Anastasios Melis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Anastasios Melis – amerykański biolog pracujący na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, badający możliwości wykorzystania alg w produkcji wodoru. Obecnie na instytucie obejmuje stanowisko profesora biologii roślin i mikrobiologii oraz redaktora naczelnego w piśmie "Planta"[1].

Energia wodoru uważana jest za kluczową w drodze produkcji elektryczności bez konieczności ciągłego wykorzystywania paliw kopalnych[potrzebny przypis]. Dodatkową zaletą jest pochłanianie dwutlenku węgla z atmosfery przez algi.

W 1998 roku, profesor Anastasios Melis odkrył po pracy wykonanej przez Hansa Gaffrona, że obniżenie ilości siarki powoduje u alg Chlamydomonas reinhardtii zmianę produkcji tlenu na produkcję wodoru[2]. Enzym hydrogenaza, który uznał za odpowiedzialny za tę reakcję, czasowo aktywowany w warunkach awaryjnych czyli obniżeniu zawartości tlenu w wodzie[3] Enzym przestaje funkcjonować gdy produkowany jest tlen, jednakże brak siarki powoduje kontynuację produkcji wodoru.

Uczeni od roku 1940, podejmowali próby wydobycia z alg znaczących ilości wodoru: Melis mówił mediom, że przełom jakiego udało mu się dokonać był jak "wytrysk ropy naftowej". Obecnie przewodzi międzynarodowym staraniom dążącym do poprawy wydajności fotosyntezy o 300% dla zwiększenia produkcji wodoru o 300%.[1] Uważa on jednak, że jedyną drogą do osiągnięcia konkurencyjności cenowej jest modyfikacja genetyczna organizmów zwiększająca produkcję.

W 2001 współzałożył firmę Melis Energy, w celu wykorzystania swoich odkryć, mając nadzieję wprowadzić swoje pomysły na rynek w 2005 roku. Jesienią 2001 roku, firma zbudowała bioreaktor zawierający 500 litrów wody i alg, produkujących do 1 litra wodoru na godzinę[4]. System syfonowy ekstrahował wodór zgromadzony w stanie gazowym. Spółka usiłowałą usprawnić proces i poprawić jego niezawodność, poszukując jednocześnie inwestorów, którzy przyczyniliby się do powiększenia produkcji. Od tamtego czasu, firma została jednak już rozwiązana[5].

Patenty[edytuj | edytuj kod]

Anastasios Melis wprowadził trzy patenty na swoją pracę nad mikrobiologiczną produkcją wodoru:

  • patent US 6,989,252 z 2006 roku chroniący użycie hydrogenazy,
  • patent 7,176,005 chroni modulacje siarczanu permeazy,
  • patent 7,745,696 z 2010 chroni poprawioną wydajność fotosyntezy[6].

Wyróżnienia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Wybrany na pozycję członka Amerykańskiego Stowarzyszenia Rozwoju Nauki - 2011
  • Nagroda za Osiągnięcia Naukowe - Departament Energii Stanów, Program Wodorowy - 2004 (Research Achievement Award - US Department of Energy, Hydrogen Program)
  • Uniwersytecka Nagroda Naukowa - DaimlerChrysler Corporation - 2003 (University Research Award - DaimlerChrysler Corporation)
  • Nagroda Wybitnego Dydaktyka - Koledż Surowców Naturalnych - 1994 (Distinguished Teaching Award - College of Natural Resources)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Anastasios Melis - Department of Plant & Microbial Biology [online] [dostęp 2015-06-15].
  2. Paul Roberts: The End of Oil. Great Britain: Bloomsbury, 2004, s. 188–198. ISBN 0-7475-7075-2. (ang.).
  3. A REPORT ON UNIVERSITY OF CALIFORNIA RESEARCH FOR THE DEPARTMENT OF ENERGY, Office of Research, UC Office of the President, 2000 [dostęp 2015-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-12].
  4. John Gartner, Algae: Power Plant of the Future? [online], 2002 [dostęp 2015-06-15].
  5. Melis Energy in Santa Barbara, CA - Bizapedia Profile [online] [dostęp 2015-06-15].
  6. Anastasios Melis, CURRICULUM VITAE ANASTASIOS (Tasios) MELIS, Ph.D [online] [dostęp 2015-06-15].