Alicja Patey-Grabowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alicja Patey-Grabowska ur. w Warszawie w 1937 r.)– poetka, tłumaczka, autorka sztuk scenicznych i utworów dla dzieci, krytyk literacki[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Warszawie, ukończyła studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Pochodzi z rodziny nauczycielskiej, ojciec Kazimierz Grabowski – oficer rezerwy[2] – zginął w Katyniu[3].

Debiutowała w 1961 r. wierszami w Almanachu Młodych, a w 1969 r. wydała pierwszy zbiór poezji pt. Z kręgu[1].

Alicja Patey-Grabowska jest propagatorką polskiej poezji w kraju i zagranicą[4]: wygłaszała referaty o polskiej poezji (z uwzględnieniem poezji kobiet), m.in. w Londynie, Rydze, Meersburgu, Petersburgu[3]. Występowała na spotkaniach autorskich[5][6] i przeprowadzała warsztaty literackie dla różnych odbiorców: w bibliotekach, szpitalach, domach dziecka[4], udziela się charytatywnie[7].

Jej mężem był lekarz onkolog i genetyk prof. Jan Steffen (zm. 2009)[8],następnie wyszła za mąż za lekarza i poetę Krzysztofa Saturnina Schreyera[9].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Tomiki wierszy[edytuj | edytuj kod]

  • Z Kręgu (1969)
  • Adam – Ewa
  • Oto ja – Kobieta
  • Drzewo od wewnątrz
  • Rana ziemi
  • Zwierzyniec (bajki, satyry, epigramy)
  • Oda do ciała
  • Wiersze
  • Znamię czasu
  • Opowiedz miłość
  • Ku pamięci
  • Rozum i serce
  • Imiona miłości
  • Kwiaty z ognia[10]
  • Znaki zodiaku: miłość pisana wierszem, współautor Krzysztof Saturnin Schreyer, Oficyna Wydawnicza NTE; zbiór poezji (2019)
  • Poezje wybrane (2020)
  • Szept Gai (2022)

Książki dla dzieci[edytuj | edytuj kod]

  • Kołysanka
  • Przygody kropelki
  • Przed snem
  • Wieczór Wigilijny (proza)
  • Przygody lalki Babi i pajacyka Koko (proza)
  • Przedziwna historia o skrzatach, elfach, trollach (proza)
  • Pory roku
  • Zapach akacji
  • Czy słoń to koń
  • Zwierzątkowo (wiersze)

Proza[edytuj | edytuj kod]

  • Poetki Syreniego Grodu (2021) –  praca biograficzno-literacka
  • Kochać – zapomnieć? (2022) – powieść

Sztuki teatralne[edytuj | edytuj kod]

  • Ściana Przykazania (współautor  S. Załuski) pseud. Aleksander Gray, wydane pod wspólnym tytułem Mur (1995)

Antologie[edytuj | edytuj kod]

  • Ja i Ty – wiersze miłosne polskich poetek współczesnych
  • W imię miłości – wiersze polskich poetek od XIX do 1996 r.
  • Krzyk o świcie – wiersze katyńskie (współautor S. Melak) 1992 r.

Wiersze Alicji Patey-Grabowskiej figurują w antologiach: niemieckiego tłumacza Karla Dedeciusa (1991 r.); włoskiej tłumaczki Ireny Conti (1990 r.); francuskich tłumaczy Jean Paul Mestas (2002 r.) i Bruno Durocher (2004 r.), Japonki Miki Tsukada (1993 r.) oraz w antologiach: greckiej, bułgarskiej, japońskiej, a także w pismach literackich w językach: angielski, albański, ukraiński, białoruski, rosyjski, portugalski.[potrzebny przypis]

Przekłady[edytuj | edytuj kod]

  • D.Neumann: Botschaften der Liebe. Gedichte. Orędzia miłości. Wiersze (Warszawa, Grapio 2001, 95 s.);
  • J.P. Mestas: Długo potem. Longtemps apres. Wiersze (Warszawa, Grapio 2004, 60).

Partytury z muzyką[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Bargielski do wierszy Alicji Patey-Grabowskiej:

  • 4 pieśni miłosne (na fortepian i mezzosopran, tłumaczenie na język niemiecki – I. Schmidt, 1975 r.): "Oto ja, kobieta", "Gdy wyłuskasz", "W kręgu", "Matka" (1969-1972)[11]
  • "W kręgu" zespół kameralny (PWN 1975)
  • 2 pieśni miłosne: Adam-Ewa, Akt strzelisty (1989 r.)[12]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1989 – Nagroda Srebrnego wieńca przyznana przez Akademię Literatury i Sztuki Di Pontzen w Neapolu[3]
  • 1989 – I nagroda za sztukę teatralną "Ściana" przyznana przez Pałac Pod Baranami w Krakowie (wsp. S. Załuski).
  • 1996 – Tytuł Damy Poezji i profesora przyznane przez międzynarodową Akademię Literatury i Sztuki "La Crisalide" we Włoszech[3]
  • 1997 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za propagowanie poezji i twórczości[3]
  • 2004 – Nagroda Prix Europa za wiersz Dans un miroir.
  • 2014 – Wyróżnienie za poemat PAX DOMINE przyznana przez American Poets Academy.
  • 2018 – Nagroda im. Witolda Hulewicza[13]
  • 2022 – Brązowy Medal Gloria Artis

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Alicja PATEY-GRABOWSKA | Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [online], sppwarszawa.pl [dostęp 2021-12-17].
  2. Muzeum Katyńskie – Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2016-01-09].
  3. a b c d e Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 1999, s. 275-276. ISBN 83-02-07446-2.
  4. a b Wiesława Papierska. Biblioteka w szkole. „Miesięcznik nauczycielski bibliotekarzy”, s. 10. Agencja "SUKURS". 
  5. Monika Tarka-Kilen, XXVI Ciechanowska Jesień Poezji [online], Scena Kultury, 10 października 2021 [dostęp 2021-12-17] (pol.).
  6. Historia – Gminna Biblioteka Publiczna – Kulturoteka w Cegłowie [online], ceglow.naszabiblioteka.com [dostęp 2021-12-17] (pol.).
  7. 8 Maja 2018, Relacja z Przekazania Paczek Ukraina “Polacy Kresowym Straceńcom” | Stowarzyszenie Łagierników Żołnierzy Armii Krajowej [online] [dostęp 2021-12-17].
  8. Alicja Patey-Grabowska-Steffen, Rozum i serce, Kielce 2010, passim.
  9. Mieczysław Chruściel, Miłość po południu, „Vox Medici”, listopad 2021, s. 24.
  10. Maria Jentys-Borelowska, Migotania w. 3, 2015.
  11. Zbigniew Bargielski | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2021-12-17] (pol.).
  12. Zbigniew Bargielski, Polska muzyka wokalna, Wydawnictwo Muzyczne Agencji Autorskiej, 1989.
  13. X X I I I – Witold Hulewicz [online] [dostęp 2021-12-17] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]