012. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]