Ambasada Finlandii w Polsce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ambasada Finlandii w Polsce
Suomen suurlähetystö Puolassa
Ambasada Republiki Finlandii
Logo
Ilustracja
Budynek Ambasady Finlandii przy ul. Chopina 4/8
Państwo

 Polska

Data utworzenia

1919, 1945

Ambasador

Päivi Maarit Laine

Zatrudnienie

6+[1]

Adres
ul. F. Chopina 4/8
00-559 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ambasada Finlandii w Polsce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ambasada Finlandii w Polsce”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ambasada Finlandii w Polsce”
Ziemia52°13′22,48″N 21°01′22,35″E/52,222911 21,022875
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Dawna siedziba wicekonsulatu Finlandii w Szczecinie w al. Wojska Polskiego (do 1964)

Ambasada Finlandii w Polsce, Ambasada Republiki Finlandii (fiń. Suomen suurlähetystö Puolassa) – fińska placówka dyplomatyczna znajdująca się przy ul. Fryderyka Chopina 4/8 w Warszawie.

Podział organizacyjny[edytuj | edytuj kod]

W skład przedstawicielstwa wchodzi:

  • Fińskie Centrum Handlowe Finpro (ang. Finpro Poland Finland Trade Center)

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

W okresie międzywojennym[edytuj | edytuj kod]

Po odrodzeniu Rzeczypospolitej, pierwsza siedziba poselstwa tego kraju w Polsce mieściła się w Hotelu Bristol przy ul. Krakowskie Przedmieście 42-44 (1919), kolejne – w Hotelu Europejskim przy ul. Krakowskie Przedmieście 13 (1922-1923)[2], i w Kamienicy Goldstanda przy pl. Napoleona 3 (1922-1939).

Funkcjonował też konsulat w Gdańsku (1921-1940) z siedzibą przy Straußgasse 4, ob. ul. Chłodna (1921), Vorstädtischer Graben 44, ob. ul. Podwale Przedmiejskie (1922), Katergasse 23, ob. ul. Kocurki (1925), Werftgasse 4-6, ob. ul. Doki (1927-1939), w siedzibie The International Shipbuilding and Engineering Co Ltd, Adolf-Hitler-Str. 200, ob. al. Grunwaldzka (1939-1940).

Okres po wyzwoleniu[edytuj | edytuj kod]

Problem z siedzibą powtórzył się w 1945. Przez trzy lata fińskie przedstawicielstwo miało swoją siedzibę w Hotelu Polonia w Al. Jerozolimskich 45 (1945-1948), następnie przy ul. Humańskiej 10 (1948-1975)[3] oraz przy ul. Chocimskiej 6 (1950-1974[4]). Rezydencja posła mieściła się przy ul. Szustra/J. Dąbrowskiego 48 (1948)[5]. W 1955 poselstwo podniesiono do rangi ambasady. W 1975 władze fińskie otworzyły nową siedzibę ambasady przy ul. F. Chopina 4/8 (proj. Erik Adlercreutz). Biuro Handlowe ulokowano przy ul. Humańskiej 10 (1991[6]-1993[7]).

W okresie 1949-1964 władze Finlandii utrzymywały konsulat w Szczecinie, z siedzibą kolejno: w hotelu „Orbis-Continental” w al. 3 Maja 1 (1948-1949), przy ul. Tetmajera 4 (1949-1951), ul. Bolesława Prusa 4 (1951-1956), w willi Lindnera z 1925 w al. Wojska Polskiego 211 (1956-1964), ostatnio jako wicekonsulat[8]. Funkcjonował też konsulat Finlandii w Trójmieście, z siedzibą kolejno w Gdyni przy ul. Karpackiej 6 (1946-1948)[5][8] i w Domu Marynarza Szwedzkiego przy ul. Jana z Kolna 25 (1955-1966[9]), Sopocie przy ul. Żeromskiego 12 (1976[10]-1986[11]) i w Gdańsku przy ul. Grunwaldzkiej 132 (agencja konsularna w 1990).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce – Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-17] (pol.).
  2. ↑ Haliczanin: kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Małopolski i Kresów Wschodnich na rok Pański 1923, Lwów.
  3. ↑ Ambasada Finlandii, Warszawa: Ambasada: Budynek Ambasady [online], www.finland.pl [dostęp 2017-12-05].
  4. ↑ The Europa Year Book 1974, London.
  5. ↑ a b Liste du corps diplomatique à Varsovie 1948.
  6. ↑ Oficjalna książka telefoniczna firm i instytucji Warszawy oraz województwa warszawskiego rok 1991.
  7. ↑ Oficjalna książka teleadresowa Warszawy i województwa warszawskiego 1993/94.
  8. ↑ a b Ryszard Techman: Przedstawiciele służby konsularnej Finlandii w Szczecinie po drugiej wojnie światowej, Komunikaty Instytutu Bałtyckiego, Gdańsk 2012, zeszyt 49.
  9. ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1966, PWE Warszawa.
  10. ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1976, PWE Warszawa.
  11. ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1986, PWE Warszawa.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918-2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.
  • Janusz Ławrynowicz: Konsulat Finlandii, 29 sierpnia 2011, [w:] [1]
  • Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace, 17 lipca 2013, [w:] [2]
  • książki adresowe
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ambasada_Finlandii_w_Polsce&oldid=71457011”