Amirowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amirowicz
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Pierwsza wzmianka

1807

Amirowiczpolski herb szlachecki, nadany w zaborze austriackim.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym kotwica o trzech łapach srebrna z wieńcem wokół pierścienia zielonym. Nad nią trzy gwiazdy złote jedna nad dwoma. Herb posiada dwa hełmy. Klejnot na prawym: Postać Hermesa w tunice srebrnej, z rospostartymi, ramionami, uskrzydlonymi przedramionami, trzymającego wieniec jak w godle w prawicy i kaduceusz w lewicy. Klejnot na hełmie lewym: Trzy pióra strusie - jedno czerwone między złotym z prawej i srebrnym z lewej. Labry na prawym hełmie czerwone, podbite złotem, na lewym czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany Grzegorzowi Amirowiczowi, mieszczaninowi i kupcowi ze Stanisławowa, razem z drugim stopniem szlachectwa (Ritter von) i przydomkiem von Kłodacz (von Klodatsch) 22 września 1807 roku. Związek nobilitowanego z handlem symbolizuje postać Merkurego w klejnocie[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Amirowicz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sławomir Górzyński: Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918. DiG, 1999, s. 57. ISBN 83-7181-110-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]