Anastazjusz II (cesarz bizantyński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anastazjusz II
Ilustracja
Cesarz bizantyński
Okres

od 713
do 715

Poprzednik

Filipikos Bardanes

Następca

Teodozjusz III

Dane biograficzne
Data śmierci

721

Moneta
moneta
Solid Anastazjusza II

Anastazjusz II, Artemios (zm. 721) – cesarz bizantyjski od 713 do 715 roku.

Nowy cesarz unieważnił dekrety swego poprzednika dotyczące monoteletyzmu. Zniszczono również wizerunki Filipika i zawieszono z powrotem obraz przedstawiający VI sobór powszechny w Konstantynopolu. Anastazjusz dokonał zmian w armii. Mianował nowego egzarchę Rawenny w Italii, a dowódcą armii na wschodzie uczynił Leona Izauryjczyka, torując mu drogę do korony cesarskiej.

Głównym celem cesarza było zawarcie pokoju z Arabami, najeżdżającymi na Azję Mniejszą. Nie udało się zawrzeć pokoju, gdyż poselstwo bizantyńskie zostało odesłane z powrotem z Damaszku przez kalifa Sulejmana. Poinformowało ono tylko o zbrojeniach arabskich. Cesarz wyznaczył wyspę Rodos jako miejsce koncentracji wszystkich wojsk z temów. Oddziały z temu Opsikon zaraz po wylądowaniu wszczęły rewoltę. Wycofały się następnie do swojego temu i tam w Adramytion obwołały cesarzem poborcę podatkowego, niejakiego Teodozjusza. Ten chciał uciec, lecz żołnierze go złapali i zmusili do przyjęcia tej godności. Rozpoczęła się wojna domowa. Trwała ona sześć miesięcy do końca sierpnia 715 roku. Wtedy to oddziały z temu Opsikon z pomocą Goto-Greków wprowadziły na tron Teodozjusza. Anastazjusz wstąpił do zakonu, chroniąc się w jednym z klasztorów Tesaloniki. Kilka lat później został skazany na śmierć, za próbę uzurpacji przeciw dawnemu podwładnemu, wtedy już cesarzowi Leonowi III Izauryjczykowi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, przeł. pod red. H. Evert - Kappesowej, wyd.3 Warszawa 2008.
  • R. Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, przeł. G. Żurek, Warszawa 1997.
  • K. Zakrzewski, Historia Bizancjum, wyd.2 Kraków 1999.