Amanda Nunes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amanda Nunes
Ilustracja
Nunes na ceremonii ważenia przed galą UFC 269
Pełne imię i nazwisko

Amanda Lourenço Nunes[1]

Pseudonim

The Lioness

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1988[2]
Salvador

Obywatelstwo

Brazylia

Wzrost

173 cm

Masa ciała

66 kg

Styl walki

judo, brazylijskie jiu-jitsu[3]

Debiut

2008

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

kogucia, piórkowa[2]

Klub

Team Carvalho (2003–2012)
AMA Fight Club (2010–2012)
MMA Masters (2012–2014)
American Top Team (2014–obecnie)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

28

Zwycięstwa

23

Przez nokauty

13

Przez poddania

4

Przez decyzje

6

Porażki

5

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 10 czerwca 2023.

Amanda Lourenço Nunes (ur. 30 maja 1988 w Salvadorze) – brazylijska zawodniczka mieszanych sztuk walki (MMA). Była mistrzyni Ultimate Fighting Championship w wadze piórkowej oraz w wadze koguciej. Pierwsza zawodniczka, która zdobyła dwa tytuły mistrzowskie w różnych kategoriach wagowych organizacji UFC[4].

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 30 maja 1988 roku w Pojuca, małym miasteczku na obrzeżach Salvadoru jako córka Ivete i Sindoval Nunes. Ma dwie starsze siostry, Valdirene i Vanessę. Po rozstaniu rodziców, gdy miała 4 lata, Nunes i jej siostry pozostały z matką. Aby utrzymać rodzinę jako samotny rodzic, pani Ivete sprzedawała hot-dogi, słodycze i produkty kosmetyczne obok swojej stałej pracy jako asystentka administracyjna w szkole. Według Nunes, jej ojciec początkowo nie pochwalał jej kariery zawodniczej z powodu tego, że jest kobietą, ale teraz ją wspiera[5][6].

Dorastając, Amanda była bardzo energicznym dzieckiem i często zachowywała się niewłaściwie lub wdawała się w bójki uliczne z innymi dziećmi. Kiedy wpadała w kłopoty, sąsiedzi zawsze dzwonili do jej matki, którą Nunes opisała jako kochającego, ale surowego rodzica. Ivete zachęciła swoją córkę do uprawiania sportu, jako sposobu na poradzenie sobie z nadmiarem energii.

Amanda początkowo aspirowała do zostania profesjonalną piłkarką, zaczynając już w szkole podstawowej jako zawodniczka lokalnej drużyny Pojuca, a później drużyny Salvador. W końcu dostała szansę, by spróbować swoich sił w klubie piłkarskim Vitória, ale matka zabroniła jej tego, ponieważ chciała, by skupiła się na nauce[7].

Treningi sztuk walki[edytuj | edytuj kod]

W rodzinie Amandy wujek José Silva był zawodnikiem Vale Tudo, a jej matka Ivete regularnie trenowała boks. Nunes po raz pierwszy zaangażowała się w walkę, gdy jej mama zapisała ją na zajęcia capoeiry, gdy miała pięć lat, po tym jak jej szkolny nauczyciel skarżył się, że Amanda jest zbyt nadpobudliwa w klasie. Naukę karate rozpoczęła jako siedmiolatka[8][9].

,,Moja mama uprawiała boks, a ja poszedłem w jej ślady i zacząłem trenować. Uwielbia walczyć. Mój wujek walczył w Vale Tudo, a moja mama nawet go zakorkowała w niektórych jego walkach. Zawsze powtarza: pierwsze uderzenie musi być twoje. Ona nie może cię dotknąć, zanim ty nie dotkniesz jej. Musisz ją zastraszyć” – Amanda Nunes

Kiedy miała szesnaście lat, zaczęła trenować brazylijskie jiu-jitsu, po tym jak jej siostra Vanessa zaprosiła ją do dojo. W tym czasie związała się również z boksem. Pomimo tego, że była jedyną kobietą na sali gimnastycznej, szybko zaczęła dominować swoich partnerów treningowych w sparingach, a ponieważ nie było tam już dla niej żadnych wyzwań, postanowiła w wieku siedemnastu lat przenieść się do Salvadoru. Tam zamieszkała z siostrą i trenowała w słynnej akademii Edsona Carvalho pod okiem jego brata, Ricardo Carvalho. Po pewnym czasie rozpoczęła treningi judo.

Ponieważ mieszkanie jej siostry znajdowało się zbyt daleko od siłowni, po pewnym czasie Amanda zdecydowała się przyjąć propozycję trenera, aby zamieszkać na siłowni. Chociaż nie była jedyną uczennicą, która mieszkała w sali gimnastycznej Carvalho, była jedyną dziewczyną – a ponieważ logo akademii to dwa lwy, jej trener i inni uczniowie zaczęli nazywać ją „Leoa” (lwica w języku portugalskim), przezwisko, które nosi do dziś.

„Spałam na macie, obudziłam się około 4:30 rano, żeby posprzątać z trenerem całą siłownię. W siłowni mieszkali też inni sportowcy, ale byłam tam tylko ja, jako kobieta. Obudziliśmy się bardzo wcześnie, aby wyjść czyściutko z siłowni na pierwsze zajęcia jiu-jitsu, które rozpoczęły się o 6 rano. Kiedyś tam mieszkałam, więc dlaczego nie pomóc trenerowi? To także część życia sportowca. Dziś, kiedy patrzę wstecz, myślę, że warto było przez to wszystko przejść. Bardzo podobało mi się mieszkanie w siłowni, ponieważ była ona skierowana w stronę Porto da Barra, w stronę morza, więc trenowałam, brałam prysznic, szłam na spacer nad brzegiem morza, zostawałam tam. To było dla mnie idealne rozwiązanie”- Amanda Nunes

Nunes szybko zaczęła startować w turniejach BJJ. Do jej największych osiągnięć w tym sporcie należy złoty medal na Pan American Jiu-Jitsu Championship w 2008 roku jako niebieski pas, złoty medal na World Jiu-Jitsu Championship w 2009 roku jako purpurowy pas oraz zostanie mistrzynią świata North American Grappling Association (NAGA) w dywizji lekkiej i absolutnej w 2012 roku. Obecnie posiada czarny pas w BJJ oraz brązowy pas w judo[9].

Nunes rozpoczęła treningi MMA w 2007 roku w gymie Edsona Carvalho. Po przeprowadzce do USA, mieszkała w New Jersey i trenowała w AMA Fight Club, a następnie przeniosła się do Miami, gdzie trenowała w MMA Masters. Obecnie trenuje w American Top Team w Coconut Creek na Florydzie.

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Przed UFC[edytuj | edytuj kod]

W MMA zadebiutowała 8 marca 2008 przegrywając z Aną Marią przez poddanie[2]. W latach 2011–2013 toczyła pojedynki dla organizacji Strikeforce oraz Invicta Fighting Championships przegrywając m.in. z Alexis Davis[2].

UFC[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2013 zadebiutowała w UFC, nokautując Niemkę Sheilę Gaff w 1. rundzie[2]. W kolejnych latach zanotowała bilans czterech zwycięstw (m.in. nad Sarą McMann) oraz jednej porażki z Cat Zingano[2]. Po zwycięstwie nad Walentiną Szewczenko[2], otrzymała szanse walki o mistrzostwo UFC wagi koguciej z mistrzynią Mieshą Tate. Do walki doszło 9 lipca 2016 na jubileuszowej gali UFC 200. Nunes niespodziewanie wygrała z Tate, przez poddanie (duszenie zza pleców) w 1. rundzie, wcześniej rozbijając mistrzynie celnymi ciosami[10].

30 grudnia 2016 na gali UFC 207 znokautowała pretendentkę do tytułu mistrzowskiego swojej wagi Rondę Rousey, tym samym po raz pierwszy obroniła pas mistrzowski wagi koguciej kobiet[11]

9 września 2017 podczas UFC 215 obroniła drugi raz tytuł wagi koguciej wypunktowując w rewanżu Kirgizkę Walentinę Szewczenko[12].

12 maja 2018 pokonała przez techniczny nokaut w piątej rundzie Raquel Pennington, broniąc tym samym po raz trzeci tytuł mistrzyni UFC[13].

29 grudnia 2018 podczas UFC 232 pokonała posiadaczkę pasa w wadze piórkowej rodaczkę Cristiane Justino przez nokaut w 51 sekundzie pojedynku, zostając mistrzynią wagi piórkowej oraz zarazem pierwszą w historii mistrzynią UFC w dwóch kategoriach wagowych[4].

Oczekiwano, że obroni tytuł wagi koguciej 7 sierpnia 2021 roku na gali UFC 265 przeciwko Juliannie Penie[14]. Nunes uzyskała pozytywny wynik testu na COVID-19 29 lipca i walka została odwołana[15]. Po pewnym czasie przełożono ją i ostatecznie odbyła się na UFC 269 11 grudnia 2021[16]. Po zdominowaniu pierwszej rundy, Nunes sensacyjnie została pokonana w drugiej rundzie przez duszenie zza pleców, tracąc tytuł mistrzowski w wadze koguciej[17].

31 lipca 2022 roku w starciu wieńczącym galę UFC 277 zrewanżowała się Juliannie Penie rozbijając Amerykankę na dystansie pięciu rund. Odzyskała tym samym pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej[18].

10 czerwca 2023 na UFC 289 pokonała jednogłośną decyzją sędziów Meksykankę, Irene Aldanę. Po walce ogłosiła zakończenie kariery sportowej[19].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

  • 2016-2021: mistrzyni UFC w wadze koguciej
  • 2018-2023: mistrzyni UFC w wadze piórkowej
  • Pierwsza kobieta w historii UFC, która zdobyła dwa tytuły (w wadze koguciej i piórkowej) i broniła je jednocześnie
  • Najdłuższy dotychczasowy łączny czas posiadania tytułów mistrzowski UFC
  • Najwięcej zwycięstw w historii UFC wśród kobiet

Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 23-5 Meksyk Irene Aldana (14-6) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 289 10.06.2023 Kanada Vancouver Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Main Event
Wygrana 22-5 Stany Zjednoczone Julianna Peña (11-4) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 277 30.07.2022 Stany Zjednoczone Dallas Zdobyła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Main Event
Przegrana 21-5 Stany Zjednoczone Julianna Peña (10-4) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 3:26 UFC 269 11.12.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Straciła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Co-Main Event
Wygrana 21-4 Australia Megan Anderson (10-4) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:03 UFC 259 06.03.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze piórkowej. Co-Main Event
Wygrana 20-4 Stany Zjednoczone Felicia Spencer (8-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 250 06.06.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze piórkowej. Main Event
Wygrana 19-4 Holandia Germaine de Randamie (9-3) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 245 14.12.2019 Stany Zjednoczone Las Vegas Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej
Wygrana 18-4 Stany Zjednoczone Holly Holm (12-4) TKO (kopnięcia i ciosy) 1 4:10 UFC 239 06.06.2019 Stany Zjednoczone Las Vegas Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 17-4 Brazylia Cristiane Santos (20-1) KO (prawy sierpowy) 1 0:51 UFC 232 29.12.2018 Stany Zjednoczone Inglewood Zdobyła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze piórkowej. Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 16-4 Stany Zjednoczone Raquel Pennington (9-5) TKO (ciosy pięściami w parterze) 5 2:36 UFC 224 12.05.2018 Brazylia Rio de Janeiro Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Main Event
Wygrana 15-4 Kirgistan Walentina Szewczenko (14-2) Decyzja (niejednogłośna) 5 5:00 UFC 215 09.09.2017 Kanada Edmonton Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Main Event
Wygrana 14-4 Stany Zjednoczone Ronda Rousey (12-1) TKO (ciosy pięściami) 1 0:48 UFC 207 30.10.2016 Stany Zjednoczone Las Vegas Obroniła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Bonus za występ wieczoru. Main Event
Wygrana 13-4 Stany Zjednoczone Miesha Tate (18-5) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:16 UFC 200 09.07.2016 Stany Zjednoczone Las Vegas Zdobyła pas mistrzowski kobiet UFC w wadze koguciej. Bonus za występ wieczoru. Main Event
Wygrana 12-4 Kirgistan Walentina Szewczenko (12-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 196 05.05.2016 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 11-4 Stany Zjednoczone Sara McMann (8-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:53 UFC Fight Night 73: Teixeira vs. St. Preux 08.08.2015 Stany Zjednoczone Nashville Bonus za występ wieczoru
Wygrana 10-4 Stany Zjednoczone Shayna Baszler (15-9) TKO (kopnięcie na nogę i ciosy pięściami) 1 1:56 UFC Fight Night 62: Maia vs. LaFlare 21.03.2015 Brazylia Rio de Janeiro
Przegrana 9-4 Stany Zjednoczone Cat Zingano (8-0) TKO (łokcie i ciosy pięściami w parterze) 3 1:21 UFC 178 27.09.2014 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 9-3 Holandia Germaine de Randamie (4-2) Decyzja (jednogłośna) 1 3:56 UFC: Fight for the Troops 3 06.11.2013 Stany Zjednoczone Hopkinsville
Wygrana 8-3 Niemcy Sheila Gaff (10-5-1) TKO (łokcie) 1 2:08 UFC 163 03.08.2013 Brazylia Rio de Janeiro Debiut w UFC
Przegrana 7-3 Stany Zjednoczone Sarah D’Alelio (6-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Invista FC 4: Esparza vs. Hyatt 05.01.2013 Stany Zjednoczone Kansas City
Wygrana 7-2 Stany Zjednoczone Raquel Canuto (2-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:24 Invicta FC 2: Baszler vs. McMann 28.12.2012 Stany Zjednoczone Kansas City
Przegrana 6-2 Kanada Alexis Davis (10-4) TKO (ciosy pięściamI) 2 4:53 Strikeforce: Barnett vs. Kharitonov 10.09.2011 Stany Zjednoczone Cincinnati Debiut w wadze koguciej
Wygrana 6-1 Kanada Julia Budd (1-0) KO (lewy prosty i ciosy pięściamI) 1 0:14 Strikeforce 13: Challengers 07.01.2011 Stany Zjednoczone Nashville
Wygrana 5-1 Brazylia Ediane Gomes (5-0) TKO (ciosy pięściami) 2 3:00 Bitetti Combat 6 25.02.2010 Brazylia Brasilia
Wygrana 4-1 Brazylia Vanessa Porto (10-3) TKO (przerwanie przez narożnik) 2 5:00 Sumarai FC 2: Warrior’s Return 12.12.2009 Brazylia Kurytyba Co-Main Event
Wygrana 3-1 Brazylia Deise Lee Rocha (2-2) TKO (ciosy pięściami) 1 1:08 Sumarai FC 1 12.09.2009 Brazylia Kurytyba
Wygrana 2-1 Brazylia Nadja (0-0) TKO (ciosy pięściami) 1 0:10 Prime: MMA Championship 3 01.07.2008 Brazylia Salvador
Wygrana 1-1 Brazylia Paty Barbosa (0-0) TKO (ciosy pięściami) 1 0:11 Demo Fight 3 24.05.2008 Brazylia Salvador
Przegrana 0-1 Brazylia Ana Maria (1-1) Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) 1 0:35 Prime: MMA Championship 2 08.03.2008 Brazylia Salvador

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest pierwszą lesbijką, która została mistrzynią UFC. Jest żonata z inną zawodniczką UFC Niną Nunes (wcześniej Ansaroff), która walczy w wadze słomkowej[20]. Swój sukces w UFC zawdzięcza właśnie ich związkowi. W dniu 24 września 2020 roku Nina Nunes urodziła pierwsze dziecko pary, córkę Raegan Ann Nunes[20].

Aktorstwo[edytuj | edytuj kod]

Nunes wystąpiła w filmie „Bruised” z Halle Berry w roli głównej[21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ STATE OF NEVADA DEPARTMENT OF BUSINESS AND INDUSTRY ATHLETIC COMMISSIO. boxing.nv.gov. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g Statystyki i rekord MMA na sherdog.com. sherdog.com. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  3. ↑ Profil ze statystykami na awakeningfighters.com. awakeningfighters.com. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  4. ↑ a b Krzysztof Kordys: Amanda Nunes błyskawicznie nokautuje Cris Cyborg i zostaje podwójną mistrzynią UFC. mmarocks.pl, 2018-12-30. [dostęp 2018-12-30]. (pol.).
  5. ↑ O rugido da Leoa [online], www.uol [dostęp 2021-09-06].
  6. ↑ Dieta de Amanda, sofrimento das irmãs: a união da família Nunes bem antes do UFC [online], Sportv [dostęp 2021-09-06] (port. braz.).
  7. ↑ Por Evelyn Rodrigues, Marcelo Barone e Marcelo RussioLas Vegas, EUA, A caça da Leoa: Conheça a trajetória de Amanda Nunes ao cinturão do UFC [online], sportv.globo.com/site/combate [dostęp 2021-09-06] (port. braz.).
  8. ↑ Guilherme Cruz, Amanda Nunes: Roar of the Lioness [online], MMA Fighting, 27 grudnia 2016 [dostęp 2021-09-06] (ang.).
  9. ↑ a b Carla Lisbôa Grespan, Mulheres no octógono: performatividades de corpos, de gêneros e de sexualidades, Appris Editora e Livraria Eireli – ME, ISBN 978-85-8192-897-5 [dostęp 2021-09-06] (port. braz.).
  10. ↑ W. Mrozowski, UFC 200: Amanda Nunes nową mistrzynią UFC po 3-minutowym „laniu” w walce z Mieshą Tate [online], mmanews.pl, 10 lipca 2016 [zarchiwizowane z adresu 2017-09-10] (pol.).
  11. ↑ Grupa Wirtualna Polska, UFC 207: porażka Rondy Rousey w 48 sekund. To koniec kariery „Rowdy”? – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-31] (pol.).
  12. ↑ K. Witek, Wyniki UFC 215: Amanda Nunes pokonała Valentinę Shevchenko niejednogłośną decyzją [online], mmanews.pl, 10 września 2017 [dostęp 2017-09-10] (pol.).
  13. ↑ Kacper Bącela, UFC 224 – wyniki na żywo z gali od 00:00 [online], mmarocks.pl, 12 maja 2018 [dostęp 2018-05-12] (pol.).
  14. ↑ Amanda Nunes vs. Julianna Pena na UFC 265 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-07-31] (pol.).
  15. ↑ Jacek Łosak, Mistrzowskie starcie Nunes z Pena odwołane z powodu koronawirusa | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 29 lipca 2021 [dostęp 2022-07-31] (pol.).
  16. ↑ Amanda Nunes vs Julianna Peña na UFC 269! [online], NaszeMMA, 30 sierpnia 2021 [dostęp 2022-07-31] (pol.).
  17. ↑ Krzysztof Kordys, UFC 269: Sensacyjna porażka Amandy Nunes przez poddanie! Juliana Pena nową mistrzynią UFC! (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 12 grudnia 2021 [dostęp 2022-07-31] (pol.).
  18. ↑ Gra do jednej bramki! Amanda Nunes rozbiła Juliannę Penę! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-07-31] (pol.).
  19. ↑ Bartosz Cieśla, UFC 289: Amanda Nunes zdominowała Irene Aldanę i zakończyła karierę [WIDEO] [online], MMA PL, 11 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-11] (pol.).
  20. ↑ a b Mike Drahota, Amanda Nunes & Nina Ansaroff Officially Announce Engagement [online], LowKickMMA.com, 19 sierpnia 2018 [dostęp 2021-09-06] (ang.).
  21. ↑ Who is Valentina Shevchenko, UFC champ in Bruised? [online], South China Morning Post, 12 grudnia 2019 [dostęp 2021-09-06] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie Ultimate Fighting Championship
Waga piórkowa
Waga kogucia
Waga musza
Waga słomkowa
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Amanda_Nunes&oldid=70596540”