Alfred Schamanek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Schamanek
pułkownik
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1883
Lwów, Austro-Węgry

Data śmierci

1920

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Ukraińska Armia Halicka

Jednostki

99 Pułk Piechoty
7 Korpus

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, wojna sowiecko-ukraińska 1917-1921

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Alfred Schamanek (ukr. Альфре́д Шама́нек, niem. Alfred Šamánek) (ur. 20 maja 1883 we Lwowie, zm. 1920) – ukraiński działacz wojskowy, pułkownik UHA.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Lwowianin pochodzenia niemieckiego. Został zawodowym oficerem cesarskiej i królewskiej Armii. 1 września 1902 został mianowany na stopień podporucznika i wcielony do Morawskiego Pułku Piechoty Nr 99 w Znojmie–Klosterbruck[1]. W latach 1908-1911 był słuchaczem Szkoły Wojennej w Wiedniu. 1 maja 1909 został mianowany na stopień porucznika. W 1911, po ukończeniu szkoły, otrzymał tytuł „oficer przydzielony do Sztabu Generalnego” i został przydzielony do 8 Brygady Górskiej w Fočy. Będąc słuchaczem Szkoły Wojennej i pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym Pułku Piechoty Nr 99[2]. 1 maja 1914 został mianowany na stopień kapitana. W tym samym roku otrzymał tytuł „oficera Sztabu Generalnego” i przydział do 7 Korpusu w Temeszwarze. W czasie I wojny światowej walczył w Galicji, a następnie na froncie włoskim i Bliskim Wschodzie (Austriacki Korpus Pomocniczy w Syrii).

W listopadzie 1918, po kapitulacji armii austro-węgierskiej, powrócił do Galicji, wstąpił do UHA, od kwietnia 1919 został szefem sztabu II Korpusu UHA. Odznaczył się w ofensywie czortkowskiej i ataku na Kijów w sierpniu 1919.

Był szefem sztabu na froncie przeciwbolszewickim. Dzięki jego planom, UHA zwyciężyła Armię Czerwoną pod Winnicą (12 sierpnia 1919), Berdyczowem (19 sierpnia 1919) i Żytomierzem (21 sierpnia 1919).

Od stycznia 1920 szef sztabu CzUHA, aresztowany przez bolszewików, został zastrzelony podczas ucieczki w czasie przeprawy przez Dniestr. Pochowany we wsi Porohy koło miasta Soroki w Besarabii.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Schematismus 1904 ↓, s. 304, 598.
  2. Schematismus 1914 ↓, s. 113, 192, 242, 576.
  3. Ranglisten 1918 ↓, s. 80.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Biogram: Шаманек Альфред w: Dovidnyk z istorii Ukrainy, opr. Ihor Pidkova, Roman Shust, Kost Bondarenko; Lviv 1999, Wyd. Lvivskyi derzhavnyi universytet im. Ivana Franka i Vydavnyctvo Heneza, ISBN 978-966-504-237-2 (ukr.)