Amortyzator karabinu maszynowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Amortyzator karabinu maszynowego – urządzenie do łagodzenia oraz tłumienia drgań podstawy karabinu maszynowego[1].

Amortyzator ma zastosowanie w niektórych podstawach ciężkich, oraz wielkokalibrowych karabinach maszynowych. Jego zadaniem jest ograniczenie rozrzutu pocisków podczas strzelania. Istotą tej konstrukcji jest elastyczne powiązanie broni z podstawą w czasie odrzutu i powrotu[1]. Do najczęściej stosowanych należą amortyzatory sprężynowe, ale występują również hydrauliczne i pneumatyczne. Amortyzator sprężynowy ma zazwyczaj dwie sprężyny walcowe, które umieszczone są w cylindrycznej obudowie. Między sprężynami osadzony jest zaczep, który łączy suwliwie karabin z podstawą[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 8. ISBN 83-86028-01-7.