Przejdź do zawartości

Przedstawiciele dyplomatyczni Polski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ambasadorowie Polski)
Marcin KromerWiedeń (1558–1564)
Stanisław ChomętowskiStambuł (1712–1714), Petersburg (1719–1720)
Krzysztof Antoni SzembekWiedeń (1713–1714)
Stanisław PoniatowskiBerlin (1733)
Alojzy Fryderyk von BrühlPetersburg (1762)
Feliks Franciszek ŁoykoParyż (1766)
Franciszek Antoni KwileckiBerlin (1771–1776)
Franciszek BukatyLondyn (1772–1785)
Eustachy SapiehaWielka Brytania (1919–1920)
Witold JuraszWenezuela (1968–1973), Nigeria (1978–1983), Irak (1986–1990), Libia (1996–2001)
Andrzej JasionowskiSerbia (2009–2014), Chorwacja (2017–2023), Bośnia i Hercegowina (od 2023), 2008
Joanna Wronecka (z prawej) – Egipt (1999–2003), Maroko (2005–2010), Jordania (2010–2015), ONZ (2017–2021), 2017
Adam Burakowski (z prawej) – Indie (2017–2023), RPA (od 2023), 2017

Przedstawiciele dyplomatyczni PolskiI RP, II RP, PRL i III RP, według nazw państw oraz organizacji międzynarodowych, w których pełnili lub pełnią misję dyplomatyczną. Lista obejmuje przedstawicieli dyplomatycznych niezależnie od posiadanych tytułów i rang dyplomatycznych (domyślnie jest to ambasador, w innym przypadku funkcja została podana w nawiasie). Data rozpoczęcia funkcji to dzień złożenia listów uwierzytelniających lub wprowadzających (chargé d’affaires a.i.).

Afganistan

[edytuj | edytuj kod]
Okres Przedstawiciel Stopień Akredytacje
Od Do
1 grudnia 1938 30 czerwca 1942 Jan Karszo-Siedlewski poseł Irak, Iran
1 sierpnia 1924 30 listopada 1946[1] Karol Bader poseł Irak, Iran
1 grudnia 1946 luty 1948 Eugeniusz Milnikiel chargé d’affaires
luty 1948 25 lutego 1957 Kazimierz Śmiganowski chargé d’affaires Iran
26 lutego 1957 1957 Kazimierz Sidor poseł Iran
1957 24 kwietnia 1961 Tadeusz Martynowicz chargé d’affaires
25 kwietnia 1961 kwiecień 1965 Edward Kołek ambasador
kwiecień 1965 22 kwietnia 1966 Wacław Tomkowski[2] chargé d’affaires a.i.
29 czerwca 1966 22 lutego 1972 Jan Petrus ambasador
23 lutego 1972 23 grudnia 1975 Tadeusz Martynowicz ambasador
24 grudnia 1975 5 listopada 1978 Bogusław Paszek ambasador
6 listopada 1978 17 stycznia 1983 Edward Baradziej ambasador
21 listopada 1982 18 stycznia 1983 Paweł Piątkowski[2] chargé d’affaires a.i.
18 stycznia 1983 2 lutego 1987 Stanisław Gugała ambasador
3 lutego 1987 22 września 1990 Edward Poradko ambasador
23 września 1990 1993 Andrzej Wawrzyniak ambasador
22 października 2002 25 września 2003 Tomasz Kozłowski ambasador
5 maja 2005 17 września 2006 Bogdan Marczewski ambasador
18 września 2006 30 września 2006 Wiesław Kucharek chargé d’affaires
1 października 2006 8 marca 2007 Robert Krzyżanowski chargé d’affaires
11 kwietnia 2007 31 grudnia 2008 Jacek Najder ambasador
22 września 2008 6 października 2009 Jerzy Więcław ambasador
7 października 2009 11 czerwca 2012 Maciej Lang ambasador
12 czerwca 2012 31 grudnia 2014 Piotr Łukasiewicz ambasador

Albania

[edytuj | edytuj kod]

Algieria

[edytuj | edytuj kod]
Okres Przedstawiciel Stopień Akredytacje
Od Do
10 sierpnia 1962 21 sierpnia 1962 Jan Słowiński[3] chargé d’affaires
21 sierpnia 1962 29 listopada 1962 Ryszard Deperasiński[3] chargé d’affaires
15 grudnia 1962 30 października 1966 Tadeusz Matysiak ambasador
31 października 1966 5 sierpnia 1971 Edward Wychowaniec ambasador
6 sierpnia 1971 30 września 1971 Grzegorz Korczyński ambasador
1 października 1971 7 grudnia 1972 Stanisław Matosek chargé d’affaires
8 grudnia 1972 13 grudnia 1977 Antoni Karaś ambasador
14 grudnia 1977 31 lipca 1981 Bogdan Wasilewski ambasador
1 sierpnia 1981 29 marca 1983 Tadeusz Kumanek[4] chargé d’affaires
30 marca 1983 8 września 1986 Tadeusz Mulicki ambasador
9 września 1986 29 października 1990 Stanisław Pichla ambasador
30 października 1990 25 sierpnia 1996 Stanisław Stawiarski ambasador
26 sierpnia 1996 31 grudnia 1997 Andrzej Bilik ambasador
1 stycznia 1998 20 czerwca 1999 Antoni Gruca chargé d’affaires
21 czerwca 1999 27 stycznia 2003 Andrzej Łupina ambasador
28 stycznia 2003 31 marca 2006 Janusz Mrowiec ambasador
1 kwietnia 2006 3 lutego 2007 Sławomir Klimkiewicz chargé d’affaires
4 lutego 2007 28 lutego 2011 Lidia Milka-Wieczorkiewicz ambasador Burkina Faso, Mali[5]
1 marca 2011 31 grudnia 2015 Michał Radlicki ambasador Burkina Faso, Mali
1 stycznia 2016 5 lipca 2016 Zbigniew Powałka chargé d’affaires Czad, Niger
6 lipca 2016 10 marca 2023 Witold Spirydowicz ambasador Czad, Niger
od 11 marca 2023 nadal Jan Linkowski / Patrycja Özcan-Karolewska chargé d’affaires Czad, Niger

Angola

[edytuj | edytuj kod]
  • 12 kwietnia 1976 – 1976 – Kazimierz Wojewoda (chargé d’affaires a.i.)
  • 9 listopada 1976 – 1980 – Roman Paszkowski (od 1979 akredytowany również w Republice Wysp Św. Tomasza i Książęcej)
  • 11 września 1980 – 3 października 1984 – Roman Czyżycki
  • 4 października 1984 – 1985 – Andrzej Szyc (chargé d’affaires a.i.)[3]
  • 23 marca 1985 – 1988 – Jan Bojko
  • 8 września 1988 – 1991 – Henryk Sobieski
  • 10 kwietnia 1991 – 1993 – Marek Kryński (chargé d’affaires a.i.)
  • 7 stycznia 1993 – 2003 – Andrzej Braiter (chargé d’affaires a.i., od 28 czerwca 1999 ambasador)
  • 3 marca 2003 – 2006 – Eugeniusz Rzewuski
  • 1 sierpnia 2006 – 2010 – Piotr Myśliwiec (chargé d’affaires a.i., od 14 listopada 2007 ambasador, akredytowany również w Republice Wysp Św. Tomasza i Książęcej, od 2009 po likwidacji placówki w Kinszasie przejął obowiązki ambasadora w Demokratycznej Republice Konga, czyli został akredytowany w Gabonie, Demokratycznej Republice Konga, Republice Środkowoafrykańskiej i Republice Konga)[6]
  • 2010–2015 – Marek Rohr-Garztecki
  • 2015–2023 – Piotr Myśliwiec
  • 2023–2024 – Jan Pawelec

Arabia Saudyjska

[edytuj | edytuj kod]

Argentyna

[edytuj | edytuj kod]

Ambasador w Argentynie akredytowany jest także na Paragwaj i od 2008 na Urugwaj.

Armenia

[edytuj | edytuj kod]

Australia

[edytuj | edytuj kod]

Ambasador w Australii od 2017 akredytowany jest także na Papuę Nową-Gwineę, Wyspy Salomona, Mikronezję, Fidżi, Nauru, Vanuatu i Wyspy Marshalla.

Austria

[edytuj | edytuj kod]

Azerbejdżan

[edytuj | edytuj kod]

Ambasador w Azerbejdżanie od 2012 akredytowany jest także na Turkmenistan.

Bahrajn

[edytuj | edytuj kod]

W Bahrajnie akredytowani są ambasadorowie rezydujący w Kuwejcie.

Bangladesz

[edytuj | edytuj kod]

Od 2002 w Bangladeszu akredytowani są ambasadorowie rezydujący w Nowym Delhi. Do 2005 funkcjonowała ambasada w Dhace kierowana przez chargé d’affaires.

Belgia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: ambasadorowie Polski w Belgii.

W Beninie akredytowani są ambasadorowie rezydujący w Nigerii.

Besarabia

[edytuj | edytuj kod]

Białoruś

[edytuj | edytuj kod]
  • 1 czerwca 1992 – 1 października 1995 – Elżbieta Smułkowa (do 1 października 1992 jako chargé d’affaires)
  • 1 października 1995 – 22 września 1996 – Marek Ziółkowski (chargé d’affaires)
  • 1 listopada 1996 – 28 lutego 1998 – Ewa Spychalska
  • 28 lutego 1998 – 9 czerwca 1998 – Piotr Żochowski(inne języki) (chargé d’affaires)
  • 9 czerwca 1998 – 10 grudnia 2002 – Mariusz Maszkiewicz
  • 10 grudnia 2002 – 5 sierpnia 2005 – Tadeusz Pawlak
  • 5 sierpnia 2005 – 12 października 2005 – Marian Siemakowicz (chargé d’affaires)
  • 13 października 2005 – 13 listopada 2005 – Tadeusz Pawlak
  • 14 listopada 2005 – luty 2006 – Aleksander Wasilewski (chargé d’affaires)
  • luty 2006 – kwiecień 2010 – Henryk Litwin
  • kwiecień 2010 – luty 2011 – Witold Jurasz (chargé d’affaires)
  • luty 2011 – 15 sierpnia 2015 – Leszek Szerepka[21][22]
  • luty 2016 – styczeń 2018 – Konrad Pawlik[23]
  • 1 lutego 2018 – 14 maja 2018 – Michał Chabros (chargé d’affaires)
  • 15 maja 2018 – 31 sierpnia 2023 – Artur Michalski (od 6 października 2020 faktycznym kierownikiem placówki był Marcin Wojciechowski jako chargé d’affaires)
  • 1 września 2023 – styczeń 2024 – Marcin Wojciechowski (chargé d’affaires)
  • od stycznia 2024 – Krzysztof Ożanna (chargé d’affaires)[24]

Bośnia i Hercegowina

[edytuj | edytuj kod]

Botswana

[edytuj | edytuj kod]

Brazylia

[edytuj | edytuj kod]

Brunei

[edytuj | edytuj kod]

Bułgaria

[edytuj | edytuj kod]

Burkina Faso

[edytuj | edytuj kod]

Burundi

[edytuj | edytuj kod]

Cesarstwo Mandżukuo

[edytuj | edytuj kod]

Chanat Krymski

[edytuj | edytuj kod]

Chorwacja

[edytuj | edytuj kod]
  • 1997? – Jan Sławiński (chargé d’affaires a.i.)
  • 29 listopada 2006 – 31 stycznia 2009 – Józef Osas

Czarnogóra

[edytuj | edytuj kod]

Czechy

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1918–1992 – Czechosłowacja

20 marca 1939 – likwidacja placówki w związku z powstaniem Protektoratu Czech i Moraw i ustaniem stosunków dyplomatycznych.

9 kwietnia 1940 – likwidacja placówki w związku z okupacją Danii przez III Rzeszę

Demokratyczna Republika Konga

[edytuj | edytuj kod]

DR Konga do 1997 funkcjonowała jako Zair. W 2008 zlikwidowano ambasadę RP w Kinszasie.

Dominikana

[edytuj | edytuj kod]

Dżibuti

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1934–1938 nie było kierownika Poselstwa RP w Egipcie w randze oficjalnego przedstawiciela dyplomatycznego. Na czele placówki stał Alfons Kula – I sekretarz poselstwa i kierownik Wydziału Konsularnego.

W latach 1958–1971 Egipt funkcjonował pod nazwą Zjednoczona Republika Arabska i przy takim państwie akredytowany był ambasador w Kairze.

Ekwador

[edytuj | edytuj kod]

Erytrea

[edytuj | edytuj kod]

Estonia

[edytuj | edytuj kod]

30 września 1939 – likwidacja placówki na żądanie ZSRR wobec rządu Estonii.

Etiopia

[edytuj | edytuj kod]

Filipiny

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1994–2018 ambasada RP w Manili była zamknięta.

Finlandia

[edytuj | edytuj kod]

18 stycznia 1942 – likwidacja placówki w związku z zerwaniem stosunków dyplomatycznych

Francja

[edytuj | edytuj kod]

Gambia

[edytuj | edytuj kod]

Gdańsk i Wolne Miasto Gdańsk

[edytuj | edytuj kod]

Grecja

[edytuj | edytuj kod]

Gruzja

[edytuj | edytuj kod]

Gwinea

[edytuj | edytuj kod]

Gwinea Bissau[56]

[edytuj | edytuj kod]
  • 15 marca 1975 – 1979 – Tadeusz Kuźmiński
  • 8 lutego 1979 – 9 października 1980 – Jan Krzywicki
  • 2001 – 30 kwietnia 2004 – Tomasz Niegodzisz
  • 1 października 2004 – Bogusław Bojanowicz (chargé d’ affaires a.i.)

Gwinea Równikowa[57]

[edytuj | edytuj kod]

Hamburg

[edytuj | edytuj kod]

Hiszpania

[edytuj | edytuj kod]

Ambasadorowie w Hiszpanii są jednocześnie akredytowani na Andorę.

Holandia

[edytuj | edytuj kod]

Indonezja

[edytuj | edytuj kod]
  • 1 maja 1925 – 11 października 1928 – Stanisław Hempel (chargé d’ affaires a.i.)
  • 11 października 1928 – 1 grudnia 1938 – Stanisław Hempel, od 1932 akredytowany również w Iraku
  • 1 grudnia 1938 – 1 lipca 1942 – Jan Karszo-Siedlewski (poseł; z jednoczesną akredytacją w Afganistanie i Iraku)
  • 1 lipca 1942 – 16 lutego 1945 – Karol Bader (jw.)
  • 16 lutego 1945 – 14 sierpnia 1945 – Witold Okoński (chargé d’ affaires a.i.)
  • 14 sierpnia 1945 – luty 1948 – Eugeniusz Milnikiel (chargé d’ affaires a.i., akredytowany również w Afganistanie)
  • luty 1948 – wrzesień 1956 – Kazimierz Śmiganowski (chargé d’ affaires a.i., akredytowany również w Afganistanie)
  • wrzesień 1956 – 20 grudnia 1956 – Ksawery Kocoń (chargé d’ affaires a.i.)
  • 20 grudnia 1956 – 3 grudnia 1960 – Kazimierz Sidor (poseł)[65]
  • 3 grudnia 1960 – 9 marca 1964 – Władysław Góralski (poseł, od 16 lipca 1962 ambasador)
  • 9 marca 1964 – 8 października 1967 – Stanisław Kiryluk
  • 8 października 1969 – 5 września 1973 – Bronisław Musielak
  • 5 września 1973 – 6 stycznia 1976 – Bogusław Paszek
  • 6 stycznia 1976 – 27 listopada 1979 – Henryk Łaszcz
  • 27 listopada 1979 – 5 września 1983 – Józef Filipowicz
  • 5 września 1983 – 18 października 1984 – Jan Słowikowski
  • 17 października 1984 – 27 marca 1985 – Bolesław Bukowski (chargé d’ affaires a.i.)
  • 27 marca 1985 – 8 listopada 1988 – Tadeusz Kohorewicz
  • 8 listopada 1988 – 1994 – Stefan Szymczykiewicz
  • 1994 – 26 lipca 1996 – Antoni Grzelak (chargé d’ affaires a.i.)
  • 26 lipca 1996 – 1 sierpnia 1999 – Stefan Stefański (chargé d’ affaires a.i.)
  • 1 sierpnia 1999 – 16 maja 2002 – Witold Waszczykowski
  • 16 maja 2002 – 24 października 2002 – Andrzej Łysiak (chargé d’ affaires a.i.)
  • 24 października 2002 – 1 września 2008 – Witold Śmidowski[66]
  • 1 września 2008 – 16 marca 2010 – Romuald Skrzypecki (chargé d’ affaires a.i.)
  • 16 marca 2010 – 1 października 2010 – Piotr Kozłowski (chargé d’ affaires a.i.)[67]
  • październik 2010 – 2017 – Juliusz Jacek Gojło[68]
  • wrzesień 2017 – 31 lipca 2018 – Jarosław Domański
  • sierpień 2018 – czerwiec 2019 – Wojciech Unolt (chargé d’ affaires a.i.)
  • 8 czerwca 2019 – lipiec 2024 – Maciej Fałkowski
  • od 2024 – Marcin Wilczek (chargé d’ affaires a.i.)

Irlandia

[edytuj | edytuj kod]

W 1958 rząd Irlandii przestał uznawać status dyplomatyczny placówki. We wrześniu 1976 Irlandia uznała rząd PRL i w marcu 1977 oficjalnie wznowiono stosunki dyplomatyczne między Irlandią a Polską na szczeblu ambasad.

Islandia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1 kwietnia 2013–2017 – Lech Mastalerz (chargé d’affaires)
  • grudzień 2017 – lipiec 2024 – Gerard Pokruszyński
  • od sierpnia 2024 – Maciej Duszyński (chargé d’affaires)

Do 31 marca 2013 akredytację na Islandię posiadał ambasador w Norwegii. W l. 2007–2013 na Islandii funkcjonował konsulat generalny.

Izrael

[edytuj | edytuj kod]

Japonia

[edytuj | edytuj kod]

Jemen (Jemen Północny)

[edytuj | edytuj kod]

Jemen Południowy

[edytuj | edytuj kod]

Republika Jemeńska

[edytuj | edytuj kod]

Placówka w Sanie została zlikwidowana 31.08.2008. Jej kompetencje przejęła ambasada RP w Rijadzie.[76] [77]

Jordania

[edytuj | edytuj kod]
  • 11 stycznia 1965 – 9 maja 1966 – Witold Skuratowicz
  • 11 stycznia 1965 – Franciszek Onichowski (chargé d’ affaires a.i.)
  • 9 maja 1966 – 1970 – Zdzisław Wójcik
  • 1 stycznia 1970 – 1971 – Paweł Stafer (chargé d’ affaires a.i.)
  • 1 grudnia 1971 – 1973 – Edward Czapula (chargé d’ affaires a.i.)
  • 28 marca 1973 – 1 maja 1974 – Tadeusz Wujek
  • 1 maja 1974 – 21 czerwca 1975 – Tadeusz Krzemiński (chargé d’ affaires a.i.)
  • 21 czerwca 1975 – 29 czerwca 1977 – Antoni Pierzchała
  • 29 czerwca 1977 – 15 listopada 1982 – Stanisław Matosek
  • 15 listopada 1982 – 1 sierpnia 1984 – Bogusław Kaczyński
  • 1 sierpnia 1984 – 31 października 1986 – Jacek Szydłowski (chargé d’ affaires a.i.)
  • 31 października 1986 – 18 marca 1987 – Marian Dąbrowski (chargé d’ affaires a.i.)
  • 18 marca 1987 – 19 lipca 1987 – Ludwik Janczyszyn
  • 19 lipca 1987 – 7 czerwca 1989 – Marian Dąbrowski (chargé d’ affaires a.i.)
  • 7 czerwca 1989 – 10 lipca 1990 – Józef Baryła
  • 10 lipca 1990 – 16 października 1991 – Edmund Pawlak (chargé d’ affaires a.i.)
  • 16 października 1991 – 12 września 1995 – Krzysztof Baliński
  • 12 września 1995 – 20 lutego 1997 – Bogusław Rękas (chargé d’ affaires a.i.)
  • 20 lutego 1997 – 5 lipca 1999 – Stanisław Pawlak
  • 5 lipca 1999 – 21 września 2003 – Mariusz Woźniak (chargé d’ affaires a.i.)
  • 21 września 2003 – 9 grudnia 2003 – Magdalena Renata Pieńkos (chargé d’ affaires a.i.)
  • 9 grudnia 2003 – 7 maja 2009 – Andrzej Biera[78]
  • 7 maja 2009 – wrzesień 2016 – Krzysztof Bojko (chargé d’ affaires a.i., od 2012 jako ambasador)
  • 23 września 2016 – 30 września 2020 – Andrzej Świeżaczyński
  • od 2021 – Lucjan Karpiński

Jugosławia

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1918–1929 Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS)

Przekształcenie Jugosławii w Serbię i Czarnogórę.

Kambodża

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1979–1989 państwo funkcjonowało pod nazwą Ludowa Republika Kampuczy. Ambasadę w Phnom Penh zamknięto w 2008[82].

Kamerun

[edytuj | edytuj kod]

Kanada

[edytuj | edytuj kod]

Kazachstan

[edytuj | edytuj kod]

Kirgistan

[edytuj | edytuj kod]

Kolumbia

[edytuj | edytuj kod]

Komory

[edytuj | edytuj kod]

Republika Konga

[edytuj | edytuj kod]

Korea Południowa

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[95]

Korea Północna

[edytuj | edytuj kod]

Kostaryka

[edytuj | edytuj kod]

Zamknięcie ambasady w San José w 2008[82].

Królestwo Neapolu

[edytuj | edytuj kod]

Królestwo Prus

[edytuj | edytuj kod]

Kuwejt

[edytuj | edytuj kod]
  • 14 stycznia 1964 – 11 marca 1964 – Witold Skuratowicz
  • 11 marca 1964 – 14 września 1965 – Jerzy Raczyński (chargé d’affaires a.i.)
  • 14 września 1965 – 10 grudnia 1968 – Zdzisław Wójcik
  • 10 grudnia 1968 – 2 maja 1971 – Zdzisław Osiadacz (chargé d’affaires a.i.)
  • 2 maja 1971 – 19 listopada 1972 – Stanisław Turbański
  • 19 listopada 1972 – 1 grudnia 1972 – Lucjan Lik
  • 1 grudnia 1972 – 15 października 1975 – Stanisław Maksymowicz (chargé d’affaires a.i.)
  • 15 października 1975 – listopad 1976 – Tadeusz Klejnocki (chargé d’affaires a.i.)
  • listopad 1976 – 3 marca 1982 – Henryk Żebrowski
  • 3 marca 1982 – 18 września 1986 – Antoni Czarkowski
  • 18 września 1986 – 11 lutego 1987 – Stanisław Łańcucki (chargé d’affaires a.i.)
  • 11 lutego 1987 – 21 sierpnia 1991 – Witold Jurasz
  • 21 sierpnia 1991 – 7 grudnia 1994 – Janusz Dworak
  • 7 grudnia 1994 – listopad 2000 – Jan Natkański (z jednoczesną akredytacją w Bahrajnie i Omanie)
  • 17 stycznia 2001 – 30 sierpnia 2005 – Wojciech Bożek (z jednoczesną akredytacją w Bahrajnie)
  • 30 sierpnia 2005 – 1 maja 2007 – Kazimierz Romański (z jednoczesną akredytacją w Bahrajnie)
  • 1 maja 2007 – 9 stycznia 2008 – Robert Dziedzic (chargé d’affaires a.i.)
  • 9 stycznia 2008 – 2012 – Janusz Szwedo (z jednoczesną akredytacją w Bahrajnie)
  • 2012 – 2017 – Grzegorz Olszak (z jednoczesną akredytacją w Bahrajnie)
  • grudzień 2017 – 15 czerwca 2023 – Paweł Lechowicz (z jednoczesną akredytacją w Bahrajnie)
  • 2023–2024 – Anna Godoj-Ciszkowska (chargé d’affaires a.i.)
  • od listopada 2024 – Michał Cholewa(inne języki) (chargé d’affaires a.i.)

Zamknięcie ambasady w Wientianie 30 września 2008, jej czynności w odniesieniu do Laosu przejęła Ambasada RP w Tajlandii, z siedzibą w Bangkoku.

Lesotho

[edytuj | edytuj kod]

Liga Narodów

[edytuj | edytuj kod]

[103]

Zamknięcie Stałej Delegatury w związku z rozwiązaniem Ligi Narodów.

16 października 1939 – likwidacja placówki wobec ustania stosunków dyplomatycznych

Lotaryngia

[edytuj | edytuj kod]

Luksemburg

[edytuj | edytuj kod]

Łotwa

[edytuj | edytuj kod]

5 października 1939 – likwidacja placówki na żądanie ZSRR wobec rządu Łotwy

Macedonia Północna

[edytuj | edytuj kod]

Do 2019 państwo funkcjonowało pod nazwą Macedonia.

Malezja

[edytuj | edytuj kod]
  • 10 grudnia 1971 – 29 sierpnia 1972 – Jerzy Bociong
  • 29 sierpnia 1972 – 21 marca 1973 – Andrzej Wasilewski (chargé d’affaires a.i.)
  • 21 marca 1973 – 10 maja 1974 – Jerzy Markiewicz
  • 10 maja 1974 – 22 listopada 1978 – Lesław Porębski (chargé d’affaires a.i.)
  • 22 listopada 1978 – 24 września 1982 – Janusz Świtkowski
  • 24 września 1982 – 6 lutego 1985 – Grzegorz Nobis (chargé d’affaires a.i.)
  • 5 listopada 1983 – 25 sierpnia 1984 – Józef Orewczuk (chargé d’affaires a.i. – niezaakceptowany przez rząd Malezji)[101]
  • 6 lutego 1985 – 3 października 1985 – Zygmunt Łyszczek (chargé d’affaires a.i.)
  • 3 października 1985 – 22 stycznia 1990 – Jan Gorzelańczyk
  • 22 stycznia 1990 – 31 lipca 1994 – Andrzej Żor
  • 31 lipca 1994 – 27 lutego 1996 – Tomasz Kozłowski (chargé d’affaires a.i.)
  • 27 lutego 1996 – 18 listopada 2003 – Marek Paszucha
  • 18 listopada 2003 – 1 października 2009 – Eugeniusz Sawicki
  • 1 października 2009 – 17 lutego 2011 – Katarzyna Wilkowiecka (chargé d’affaires a.i.)
  • 17 lutego 2011 – 15 września 2014 – Adam W. Jelonek
  • 15 września 2014 – 20 lipca 2015 – Monika Krzewicka (chargé d’affaires a.i.)
  • 20 lipca 2015 – 1 lipca 2017 – Marcin Kubiak
  • 1 lipca 2017 – 5 sierpnia 2017 – Monika Krzewicka (chargé d’affaires a.i.)
  • 5 sierpnia 2017 – 5 września 2018 – Maciej Tumulec (chargé d’affaires a.i.)
  • 5 września 2018 – 31 maja 2023 – Krzysztof Dębnicki
  • od 2023 – Krzysztof Dobrowolski

Maroko

[edytuj | edytuj kod]

Meksyk

[edytuj | edytuj kod]

Mjanma (d. Birma)

[edytuj | edytuj kod]

Ambasada została zamknięta. Obecnie ambasador RP w Republice Związku Mjanmy rezyduje w Bangkoku. W Mjanmie znajduje się Biuro Przedstawicielstwa Rzeczypospolitej Polskiej w Bangkoku z siedzibą w Rangunie podległe Ambasadzie RP w Bangkoku.

Mołdawia

[edytuj | edytuj kod]

Mongolia

[edytuj | edytuj kod]

2009 – zamknięcie placówki w Ułan Bator

Mozambik

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie akredytowany na Nepal jest ambasador w Indiach.

Niemcy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1 lutego 1919 – 8 marca 1920 – Franciszek Charwat (konsul generalny w Berlinie, kierownik poselstwa)
  • 8 marca 1920 – 1 października 1920 – Ignacy Szebeko (chargé d’affaires)
  • 14 października 1920 – 1 sierpnia 1921 – Alfred Wysocki (chargé d’affaires)
  • 1 września 1921 – 3 września 1921 – Jerzy Madeyski (chargé d’affaires)
  • 3 września 1921 – 1 maja 1923 – Jerzy Madeyski (poseł)
  • 1 maja 1923 – 7 czerwca 1923 – Tadeusz Jackowski (chargé d’affaires)
  • 7 czerwca 1923 – 26 czerwca 1928 – Kazimierz Olszowski (poseł)
  • 1 lipca 1928 – 31 grudnia 1930 – Roman Knoll (poseł)
  • 10 stycznia 1931 – 2 lipca 1933 – Alfred Wysocki (poseł)
  • 3 lipca 1933 – 28 października 1934 – Józef Lipski (poseł)
  • 29 października 1934 – 1 września 1939 – Józef Lipski (ambasador)

1 września 1939 – likwidacja placówki w związku z agresją III Rzeszy na Polskę i zerwaniem stosunków dyplomatycznych.

Niemiecka Republika Demokratyczna

[edytuj | edytuj kod]

Zamknięcie placówki w związku z połączeniem NRD z RFN.

Nigeria

[edytuj | edytuj kod]

Nikaragua

[edytuj | edytuj kod]

Norwegia

[edytuj | edytuj kod]

Do 2013 ambasador w Norwegii akredytowany był także na Islandię.

Nowa Zelandia

[edytuj | edytuj kod]

Organizacja Narodów Zjednoczonych

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele przy Biurze ONZ w Genewie

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele przy Biurze ONZ w Wiedniu

[edytuj | edytuj kod]

Do końca 2019 przedstawiciel przy Biurze ONZ w Wiedniu akredytowany był także przy OBWE.

Przedstawiciele przy UNESCO w Paryżu

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2009–2013 przedstawicielstwo przy UNESCO funkcjonowało jako osobna placówka; przed i po tym okresie jako jednostka w ramach Ambasady w Paryżu[119].

Przedstawiciele przy FAO, WFP i IFAD w Rzymie

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele przy UNIDO

[edytuj | edytuj kod]

Za źródłem[118]:

Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie

[edytuj | edytuj kod]

Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[121].

Pakistan

[edytuj | edytuj kod]

Palestyna (Palestyńska Władza Narodowa)

[edytuj | edytuj kod]

Panama

[edytuj | edytuj kod]
  • ok. 1991–1992 – Tadeusz Janik (chargé d’affaires a. i.)
  • 2001 – Marcin Popławski (chargé d’affaires a. i.)
  • 22 lipca 2004 – 2008 – Marek Makowski
  • 2017 – 31 grudnia 2023 – Leszek Biały
  • od 2024 – Joanna Zakrzewska / Agata Błaszczyk (chargé d’affaires a.i.)

W l. 2008–2017 ambasada w Panamie była zamknięta.

Papua-Nowa Gwinea

[edytuj | edytuj kod]

Ambasador w Peru akredytowany jest także w Boliwii i Ekwadorze.

Portugalia

[edytuj | edytuj kod]

Rada Europy

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[130][131].

Republika Południowej Afryki

[edytuj | edytuj kod]

Rumunia

[edytuj | edytuj kod]

4 listopada 1940 – likwidacja placówki na żądanie III Rzeszy wobec rządu Królestwa Rumunii.

Sabaudia (Królestwo Sardynii – Turyn)

[edytuj | edytuj kod]

Saksonia

[edytuj | edytuj kod]

Senegal

[edytuj | edytuj kod]

W l. 2008–2015 Ambasada RP w Dakarze była zamknięta.

  • 31 maja 2016 – 31 maja 2017 – Michał Radlicki (chargé d’affaires)
  • 1 czerwca 2017 – 22 stycznia 2018 – Wojciech Korobowicz (chargé d’affaires)
  • listopad 2017 – 12 listopada 2022 – Margareta Kassangana (z akredytacją na Burkina Faso, Gambię, Gwineę, Gwineę Bissau, Mali, Wybrzeże Kości Słoniowej i Republice Zielonego Przylądka)
  • 2023 – lipiec 2024 – Bartłomiej Zdaniuk

Serbia

[edytuj | edytuj kod]

Wcześniej Serbia i Czarnogóra (2003–2006) oraz Jugosławia (przed 2003).

Singapur

[edytuj | edytuj kod]
  • 30 grudnia 1969 – 1972 – Romuald Spasowski
  • 22 sierpnia 1972 – 1973 – Wiktor Kinecki
  • 28 sierpnia 1973–1974 – Kazimierz Żuk (chargé d’affaires a.i.)
  • 1 sierpnia 1974 – 1977 – Stanisław Konik (chargé d’affaires a.i.)
  • 23 września 1977 – 1977 – Karol Rodek
  • październik 1977 – styczeń 1979 – Henryk Jurgiel (chargé d’affaires a.i.)
  • styczeń 1979 – 1982 – Stanisław Dąbkowski (chargé d’affaires a.i.)
  • 22 czerwca 1982 – 24 lipca 1982 – Krzysztof Kijak (chargé d’affaires a.i.)
  • 24 lipca 1982 – 1986 – Lucjan Lik
  • 18 października 1986 – 1987 – Czesław Muszalski
  • 17 października 1987 – 12 listopada 1987 – Zygmunt Janusz Cieślak (chargé d’affaires a.i.)
  • 12 listopada 1987 – 1991 – Paweł Cieślar
  • 13 lutego 1991 – 1997 – Krzysztof Kijak (chargé d’affaires a.i.)
  • 1 lipca 1997 – 1998 – Stefan Gębicki (chargé d’affaires a.i.)
  • 12 maja 1998 – 2000 – Ksawery Burski
  • 2 listopada 2000 – 2003 – Krzysztof Szumski
  • 8 grudnia 2003 – 2004 – Andrzej Jerzy Sajkiewicz
  • 30 grudnia 2004 – 2008 – Bogusław Marcin Majewski
  • 26 marca 2009 – 15 listopada 2013 – Waldemar Dubaniowski (dziekan korpusu dyplomatycznego w Singapurze)[140]
  • 30 lipca 2014 – 20 lipca 2018 – Zenon Kosiniak-Kamysz (dziekan korpusu dyplomatycznego w Singapurze[141])[142]
  • 24 sierpnia 2018 – 18 sierpnia 2023 – Magdalena Bogdziewicz
  • 2023–2024 – Ilona Korchut (chargé d’affaires a.i.)
  • od 2024 – Tadeusz Chomicki (chargé d’affaires)

Słowacja

[edytuj | edytuj kod]

1 września 1939 – likwidacja placówki wobec agresji III Rzeszy i Słowacji na Polskę i zerwania stosunków dyplomatycznych.

Słowenia

[edytuj | edytuj kod]

Sri Lanka

[edytuj | edytuj kod]

Stany Zjednoczone

[edytuj | edytuj kod]

Stolica Apostolska

[edytuj | edytuj kod]

Ambasadorowie przy Stalicy Apostolskiej są jednocześnie akredytowani na Zakon Maltański

Od 2012 do 2017 działalność ambasady w Damaszku była zawieszona.

Szwajcaria

[edytuj | edytuj kod]

Ambasadorzy w Szwajcarii akredytowani są również na Liechtenstein.

Szwecja

[edytuj | edytuj kod]

Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego

[edytuj | edytuj kod]

Tadżykistan

[edytuj | edytuj kod]
  • 19 lutego 2002 – 2 lutego 2006 – Zenon Kuchciak (rozszerzona akredytacja ambasadora RP w Uzbekistanie, z siedzibą w Taszkencie)
  • 2 lutego 2006 – 11 września 2007 – Marian Orlikowski (chargé d’affaires a.i.)
  • 11 września 2007 – Jerzy Stankiewicz (chargé d’affaires a.i.)

Tajlandia

[edytuj | edytuj kod]

Tajwan

[edytuj | edytuj kod]

Polska oficjalnie nie uznaje państwowości Republiki Chińskiej (na Tajwanie), jednak od lat 90. utrzymuje rozwijające się, przyjazne stosunki nieformalne i współpracę na poziomie agencji rządowych, grup parlamentarnych i quasi-dyplomatyczne. W 1995 otwarto biura przedstawicielskie obu państw w Tajpej, stolicy Tajwanu, i Warszawie, które pełnią także funkcje konsularne. Dyrektor Biura Polskiego w Tajpej posiada status dyplomatyczny i rangę szefa misji. Protokół Dyplomatyczny Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP wymienia Biuro Przedstawicielskie Tajpej w Warszawie i jej szefa na liście „organizacji międzynarodowych i innych podmiotów”. Zob. Stosunki polsko-tajwańskie.

Tanzania

[edytuj | edytuj kod]

2008–2017 – zamknięcie ambasady w Dar es Salaam.

Timor Wschodni

[edytuj | edytuj kod]

Tunezja

[edytuj | edytuj kod]

Turcja

[edytuj | edytuj kod]

Turkmenistan

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 ambasada w Aszchabadzie została zlikwidowana.

Układ Ogólny w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT)

[edytuj | edytuj kod]

Z siedzibą w Genewie jako stali przedstawiciele[55]

Ukraina

[edytuj | edytuj kod]

Poselstwo RP w Charkowie zostało zniesione 1 marca 1924, w związku z utworzeniem ZSRR i likwidacją odrębnej służby dyplomatycznej Ukraińskiej SRR. W latach 1924–1991 pomiędzy Polską a Ukrainą nie istniały stosunki dyplomatyczne, zostały nawiązane po proklamacji niepodległości Ukrainy w 1991.

Unia Europejska

[edytuj | edytuj kod]

Urugwaj

[edytuj | edytuj kod]

W 2008 ambasadę w Montevideo zamknięto; akredytowany na Urugwaj jest ambasador w Argentynie.

Uzbekistan

[edytuj | edytuj kod]
  • 20 listopada 1995 – 2001 – Bogusław Kaczyński (chargé d’affaires a.i., od 20 listopada 1996 ambasador)
  • 21 czerwca 2001 – 30 czerwca 2005 – Zenon Kuchciak
  • 30 czerwca 2005 – 16 lutego 2006 – Janusz Wawrzyniuk (chargé d’affaires a.i.)
  • 16 lutego 2006 – 21 sierpnia 2007 – Marian Orlikowski (chargé d’affaires a.i.)
  • 21 sierpnia 2007 – 2010 – Jerzy Stankiewicz (chargé d’affaires a.i.)
  • 2011–2015 – Marian Przeździecki[68]
  • 23 października 2015 – 31 października 2020 – Piotr Iwaszkiewicz[182]
  • 2021–2024 – Radosław Gruk

Wenezuela

[edytuj | edytuj kod]

Ambasador w Wenezueli akredytowany jest także na Barbados, Saint Kitts i Nevis, Grenadę, Jamajkę, Gujanę, Surinam, Trynidad i Tobago, Saint Vincent i Grenadyny, Dominikę.

Węgry

[edytuj | edytuj kod]

31 grudnia 1940 – likwidacja placówki na żądanie III Rzeszy wobec rządu Królestwa Węgier

Wielka Brytania

[edytuj | edytuj kod]

Wietnam

[edytuj | edytuj kod]

Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Polską a Wietnamem nastąpiło 4 lutego 1950. 25 grudnia 1954 na ręce Prezydenta Demokratycznej Republiki WietnamuHo Chi Minha – listy uwierzytelniające przekazał pierwszy ambasador Polski – Tomasz Piętka. Polska utrzymywała wówczas stosunki dyplomatyczne na szczeblu ambasad jedynie z DRW. Po włączeniu w 1976 Republiki Wietnamu do DRW i powstaniu w ten sposób Socjalistycznej Republiki Wietnamu (SRW), przyjęto zasadę ciągłości stosunków dyplomatycznych – SRW stało się bezpośrednim następcą prawnym DRW. W związku z powyższym Józef Puta został pierwszym polskim ambasadorem w SRW[185].

Włochy

[edytuj | edytuj kod]

Wybrzeże Kości Słoniowej

[edytuj | edytuj kod]
  • ok. 1991–1992 – Andrzej Kulesza (chargé d’affaires)
  • 1993–2001 – Piotr Myśliwiec (chargé d’affaires)

Zimbabwe

[edytuj | edytuj kod]

W 2008 zamknięto ambasadę w Harare.

Zjednoczone Emiraty Arabskie

[edytuj | edytuj kod]

Opracowany na podstawie materiału źródłowego[191]

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie wygasił akredytację 5 lipca 1945, kiedy Karol Bader powrócił po wojnie do kraju w związku z uznaniem przez aliantów Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Formalnie pozostawał na stanowisku do powołania kolejnego przedstawiciela przez administrację krajową.
  2. a b Kochański 2022 ↓, s. 555.
  3. a b c d e f g Kochański 2022 ↓, s. 556.
  4. W tym czasie Stefan Bożym otrzymał nominację na ambasadora (17 grudnia 1981) i podpisane listy uwierzytelniające (22 grudnia 1981), ale na placówkę nie wyjechał.
  5. a b Prezydent podpisał dodatkowe akredytacje dla trzech ambasadorów. Gazeta Prawna, 2209-07-23.
  6. a b c Kadra kierownicza polskiej służby zagranicznej. Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, 2009. s. 384.
  7. Dorota Kołakowska: Dyplomata ze świeżym spojrzeniem. rp.pl, 2011-10-02. [dostęp 2011-11-19].
  8. Kalendarium ambasady RP w Rijadzie. rijad.polemb.net.
  9. Dodatek do nr 8 dziennika urzędowego ministerstwa spraw zagranicznych. Sieć służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, 15 sierpnia 1948.
  10. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-28–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 560).
  11. Ambasada RP w Buenos Aires. [dostęp 2022-04-18].
  12. [Nominacja z 24 listopada 2009. Brak daty złożenia listów uwierzytelniających.
  13. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. nr 110-46–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 84).
  14. a b c d e f Kadra kierownicza polskiej służby zagranicznej, „Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej”, 2007 [zarchiwizowane z adresu 2018-05-21].
  15. a b Data śmierci.
  16. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 września 2010 r. nr 110-50–2010 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 892).
  17. İlham Əliyev Polşanın Azərbaycanda yeni təyin olunmuş səfirinin etimadnaməsini qəbul edib. president.az. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)].. president.az, 27.02.2015 (azer.).
  18. Data nominacji, listów uwierzytelniających nie złożył.
  19. Data nominacji, brak daty złożenie listów uwierzytelniających.
  20. a b Data podpisania listów uwierzytelniających, listów nie złożył.
  21. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 grudnia 2010 r. nr 110-67-2010 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2011 r. nr 1, poz. 4).
  22. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 2015 r. nr 110.57.2015 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 948).
  23. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 lutego 2016 r. nr 110.6.2016 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 243).
  24. Personel, Polska na Białorusi – Portal Gov.pl [dostęp 2024-01-10] [zarchiwizowane 2024-01-10].
  25. Struktura Ambasady RP w Sarajewie [online], sarajewo.polemb.net [dostęp 2022-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-21].
  26. Data nominacji, listy uwierzytelniające podpisano 24 kwietnia 1996, listów nie złożył.
  27. Data nominacji, brak daty wystawienia i złożenia listów uwierzytelniających.
  28. Stosunki dyplomatyczne Polski 1944–1981 r. Ameryka (1944–1978). Warszawa: PWN 1979. s. 23–24.
  29. Ameryka Północna i Południowa 1918–2007. Warszawa: 2008. s. 29.
  30. Ambasador [online], brasilia.msz.gov.pl [dostęp 2022-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-24].
  31. Data nominacji, listy uwierzytelniające podpisane 7 grudnia 2002, brak daty złożenia.
  32. Ambasador PRL w Tanzanii akredytowany jednocześnie w Burundi.
  33. Ambasador PRL w Kenii akredytowany jednocześnie w Burundi.
  34. a b c d e f g h i j k Data podpisania listów uwierzytelniających, brak daty złożenia.
  35. a b c d e f g h i j k l m n Data nominacji, brak daty złożenia listów uwierzytelniających.
  36. a b c Kochański 2022 ↓, s. 559.
  37. Joanna Leszczyńska: Profesor Ryszard Piasecki ambasadorem w Chile. naszemiasto.pl, 2009-02-11. [dostęp 2011-11-19].
  38. Marian Kałuski: Polacy w Chinach. Instytut Wydawniczy „Pax”, 2001. s. 96.
  39. Karol Pindór, [w:] League of Nations Search Engine databazie (LONSEA). Uniwersytet w Heidelbergu, [dostęp 2014-06-21].
  40. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 listopada 2011 r. nr 110-32–2011 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2011 r. nr 104, poz. 1051).
  41. a b c Kochański 2022 ↓, s. 560.
  42. Data podpisania listów uwierzytelniających, brak daty złożenia. Stanowisko objął 23 lipca 2001.
  43. Ambasada zamknięta w 2008 roku. Akredytowany na ten kraj jest ambasador RP w Angoli; Ambasada RP w Angoli.
  44. a b c d e f g h i j k l m n o Kochański 2022 ↓, s. 561.
  45. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-33–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 563).
  46. Personel, Polska w Egipcie – Portal Gov.pl [dostęp 2024-08-18] [zarchiwizowane 2024-07-15].
  47. a b c Jacek Perlin, Historia stosunków dyplomatycznych Polski z Ameryką Łacińską (cz. II Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w krajach Ameryki Łacińskiej), „Ameryka Łacińska”, 3 (13), 1996, s. 71 [dostęp 2022-05-29] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-11].
  48. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-11].
  49. Personel, Polska w Finlandii – Portal Gov.pl [dostęp 2024-08-18] [zarchiwizowane 2024-07-16].
  50. Data nominacji, listów uwierzytelniających wystawionych 31 lipca 1989 nie złożył.
  51. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 września 2008 r. nr 110-47–2008 o zmianie postanowienia w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 70, poz. 629).
  52. საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო – Poland [online], mfa.gov.ge [dostęp 2018-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-05].
  53. Ambasada RP w Tbilisi. tbilisi.polemb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-21)]..
  54. Umowa o współpracy kulturalnej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Gwinei, podpisana w Konakry dnia 10 marca 1966 r. Dz.U. z 1967 r. nr 28, poz. 130).
  55. a b c d Kochański 2022 ↓, s. 565.
  56. W latach 1975–1980 akredytowani byli ambasadorzy PRL w Gwinei, z siedzibą w Konakry, od 2001 w Senegalu, z siedzibą w Dakarze, następnie ambasador RP w Maroku, z siedzibą w Rabacie, a od 2016 ponownie w Dakarze.
  57. Od października 2003 w Gwinei Równikowej akredytowany jest ambasador RP w Nigerii, z siedzibą w Abudży.
  58. a b c Kochański 2022 ↓, s. 564.
  59. Poland and Ind ia exchange ambassadors [dostęp 2012-01-03].
  60. Ambasador, Polska w Indiach – Portal Gov.pl [dostęp 2024-08-18] [zarchiwizowane 2023-05-02].
  61. Chargé d’affaires a.i., Polska w Indiach – Portal Gov.pl [dostęp 2024-08-18] [zarchiwizowane 2024-07-15].
  62. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 września 2008 r. nr 110-48–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 70, poz. 630).
  63. Data udzielenia agrément, listów uwierzytelniających nie złożył.
  64. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 marca 2014 r. nr 110-08–2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 796).
  65. Polish and Iranian envoys. teheran.msz.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-14)]..
  66. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-31–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 562).
  67. Spotkanie: Piotr Kozłowski, Polityka w Islamskiej Republice Iranu. iranistycznekolonaukowe, 2013-05-19. [dostęp 2022-04-18].
  68. a b Prezydent mianował nowych ambasadorów. dziennik.pl, 2010-10-19. [dostęp 2011-11-19].
  69. Andrzej Chojnowski, Jerzy Tomaszewski: Izrael. Warszawa: 2003, s. 447.
  70. Page 130 | Issue 33009, 6 January 1925 | London Gazette | The Gazette.
  71. Zbiory NAC on-line – prototyp.
  72. Zdzisław Kurnikowski. Zbiory NAC on-line – prototyp. [dostęp 2011-08-30].
  73. Po ogłoszeniu stanu wojennego w Polsce 23 grudnia 1981 opuścił Ambasadę PRL w Tokio i poprosił o azyl polityczny w Stanach Zjednoczonych (28 grudnia 1981).
  74. a b c d Kochański 2022 ↓, s. 567.
  75. Data podpisania listów uwierzytelniających, brak daty ich złożenia.
  76. Jemen. gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-28)]..
  77. Jemen, gov.pl/arabiasaudyjska [zarchiwizowane 2021-12-28].
  78. a b Czego nie podpisał prezydent. wprost.pl, 2009-07-12. [dostęp 2011-10-20].
  79. Wspólna deklaracja Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Związku Komunistów Jugosławii oraz rządów Polski i Jugosławii. „Głos Koszaliński”, s. 1, nr 222 z 17 września 1957. 
  80. a b c d e f g Kochański 2022 ↓, s. 568.
  81. Wywiad z ostatnim ambasadorem RP w Kambodży – K. Duchowskim, „Centrum Studiów Polska-Azja”, 18 grudnia 2010 [dostęp 2018-08-19].
  82. a b https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/userfiles/_public/k8/dokumenty/stenogram/oswiadczenia/person/3902o.pdf
  83. Data nominacji. Listy uwierzytelniające wystawiono dwa razy (27 kwietnia 1984 i 14 stycznia 1986) – żadnych nie złożył.
  84. Formalnie do 12 października 1993
  85. a b c d e f g h i j k Kochański 2022 ↓, s. 570.
  86. Profil na UAM. iw.amu.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-21)]..
  87. Encyklopedia Solidarności. encysol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-24)]..
  88. Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 4022/VI z 21 lipca 2010.
  89. 19 marca 1965 złożył listy ponownie w związku z proklamowaniem Republiki Kenii.
  90. Agata Szostakiewicz: Polska/ Gwałtowne zmiany kadrowe w MSZ. Polski Portal Spraw Zagranicznych, 2007-09-21. [dostęp 2011-11-24].
  91. Tego jeszcze w Kenii nie było. chopin2010.pl (oficjalna strona Roku Chopinowskiego), 2011-02-28.
  92. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 czerwca 2012 r. nr 110-34-12 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 521).
  93. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 grudnia 2015 r. nr 110.74.2015 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 13).
  94. a b c d e f g h i j k l m Kochański 2022 ↓, s. 569.
  95. Polityka [online], seul.msz.gov.pl [dostęp 2022-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-06].
  96. Chargé d’affaires a.i., Polska w KRLD – Portal Gov.pl [dostęp 2024-04-15] [zarchiwizowane 2024-04-15].
  97. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-37–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 565).
  98. Prezydent mianował nowych ambasadorów. tvp.info, 2011-02-09. [dostęp 2011-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-11)].
  99. Jacek Pietrzak. Dyplomacja polska wobec sprawy niepodległości Syrii i Libanu w latach II wojny światowej. „Dzieje Najnowsze”. XXXVI, s. 124, 2004. ISSN 0419-8824. 
  100. Historii stosunków dwustronnych [*] [online], bejrut.msz.gov.pl [dostęp 2019-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-06].
  101. a b c d e f g h Kochański 2022 ↓, s. 571.
  102. Polska w Libii, Polska w Libii – Portal Gov.pl [dostęp 2022-10-22] [zarchiwizowane 2022-10-19].
  103. <Członkostwo Polski w Lidze Narodów – aspekty prawne [online], czasopisma.kul.pl [dostęp 2022-04-18].
  104. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca 2010 r. nr 110–17–2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 746).
  105. Ambasada RP w Rydze. ryga.polemb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-24)]..
  106. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-05–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 793).
  107. Kochański 2022 ↓, s. 572.
  108. Ambasador, rabat.msz.gov.pl [dostęp 2019-11-28] [zarchiwizowane 2019-11-28].
  109. Ambasador w Kambodży akredytowany jednocześnie w Birmie.
  110. Ambasador w Bangladeszu akredytowany jednocześnie w Birmie.
  111. Ambasador w Tajlandii akredytowany jednocześnie w Birmie.
  112. Wspomnienia ambasadora RP w Mongolii Zbigniewa Kulaka. Początek misji (pisane 14 grudnia 2005). mojamongolia.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-03)]..
  113. Wspomnienia ambasadora RP w Mongolii Zbigniewa Kulaka. Mój życiorys.
  114. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 2019 r. nr 110.1.2019 o zmianie postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2019 r. poz. 148).
  115. Rafał Lesiecki: Polska bez ambasadora przy NATO. Kto będzie następcą?. Defence24.pl, 2019-03-29.
  116. Data nominacji, brak daty podpisania listów uwierzytelniających i daty ich złożenia.
  117. Paweł Ceranka(inne języki), Krzysztof Szczepanik(inne języki), Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1945: informator archiwalny, Warszawa: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych/Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2020, s. 418, ISBN 978-83-65681-93-5.
  118. a b c d e f g Kochański 2022 ↓, s. 578.
  119. a b c d e Polski Komitet do spraw UNESCO [online], unesco.pl, 2014, s. 82 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-23].
  120. a b c Kochański 2022 ↓, s. 562.
  121. Polska w OECD: Geneza i utworzenie placówki. [dostęp 2022-04-18].
  122. Listy składał ponownie 12 lipca 1972 w związku z zerwaniem w styczniu 1972 stosunków dyplomatycznych.
  123. Dorota Dołęgowska, Kadra kierownicza polskiej służby zagranicznej, „Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej”, 2010, ISSN 1230-4794 [zarchiwizowane z adresu 2015-11-20].
  124. Data podpisania listów uwierzytelniających, brak daty wręczenia (w październiku 1979).
  125. Data podpisania listów uwierzytelniających. Zostały wręczone podczas wizyty w dniach 22-27 marca 1983.
  126. Data podpisania listów uwierzytelniających, brak daty wręczenia.
  127. Kochański 2022 ↓, s. 579.
  128. Kłopoty lustracyjne powodem dymisji. rp.pl, 2010-11-27. [dostęp 2011-11-20].
  129. Czesław Miłosz w latynoskim świecie. Prezentacja książki 23 lipca w Limie .
  130. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej: Byli Stali Przedstawiciele RP przy Radzie Europy. [dostęp 2011-08-24].
  131. Życiorys ambasador Urszuli Gacek. [dostęp 2011-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)].
  132. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-27–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 559).
  133. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 grudnia 2008 r. nr 110-56–2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2009 r. nr 4, poz. 24).
  134. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 sierpnia 2008 r. nr 110-23–2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 69, poz. 619).
  135. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-39–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 567).
  136. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-03–2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 791).
  137. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-04–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 792).
  138. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 stycznia 2016 r. nr 110.2.2016 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 158).
  139. Charge d’affaires a.i. RP w Republice Serbii [online], belgrad.msz.gov.pl, 19 listopada 2019 [dostęp 2019-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-19].
  140. W dniach 6–25 marca 2009 jako ambasador-designee. Zobacz: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 grudnia 2008 r. nr 110-54–2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 97, poz. 832).
  141. Ambasador Zenon Kosiniak-Kamysz nowym Dziekanem Korpusu Dyplomatyczno-Konsularnego w Singapurze. Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Singapuru, 2017-06-28. [dostęp 2022-04-18].
  142. The Ambassador of the Republic of Poland His Excellency Zenon Kosiniak-Kamysz presenting his credentials to President Dr Tony Tan Keng Yam. Ministry of Foreign Affairs Singapore, 2014-07-30. [dostęp 2017-06-30]. (ang.).
  143. Ambasada RP w Bratysławie: Rok 2007. [dostęp 2011-08-02].
  144. Joanna Matloňová: Sztuka dialogu. Forum Polsko-Słowackie, 2009-03-29. [dostęp 2011-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-06)].
  145. Marcin Wojciechowski, Andrzej Krawczyk ambasadorem na Słowacji [online], Wyborcza.pl, 23 października 2008 [dostęp 2011-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-11].
  146. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2010 r. nr 110-41–2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 883).
  147. W związku ze zmianą nazwy państwa nastąpiło powtórne złożenie listów w dniu 11 sierpnia 1972.
  148. a b Bogusław Winid: W cieniu Kapitolu. Dyplomacja Polska wobec Stanów Zjednoczonych Ameryki 1919–1939. Warszawa: PoMost, 1991. s. 166, 198.
  149. a b c d e f g h i j k l m n o Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Ameryka Północna i Południowa 1918–2007. Warszawa: Askon, 2007. s. 160–161.
  150. Piotr Samerka: Historia Ambasady RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919–1945. Wstęp, czyli pierwsi polscy posłowie w Rzymie. [dostęp 2009-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 marca 2009)].
  151. Piotr Samerka: Historia Ambasady RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919–1945. Posłowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów. [dostęp 2009-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 października 2008)].
  152. Krzysztof Gołębiewski: Zarys dziejów stosunków polsko-watykańskich. [dostęp 2009-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 maja 2007)].
  153. Piotr Nowina-Konopka. Zamiast wstępu. Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska: jaka dyplomacja?. „Scripta Manent”. 3, s. 7–15, 2016. Rzym: Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. 
  154. a b Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919–1976. Materiały do studiów nad historią. Rzym: 2016, s. 24, 30, 31, 33, 34, 117, 180, 189.
  155. W. Biliński: Bywalcy „Salonu ambasadorowej”(ze Sztambucha Leonii Papée). W: M.R. Drozdowski, W. Walczak, K. Wiszowata-Walczak: Od Kijowa do Rzymu. Z dziejów stosunków Rzeczypospolitej ze Stolicą Apostolską i Ukrainą. Białystok: 2012, s. 601.
  156. Data złożenia listów uwierzytelniających (wystawionych 1 września 1945).
  157. Data złożenia listów uwierzytelniających (podpisanych 23 marca 1948).
  158. Data złożenia listów odwołujących (wystawionych 12 grudnia 1949).
  159. Listy uwierzytelniające zostały podpisane 12 sierpnia 1950.
  160. Listy odwołujące zostały podpisane 10 lutego 1954. Placówką jako chargé d’affaires a.i. (5 grudnia 1953-27 marca 1954) kierował Stefan Chanachowicz.
  161. Listy uwierzytelniające zostały podpisane i wystawione 4 września 1957.
  162. Listy uwierzytelniające zostały podpisane 25 marca 1965.
  163. Listy uwierzytelniające zostały podpisane 13 października 1969.
  164. Listy uwierzytelniające zostały podpisane 11 października 1972.
  165. Listy uwierzytelniające zostały podpisane 9 grudnia 1977.
  166. Listy uwierzytelniające zostały podpisane 9 marca 1983.
  167. Data podpisania listów uwierzytelniających.
  168. Data złożenia listów uwierzytelniających (wystawionych 31 sierpnia 1991).
  169. Data złożenia listów uwierzytelniających (wystawionych 18 sierpnia 1997).
  170. Data złożenia listów uwierzytelniających (wystawionych 10 października 2001).
  171. Data złożenia listów uwierzytelniających (wystawionych 30 września 2005).
  172. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 sierpnia 2008 r. nr 110-24–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 69, poz. 620).
  173. M.P. 2014 nr 0, poz. 77.
  174. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Tajlandii: Diplomatic corps: POLAND. [dostęp 2018-07-19]. (ang.).
  175. Internetowy System Aktów Prawnych: M.P. 2017 poz. 73. [dostęp 2017-06-30].
  176. Data nominacji, brak dat podpisania listów uwierzytelniających i złożenia.
  177. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 lutego 2016 r. nr 110.4.2016 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 241).
  178. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 lutego 2016 r. nr 110.5.2016 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 242).
  179. Stały przedstawiciel Polski przy UE złożył dymisję.
  180. Przedstawiciele RP przy UE. brukselaue.msz.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]..
  181. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-26–2008 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 558).
  182. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 października 2015 r. nr 110.68.2015 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 1109).
  183. Postanowienie nr 110.80.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 66).
  184. a b Andrzej Rachuba (red.): Dzieje rodziny Ciechanowieckich herbu Dąbrowa (XIV–XXI wiek). Warszawa: DiG, 2013, s. 427.
  185. a b c Poprzedni ambasadorowie Polski w Wietnamie [online], hanoi.msz.gov.pl [dostęp 2017-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-11].
  186. Prezydent mianował nowych ambasadorów. 2010-10-01. [dostęp 2011-11-23].
  187. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lutego 2014 r. nr 110-06–2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 794).
  188. Kochański 2022 ↓, s. 590.
  189. Prelegenci – X Europejski Kongres Gospodarczy – Katowice 14–16 maja 2018 r. [online], eecpoland.eu [dostęp 2019-01-06].
  190. Ambasada RP w Pretorii.
  191. Kalendarium stosunków polsko-emirackich. Ambasada RP w Abu Dabi.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]