Andrea Anastasi
| |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Andrea Anastasi (ur. 8 października 1960 w Poggio Rusco) – włoski siatkarz i trener siatkarski. Gdy był zawodnikiem grał na pozycji przyjmującego. W latach 2011–2013 selekcjoner polskiej reprezentacji siatkarzy.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Z polskim dziennikarzem Kamilem Składowskim jest autorem swojej biografii „Andrea Anastasi. Licencja na trenowanie”[2].
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
W latach 1981–1991 rozegrał 141 spotkań w reprezentacji Włoch, grając na pozycji przyjmującego. Karierę sportową zakończył w 1993.
W 1989 wygrał z Włochami mistrzostwa Europy, a w 1990 mistrzostwa świata.
Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]
1981
Puchar Europy Zdobywców Pucharów:
Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu czynnego uprawiania siatkówki w 1993 zaczął pracować jako trener. Jest uczniem argentyńskiego trenera Julio Velasco. Z sukcesami prowadził kilka klubów włoskich i w latach 1999–2003 reprezentację Włoch, z którą zdobył mistrzostwo Europy w 1999 roku, wicemistrzostwo Europy w 2001 roku, brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney oraz dwukrotnie wygrywając Ligę Światową w 1999 i 2000 roku. Na mistrzostwach Europy w 2007 roku z reprezentacją Hiszpanii zdobył tytuł mistrzów Europy. Po tym sukcesie wrócił do pracy z reprezentacją Włoch. Jednak tym razem bez większych sukcesów (4. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, 10. miejsce na mistrzostwach Europy w Turcji oraz 4. miejsce na mistrzostwach świata we Włoszech). Po MŚ 2010 przestał być trenerem reprezentacji Włoch. Jego następcą został Mauro Berruto[3]. Anastasi wyraził następnie gotowość poprowadzenia reprezentacji Polski. 3 lutego 2011 decyzją Zarządu PZPS został wybrany na trenera męskiej siatkarskiej reprezentacji Polski. 23 lutego podpisał kontrakt. Pierwszy rok pracy z reprezentacją Polski przyniósł trzy medale na wszystkich możliwych imprezach międzynarodowych w 2011 roku (brąz Ligi Światowej, brąz mistrzostw Europy i srebro w Pucharze Świata). W następnym roku zdobył z reprezentacją złoty medal Ligi Światowej oraz dotarł z nią do ćwierćfinału igrzysk olimpijskich w Londynie, gdzie przegrał z Rosją 0:3. Tym samym pierwszy raz od objęcia przez jego funkcji trenera reprezentacji Polski zespół nie zdobył medalu na turnieju międzynarodowym. Rok później polscy siatkarze zawiedli w Lidze Światowej, zajmując dopiero 11. miejsce, co było najgorszą lokatą w historii występów w Lidze Światowej. Słabo również Polacy spisali się na mistrzostwach Europy, gdzie reprezentacja odpadła w barażach o wejście do ćwierćfinału z Bułgarią 2:3. 24 października 2013 roku został zwolniony z funkcji selekcjonera reprezentacji Polski.
Od 2014 roku trener Trefla Gdańsk, z którym zdobył Puchar Polski 2015 i wicemistrzostwo Polski 2015. W 2018 zdobył z Treflem Puchar Polski.
Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]
2015
Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
| Reprezentacja | Osiągnięcie | Trofeum | Rok |
| Włochy | Liga Światowa |   
|
1999, 2000 2001 2003 |
| Mistrzostwa Europy |  
|
1999, 2003 2001 | |
| Puchar Świata |  
|
2003 1999 | |
| Igrzyska Olimpijskie | 
|
2000 | |
| Hiszpania | Liga Europejska |
|
2007 |
| Mistrzostwa Europy |
|
2007 | |
| Polska | Liga Światowa |
|
2012 2011 |
| Mistrzostwa Europy | 
|
2011 | |
| Puchar Świata |
|
2011 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrea Anastasi oficjalnie trenerem Perugii. siatka.org. (pol.).
- ↑ Redakcja, Były trener reprezentacji Polski Andrea Anastasi i tomaszowski dziennikarz Kamil Składowski promowali wspólnie napisaną książkę (FOTO), Tomaszów Mazowiecki Nasze Miasto, 19 września 2019 [dostęp 2019-09-19] (pol.).
- ↑ Mariella Caruso: Italvolley: Ufficiale, Berruto è il nuovo CT. volleyball.it, 2010-12-15. [dostęp 2011-01-13]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
|
|
