Andrea Gardini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrea Gardini
Ilustracja
Andrea Gardini w 2018 roku
Data i miejsce urodzenia

1 października 1965
Bagnacavallo

Wzrost

202 cm

Pozycja

Środkowy

Kariera juniorska
Lata Klub
1980–1982 Self Bagnacavallo
1982–1983 Cassa Risparmio Rawenna
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
1983–1984 Golfari Bagnacavallo
1984–1986 Bistefani Torino
1986–1988 Tartarini Bologna
1988–1990 Sisley Treviso
1990–1993 Messaggero Rawenna
1993–1999 Sisley Treviso
1999–2001 Piaggio Roma
2001–2003 Kerakoll Modena
2003–2004 Coprasystel Ventaglio Piacenza
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
 Włochy 418
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2011–2013 Polska (asystent)
2014–2017 Indykpol AZS Olsztyn
2017–2019 ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
2019–22.09.2020 Gas Sales Piacenza
22.01.2021–14.04.2022 Jastrzębski Węgiel
01.02.2023– PGE Skra Bełchatów
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
srebro Atlanta 1996 piłka siatkowa
brąz Sydney 2000 piłka siatkowa
Mistrzostwa świata
złoto Brazylia 1990
złoto Grecja 1994
złoto Japonia 1998
Mistrzostwa Europy
złoto Szwecja 1989
srebro Niemcy 1991
złoto Finlandia 1993
złoto Grecja 1995
brąz Holandia 1997
złoto Austria 1999
Uniwersjada
brąz Zagrzeb 1987 piłka siatkowa
Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy (1951-2001)

Andrea Gardini (ur. 1 października 1965 w Bagnacavallo) – włoski siatkarz, dwukrotny medalista olimpijski[1], wielokrotny medalista mistrzostw świata i mistrzostw Europy. Grał na pozycji środkowego. Jest 418–krotnym reprezentantem Włoch[2].

Gardini to jeden z najbardziej utytułowanych graczy włoskiej siatkówki. Zdobywca 7 tytułów mistrza kraju z 4 różnymi klubami. Jest członkiem amerykańskiej galerii sław siatkarskich – Volleyball Hall of Fame[3].

Jego syn Davide i córka Beatrice uprawiają zawodowo siatkówkę[4].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

„Il Gardo” swoje pierwsze trofeum – Puchar Zdobywców Pucharu – wywalczył w 1987, z klubem Tartarini Bologna. Na początku lat 90., Gardini, grając dla Messaggero Ravenna, z amerykańskim duetem Steve Timmons i Karch Kiraly, został po raz pierwszy Mistrzem Włoch (1991) i podwójnym Klubowym Mistrzem Europy (1992 i 1993). Zdobywa również Puchar Włoch (1991) oraz Super Puchar Europy (1992). W latach 1993–1999, grając dla Sisley Treviso, u boku takich gwiazd jak Lorenzo Bernardi (tytuł Zawodnika Stulecia) Andrea Zorzi, Paolo Tofoli, Dmitrij Fomin, Ron Zwerver, Pasquale Gravina czy Peter Blangé, wywalczył 4 tytuły Mistrza Kraju (1994, 1996, 1998 i 1999), 2 tytuły Klubowego Mistrza Europy (1995, 1999), Puchar Zdobywców Pucharu (1994), SuperPuchar Europy (1994), Puchar Konfederacji i Super Puchar Włoch (oba w 1998). W 2000, grając dla stołecznego Piaggio Roma, wywalczył kolejny tytuł mistrza Włoch oraz Puchar Konfederacji. Swój ostatni tytuł mistrza kraju Gardini zdobył dwa lata później, w 2002, grając z takimi zawodnikami jak Andrea Giani czy Luca Cantagalli, w klubie Daytona Modena – odwiecznym rywalu Sisley Treviso[2].

Gardini był również filarem włoskiej siatkarskiej reprezentacji kraju. Zadebiutował w Aoście, 18 marca 1986, grając przeciwko Argentynie (Włochy wygrały ten mecz 3-2). Kapitanem reprezentacji Gardini był od 1992. Swoją reprezentacyjną karierę zakończył również grając przeciwko Argentynie, w dniu swoich 35. urodzin, 1 października 2000, na Letniej Olimpiadzie w Sydney, w meczu o trzecie miejsce[2]. W latach 90. został trzykrotnym mistrzem świata (1990, 1994, 1998), czterokrotnym mistrzem Europy (1989, 1993, 1995, 1999) i sześciokrotnym zdobywcą Ligi Światowej (1990, 1991, 1992, 1994, 1997 i 2000). Wywalczył również Gran Champions Cup (1993), World Super Four (1994), Puchar Świata (1995) oraz dwa medale olimpijskie: srebro w 1996 w Atlancie oraz brąz w 2000 w Sydney[5][6].

Po zakończeniu swojej kariery w 2004, Gardini powrócił do Modeny, gdzie objął funkcją dyrektora sportowego. Rolę tę piastował do sierpnia 2006.

Od momentu objęcia posady trenera reprezentacji Polski przez Andreę Anastasiego był jego asystentem (2011–2013). W sezonie 2016/2017 trener AZS Indykpol Olsztyn, po rozwiązaniu umowy z Krzysztofem Stelmachem. W latach 2017-2019 był trenerem polskiego klubu ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Z klubem z Kędzierzyna-Koźla zdobył mistrzostwo Polski 2019, wicemistrzostwo Polski 2018, Puchar Polski 2019 i ponadto uczestniczył w Final Four Ligi Mistrzów 2017/2018[7].

W 2019 został trenerem zespołu Gas Sales Piacenza, funkcję tę pełnił do 22 września 2020, kiedy został zwolniony[8]. Od 22 stycznia 2021 do 14 kwietnia 2022 trenował drużynę Jastrzębski Węgiel, został odsunięty od prowadzenia zespołu ze względu na niezadowalające wyniki sportowe w fazie play-off[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

25 lipca 2000 został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrea Gardini. olympic.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang. • fr.).
  2. a b c Gardini Andrea. legavolley.it. [dostęp 2020-06-20]. (wł. • ang.).
  3. Andrea Gardini. volleyhall.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
  4. August brings a load of dunks with Gardini – Women’s Serie A Volleyball League. news.italy-24.com. (ang.).
  5. Andrea Gardini. olympedia.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
  6. Andrea Gardini. sports-reference.com. [dostęp 2020-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  7. ZAKSA w Final Four Ligi Mistrzów! - Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle [online], 10 kwietnia 2018 [dostęp 2023-01-26] (pol.).
  8. Zespół zrezygnował ze współpracy z byłym trenerem Biało-Czerwonych [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-04-14] (pol.).
  9. Komunikat Zarządu KS Jastrzębski Węgiel S.A. [online], Oficjalna strona Jastrzębskiego Wegla, 14 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-14].
  10. Gardini Sig. Andrea [online], quirinale.it [dostęp 2020-06-20] (wł.).