Andrea Anastasi
| ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
183 cm | |||||||||||||||
| Pozycja | ||||||||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
.jpg)
.jpg)
Andrea Anastasi (ur. 8 października 1960 w Poggio Rusco) – włoski siatkarz i trener siatkarski. Gdy był zawodnikiem grał na pozycji przyjmującego. W latach 2011–2013 selekcjoner męskiej reprezentacji Polski.
Kariera zawodnicza
[edytuj | edytuj kod]W latach 1981–1991 rozegrał 141 spotkań w reprezentacji Włoch, grając na pozycji przyjmującego. Karierę sportową zakończył w 1993.
W 1989 wygrał z Włochami mistrzostwa Europy, a w 1990 mistrzostwa świata.
Sukcesy klubowe
[edytuj | edytuj kod]
1981
Puchar Europy Zdobywców Pucharów:
Sukcesy reprezentacyjne
[edytuj | edytuj kod]
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu czynnego uprawiania siatkówki w 1993 zaczął pracować jako trener. Jest uczniem argentyńskiego trenera Julio Velasco. Z sukcesami prowadził kilka klubów włoskich i w latach 1999–2003 reprezentację Włoch, z którą zdobył mistrzostwo Europy w 1999 roku, wicemistrzostwo Europy w 2001 roku, brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney oraz dwukrotnie wygrywając Ligę Światową w 1999 i 2000 roku. Na mistrzostwach Europy w 2007 roku z reprezentacją Hiszpanii zdobył tytuł mistrzów Europy. Po tym sukcesie wrócił do pracy z reprezentacją Włoch. Jednak tym razem bez większych sukcesów (4. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, 10. miejsce na mistrzostwach Europy w Turcji oraz 4. miejsce na mistrzostwach świata we Włoszech). Po MŚ 2010 przestał być trenerem reprezentacji Włoch. Jego następcą został Mauro Berruto[1]. Anastasi wyraził następnie gotowość poprowadzenia reprezentacji Polski. 3 lutego 2011 decyzją Zarządu PZPS został wybrany na trenera męskiej siatkarskiej reprezentacji Polski. 23 lutego podpisał kontrakt. Pierwszy rok pracy z reprezentacją Polski przyniósł trzy medale na wszystkich możliwych imprezach międzynarodowych w 2011 roku (brąz Ligi Światowej, brąz mistrzostw Europy i srebro w Pucharze Świata). W następnym roku zdobył z reprezentacją złoty medal Ligi Światowej oraz dotarł z nią do ćwierćfinału igrzysk olimpijskich w Londynie, gdzie przegrał z Rosją 0:3. Tym samym pierwszy raz od objęcia przez jego funkcji trenera reprezentacji Polski zespół nie zdobył medalu na turnieju międzynarodowym. Rok później polscy siatkarze zawiedli w Lidze Światowej, zajmując dopiero 11. miejsce, co było najgorszą lokatą w historii występów w Lidze Światowej. Słabo również Polacy spisali się na mistrzostwach Europy, gdzie reprezentacja odpadła w barażach o wejście do ćwierćfinału z Bułgarią 2:3. 24 października 2013 roku został zwolniony z funkcji selekcjonera reprezentacji Polski.
Od 2014 do 2019 roku trener Trefla Gdańsk, z którym zdobył Puchar Polski 2015 i wicemistrzostwo Polski 2015. W 2018 zdobył z Treflem Puchar Polski. W 2019 roku otrzymał Medal św. Wojciecha za wybitne sukcesy siatkarzy Trefla, rozsławiające Gdańsk w świecie[2]. Od 2019 do 2022 był szkoleniowcem Onico/Projektu Warszawa, z którą zdobył wicemistrzostwo Polski.
| Lata | Drużyna |
| 1994–1995 | Bipop Brescia |
| 1995–1999 | Gabeca Fad Montichiari |
| 1999–2002 | Włochy |
| 2003–2005 | Noicom Brebanca Cuneo |
| 2005–2007 | Hiszpania |
| 2007–2010 | Włochy |
| 2011–2013 | Polska |
| 2014–2019 | Trefl Gdańsk |
| 2018 | Belgia |
| 2019–2022 | Projekt Warszawa |
| 2022–2023 | Sir Safety Susa Perugia[3] |
| 2023–2025 (do 18.02.2025) |
Gas Sales Bluenergy Piacenza[4] |
Sukcesy klubowe
[edytuj | edytuj kod]
2015
Sukcesy reprezentacyjne
[edytuj | edytuj kod]
Biografie
[edytuj | edytuj kod]W Polsce wydano dwie biografie Antastasiego. W 2012 roku opublikowano utwór "Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem" autorstwa Adelio Pistelliego[5]. Natomiast w 2019 roku trener wraz z dziennikarzem Kamilem Składowskim stworzyli biografię „Andrea Anastasi. Licencja na trenowanie”[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mariella Caruso: Italvolley: Ufficiale, Berruto è il nuovo CT. volleyball.it, 2010-12-15. [dostęp 2011-01-13]. (wł.).
- ↑ Laureaci medalu św. Wojciecha [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-11-08] (pol.).
- ↑ Andrea Anastasi oficjalnie trenerem Perugii. siatka.org. (pol.).
- ↑ Z Perugii do Piacenzy, nowe wyzwanie Andrei Anastasiego. siatka.org. (pol.).
- ↑ Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem | Adelio Pistelli [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2023-09-22] (pol.).
- ↑ Redakcja, Były trener reprezentacji Polski Andrea Anastasi i tomaszowski dziennikarz Kamil Składowski promowali wspólnie napisaną książkę (FOTO) [online], Tomaszów Mazowiecki Nasze Miasto, 19 września 2019 [dostęp 2019-09-19] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]
|
|
