Alkietas Panagulias

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Alketas Panagoulias)
Alkietas Panagulias
Αλκέτας Παναγούλιας
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1934
Saloniki

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 2012
Vienna

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Aris FC
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1971–1973 Grecja U-21 i U-17
1971–1973 Grecja, asystent
1973–1981 Grecja
1981–1983 Olympiakos SFP
1983–1985 Stany Zjednoczone
1986–1987 Olympiakos SFP
1988–1990 Aris FC
1992–1994 Grecja
1996–1998 Iraklis Saloniki
1998–1999 Aris FC
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Alkietas „Alkis” Panagulias (ur. 30 maja 1934 w Salonikach, zm. 18 czerwca 2012 w Vienna) – grecki piłkarz występujący na pozycji obrońcy, oraz trener piłkarski.

Jako zawodnik najdłużej związany był z Arisem Saloniki. Dzięki wszechstronnemu wykształceniu i dobrej znajomości języka angielskiego szybko zauważyli go działacze Greckiego Związku Piłki Nożnej i w 1971 został asystentem selekcjonera reprezentacji Grecji, Billy'ego Binghama. Po jego ustąpieniu przejął kadrę, którą w 1980 po raz pierwszy w historii wprowadził do międzynarodowego turnieju (Euro 1980). Czternaście lat później, w czasie drugiej przygody selekcjonerskiej, awansował – również pierwszy raz – do finałów mistrzostw świata (Mundial 1994). Pomiędzy dwoma kadencjami na stanowisku trenera drużyny narodowej pracował m.in. w Olympiakosie Pireus, z którym zdobył trzy tytuły mistrza kraju. W drugiej połowie lat 90. i później znacznie ograniczył swoją działalność szkoleniową.

Kariera piłkarska i pobyt w USA[edytuj | edytuj kod]

Występował na pozycji stopera w Arisie Saloniki. Po zakończeniu kariery sportowej wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie ukończył studia na wydziale nauk politycznych Upsala College w New Jersey. Na Uniwersytecie Nowojorskim uzyskał dyplom specjalisty od spraw Organizacji Narodów Zjednoczonych. Ponadto pobierał nauki w Amerykańskiej Akademii Sportu.

Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]

Licencję trenerską otrzymał w 1968 po odbyciu kursu w angielskim Loughborough FC. Od 1971 pracował w Greckim Związku Piłki Nożnej jako opiekun kadry juniorów i reprezentacji młodzieżowej oraz asystent selekcjonera drużyny narodowej, Irlandczyka z Północy Billy'ego Binghama.

Pod koniec 1973 przejął od Binghama dorosłą reprezentację i wprowadził ją do Euro 1980. Na włoskich boiskach Grecy zaprezentowali się słabo i już po rundzie grupowej musieli wracać do domu. Panagoulias ustąpił ze stanowiska 29 listopada 1981 po porażce z Jugosławią w eliminacjach do Mundialu 1982.

Objął zespół Olympiakosu Pireus i wiosną 1982 świętował z nim mistrzostwo kraju. Wyczyn ten powtórzył także w roku następnym.

W 1983 wyjechał do Stanów Zjednoczonych i został selekcjonerem pierwszej oraz olimpijskiej reprezentacji USA. Mimo niepowodzenia na Igrzyskach Olimpijskich 1984 Grek zachował stanowisko. Odszedł dopiero po przegranej w kwalifikacjach do Mundialu 1986.

We wrześniu 1986 ponownie został zatrudniony w Olympiakosie. Jego podopieczni, wśród których był wówczas polski bramkarz Jacek Kazimierski, wiosną 1987 świętowali kolejny tytuł mistrza Grecji.

W latach 1988–1990 prowadził Aris FC. W czerwcu 1992 ponownie został mianowany selekcjonerem reprezentacji Grecji. Jako pierwszy szkoleniowiec w historii wprowadził ją do finałów mistrzostw świata, ale podczas Mundialu 1994 Grecy nie tylko przegrali wszystkie trzy mecze, ale i nie strzelili ani jednej bramki. 60–letni trener podał się do dymisji.

Później pracował jeszcze w Arisie i Iraklisie Saloniki, ale bez większych sukcesów.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Kariera szkoleniowa

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1993 kandydował z ramienia konserwatywnej partii Nowa Demokracja do greckiego parlamentu, ale nie został wybrany.

Od 2001 był prezesem Amerykańsko-Greckiego Instytutu (AHI) w Salonikach.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Miał dwoje dzieci – córkę Despinę i syna Ioannisa, oboje mieszkają w Waszyngtonie.