Ancuta
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ancuta – polski herb szlachecki
Opis herbu[edytuj]
Według zasad współczesnego blazonowania, herb powinno opisywać się następująco:
W polu błękitnym[1] między półksiężycem złotym rogami w prawo z lewej a gwiazdą ośmioramienną złotą z prawej – strzała srebrna w słup. Nad hełmem korona.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj]
Nadany przez Witolda za waleczność Leonowi Ancucie. Juliusz Karol Ostrowski podaje, że herb pochodzi z XVI wieku.
Herbowni[edytuj]
Herbem tym pieczętowały się m.in. następujące rodziny herbownych: Ancuta, Anczyc, Gawryłkiewicz, Hauryłkiewicz, Hawryłkiewicz, Jesipowicz, Kamiński, Kasperowicz, Lewiński, Makułowicz, Ogorodnicki, Olchowiecki, Olechowiecki, Spirydowicz, Zwierowicz.
Przypisy
- ↑ Chrząński podaje, że pole herbu jest srebrne.
Bibliografia[edytuj]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
|
|||||||||||||||||||||||
