Amunicja oświetlająca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład użycia amunicji oświetlającej

Amunicja oświetlająca – rodzaj amunicji zawierającej materiały emitujące światło o wysokim natężeniu i żądanym czasie trwania podczas spalania lub wybuchu[1].

Do amunicji oświetlającej zaliczamy pociski artyleryjskie, granaty nasadkowe, bomby itp. środki bojowe. Stosuje się ją do oświetlania terenu lub podczas nocnych działań bojowych, bombardowań lotniczych oraz wykonywania nocnych zdjęć lotniczych[1]. Czas oświetlania dobierany jest w zależności od celu użycia. W spadochron, który zapewnia opadanie środka oświetlającego z prędkością 5-8 m/s wyposażona jest amunicja oświetlająca o dłuższym czasie działania[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 10–11. ISBN 83-86028-01-7.