Andrea Nahles
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1970 |
|---|---|
| Przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec | |
| Okres |
od 22 kwietnia 2018 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Olaf Scholz (p.o.) |
| Następca |
Malu Dreyer, Manuela Schwesig, Thorsten Schäfer-Gümbel (p.o.) |
| Minister pracy i spraw społecznych Niemiec | |
| Okres |
od 17 grudnia 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Katarina Barley (p.o.) |
Andrea Maria Nahles (ur. 20 czerwca 1970 w Mendig[1]) – niemiecka polityk, działaczka Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), w latach 2018–2019 przewodnicząca tego ugrupowania, posłanka do Bundestagu, od 2013 do 2017 minister pracy i spraw społecznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła studia z zakresu germanistyki i nauk politycznych na Uniwersytecie w Bonn[2]. Od końca lat 80 zaangażowana w działalność polityczną w ramach Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W 1989 organizowała struktury tej partii w Weiler. W 1993 została przewodniczącą młodzieżówki SPD Jusos w Nadrenii-Palatynacie, od 1995 do 1999 przewodniczyła federalnym strukturom tej organizacji. Podjęła także działalność w ramach organizacji związkowej IG Metall. W 2003 dołączyła do prezydium SPD, w latach 2007–2009 była wiceprzewodniczącą partii, a od 2009 do 2013 jej sekretarzem generalnym[1][2]. Identyfikowana z lewicowym skrzydłem partii, publicznie krytykowała program Agenda 2010, realizowany przez rząd Gerharda Schrödera[3].
W latach 1998–2002 po raz pierwszy sprawowała mandat posłanki do Bundestagu. Do niemieckiego parlamentu powróciła w 2005, uzyskując następnie reelekcję w wyborach w 2009, 2013[1] i 2017[4],
17 grudnia 2013 objęła urząd ministra pracy i spraw społecznych w trzecim rządzie Angeli Merkel[2]. 28 września 2017 odeszła z rządu w związku z wyborem na przewodniczącą frakcji socjaldemokratów w Bundestagu[5].
22 kwietnia 2018 została wybrana na przewodniczącą SPD[6]. Ustąpiła z tej funkcji po słabym wyniku partii w wyborach europejskich w maju 2019. 3 czerwca tegoż roku została zastąpiona przez trójkę wyznaczonych komisarzy[7]. Złożyła następnie mandat poselski, a w 2020 została powołana na prezesa urzędu Bundesanstalt für Post und Telekommunikation Deutsche Bundespost[8]. W 2022 stanęła na czele Federalnej Agencji Pracy[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Andrea Nahles. bundestag.de. [dostęp 2016-11-05]. (niem.).
- ↑ a b c Andrea Nahles: Federal Minister of Labour and Social Affairs. bundesregierung.de. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).
- ↑ Andrea Nahles: Gottesgeschenk, Spalterin. spiegel.de, 1 listopada 2005. [dostęp 2017-11-17]. (niem.).
- ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
- ↑ Barley soll Arbeitsministerium von Nahles mit übernehmen. rp-online.com, 27 września 2017. [dostęp 2017-11-17]. (niem.).
- ↑ Schwaches Ergebnis für Nahles – nur mit Mühe konnte sie lächeln. merkur.de, 22 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-22]. (niem.).
- ↑ Trio soll SPD kommissarisch führen. spiegel.de, 3 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-03]. (niem.).
- ↑ Martin Greive: Nahles zur neuen Präsidentin der Bundesanstalt für Post und Telekommunikation gewählt. handelsblatt.com, 26 czerwca 2020. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
- ↑ tagesschau.de: Nahles übernimmt BA: „Da muss was passieren”. tagesschau.de, 30 lipca 2022. [dostęp 2023-03-03]. (niem.).
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
