Andreas Acoluthus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andreas Acoluthus
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1654
Bierutów

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1704
Wrocław

Zawód, zajęcie

duchowny luterański, lingwista

Andreas Acoluthus (ur. 16 marca 1654 w Bierutowie (wówczas Bernstadt)[1], zm. 4 listopada 1704 we Wrocławiu[1]) – niemiecki orientalista i lingwista.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Syn Johannesa Acoluthusa pastora i zwierzchnika duchowieństwa luterańskiego we Wrocławiu. W 1674 ukończył Gimnazjum św. Elżbiety we Wrocławiu[1]. Od 1674 do 1676 studiował w Wittenberdze[1]. W 1680 założył drukarnię[1]. Wraz z Hagopem Krikorencem wydali pierwszą w Niemczech publikację drukowaną w języku ormiańskim[1].

Poliglota, znał: hebrajski, arabski, perski, turecki, koptyjski. Pisał o zagadnieniach związanych z historią i religią orientu. Od 1689 wykładowca języka hebrajskiego w gimnazjum św. Elżbiety[1]. Prowadził korespondencję z Gottfriedem Leibnizem. Od założenia w 1700 członek Pruskiej Akademii Nauk. W 1701 wydał wybór tekstów przetłumaczonych z Koranu[2]. Zgromadził pokaźny zbiór rękopisów Koranu[1]. Uważał, że kluczem do odczytanie egipskich hieroglifów jest zbadanie ich pod kątem zbieżności z językiem ormiańskim[1]. Korespondował na ten temat z Leibnizem, a także wydał traktującą o tym pracę pt. Lingua et sapientia Aegyptiaca ex Armeniorum potissimum ligua restituta; rękopis tego dzieła zaginął[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Obadias Amenus, Lipsk 1680 – komentowana edycja armeńskiego przekładu księgi Abdiasza
  • De aquis amaris, Lipsk 1682 – filologiczna krytyka biblijna
  • Tetrapla Alcoranica, Berlin 1701 – zapowiedź krytycznej edycji Koranu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Śliwa 2019 ↓, s. 5.
  2. Akolut Andrzej, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-17].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]