Andrea Romano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrea Romano
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1967
Livorno

Zawód, zajęcie

historyk, wykładowca akademicki, dziennikarz

Stanowisko

poseł do Izby Deputowanych

Andrea Romano (ur. 10 maja 1967 w Livorno[1]) – włoski historyk, wykładowca akademicki i dziennikarz, deputowany.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia humanistyczne ukończył na Uniwersytecie w Pizie, związał się następnie zawodowo z Fundacją im. Luigiego Einaudiego[2]. Stopień naukowy doktora z zakresu historii uzyskał na Uniwersytecie Turyńskim. Kształcił się na uczelniach zagranicznych w Moskwie, Paryżu i Nowym Jorku. W 2009 objął stanowisko profesora (professore associato) historii najnowszej na rzymskim uniwersytecie „Tor Vergata”[3].

Zajmował się zagadnieniami dotyczącymi stalinizmu, następnie historią ruchu socjalistycznego i europejskiej lewicy (głównie we Włoszech i Wielkiej Brytanii). Został również felietonistą dziennika „Il Sole 24 Ore[3]. W 2009 objął stanowisko dyrektora think tanku Italia Futura założonego przez prezydenta Ferrari Lucę Cordero di Montezemolo[4].

W 2013 Andrea Romano został kandydatem Wyboru Obywatelskiego i koalicji Z Montim dla Włoch do Izby Deputowanych w Toskanii[1], uzyskując mandat poselski na XVII kadencję. W 2014 przeszedł do Partii Demokratycznej, z jej ramienia w 2018 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do niższej izby włoskiego parlamentu[5].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Contadini in uniforme. L'Armata Rossa e la collettivizzazione delle campagne nell'URSS, Leo S. Olschki, Florencja 1999
  • Russia in the Age of Wars 1914–1945 (współautor), Feltrinelli, Mediolan 2000
  • Lo Stalinismo. Un'interpretazione storica, Bruno Mondadori Editore, Mediolan 2002
  • The Boy. Tony Blair e i destini della sinistra, Mondadori, Mediolan 2005
  • Compagni di scuola. Ascesa e declino dei postcomunisti, Mondadori, Mediolan 2007[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Candidati Circoscrizione Toscana. sceltacivica.it. [dostęp 2013-01-27]. (wł.).
  2. Biografia di Andrea Romano. cinquantamila.it. [dostęp 2013-01-28]. (wł.).
  3. a b c Romano Andrea. uniroma2.it. [dostęp 2013-01-28]. (wł.).
  4. Staff. italiafutura.it. [dostęp 2013-01-28]. (wł.).
  5. Elezioni, a Livorno si consola il centrosinistra – I risultati. gelocal.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).