Alexander Gibson
| Imię i nazwisko |
Alexander Drummond Gibson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Sir Alexander Drummond Gibson (ur. 11 lutego 1926 w Motherwell[1][2], zm. 14 stycznia 1995 w Londynie[2]) – szkocki dyrygent.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczył się w Glasgow gry na fortepianie w Royal Scottish Academy of Music oraz dyrygentury na Uniwersytecie[1][2]. Studiował też w Royal College of Music w Londynie[1][2], gdzie założył i prowadził orkiestrę studencką, studia ukończył w 1951 roku z wyróżnieniem[1]. Uczestniczył w kursach dyrygenckich u Igora Markevitcha w Mozarteum w Salzburgu oraz u Paula van Kempena w Accademia Musicale Chigiana w Sienie[1][2]. W 1951 roku został zatrudniony jako asystent dyrygenta w Sadler’s Wells Opera w Londynie, gdzie w 1952 roku debiutował prowadząc wykonanie Sprzedanej narzeczonej Bedřicha Smetany[1]. Od 1952 do 1954 roku był asystentem dyrygenta BBC Scottish Orchestra w Glasgow[1][2][3]. Od 1954 roku ponownie dyrygował w Sadler’s Wells Opera, w latach 1957–1959 był jej dyrektorem[2]. W 1957 roku debiutował w londyńskim Covent Garden Theatre[1]. Od 1959 do 1984 roku pełnił funkcję pierwszego dyrygenta i dyrektora artystycznego Scottish National Orchestra w Glasgow[2][3]. W 1962 roku założył Glasgow’ Scottish Opera, którą prowadził do 1987 roku[2]. W 1978 roku wystąpił z nią podczas festiwalu Warszawska Jesień w Warszawie, dyrygując polskim prawykonaniem Sinfonia sacra Andrzeja Panufnika[1]. Od 1981 do 1983 roku gościnnie dyrygował Houston Symphony Orchestra[2].
Dokonał prawykonań utworów wielu kompozytorów szkockich oraz pierwszych brytyjskich wykonań dzieł takich współczesnych twórców jak Arnold Schönberg, Dmitrij Szostakowicz, Hans Werner Henze, Karlheinz Stockhausen, Luigi Nono czy Luciano Berio[1]. W 1961 roku zainicjował odbywający się w Glasgow festiwal muzyki współczesnej Musica Viva[3]. W 1969 roku poprowadził pierwsze kompletne wykonanie opery Trojanie Hectora Berlioza, a w 1971 roku pierwsze w Szkocji wykonanie niemieckojęzycznej wersji Pierścienia Nibelunga Richarda Wagnera[1]. Dokonał licznych nagrań płytowych, wraz z Henrykiem Szeryngiem i New York Philharmonic zarejestrował wszystkie utwory na skrzypce i orkiestrę W.A. Mozarta[1].
W 1967 roku został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego w stopniu komandora, a w 1977 roku przyznano mu tytuł szlachecki[1][2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 299. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1271. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d Emily Freeman Brown: A Dictionary for the Modern Conductor. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 139–140. ISBN 978-0-8108-8400-7.