Przejdź do zawartości

Andreas Thorkildsen

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andreas Thorkildsen
Ilustracja
Andreas Thorkildsen (2008)
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1982
Kristiansand

Wzrost

188 cm

Informacje klubowe
Klub

Kristiansands IF-Friidrett

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Ateny 2004 rzut oszczepem
złoto Pekin 2008 rzut oszczepem
Mistrzostwa świata
złoto Berlin 2009 rzut oszczepem
srebro Helsinki 2005 rzut oszczepem
srebro Osaka 2007 rzut oszczepem
srebro Taegu 2011 rzut oszczepem
Mistrzostwa Europy
złoto Göteborg 2006 rzut oszczepem
złoto Barcelona 2010 rzut oszczepem
Multimedia w Wikimedia Commons

Andreas Thorkildsen (ur. 1 kwietnia 1982 w Kristiansand) – norweski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotny złoty medalista igrzysk olimpijskich (Ateny 2004 oraz Pekin 2008)[1]. Mistrz (2009[2]) oraz trzykrotny wicemistrz świata (2005[3], 2007[4] i 2011[5]). W 2006 roku zdobył złoty medal i tytuł mistrza Europy[6], a sukces ten powtórzył cztery lata później podczas czempionatu w Barcelonie[7]. Pierwsze sukcesy na arenie międzynarodowej odniósł, zdobywając w 2000 roku tytuł wicemistrza świata juniorów[8], oraz w 2001, zajmując 2. miejsce w mistrzostwach Europy juniorów[9]. Odnosił zwycięstwa w pucharze świata (2006)[10], pucharze interkontynentalnym (2010)[11] oraz dwukrotnie w światowym finale lekkoatletycznym. Thorkildsen przez 10 lat był rekordzistą świata juniorów w rzucie oszczepem z wynikiem 83,87 m (7 czerwca 2001, Bergen)[12]. Podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie rzutem na odległość 90,57 ustanowił rekord olimpijski. Rekord życiowy: 91,59 (2 czerwca 2006, Oslo). Rezultat ten jest aktualnym rekordem Norwegii[13][14] oraz jednocześnie 9. wynikiem w historii światowej lekkoatletyki. Norweg jest pierwszym w historii oszczepnikiem, który posiada w dorobku zarówno tytuł mistrza olimpijskiego, mistrza Europy, jak i mistrza świata[15][16].

Ze względu na problemy zdrowotne w maju 2016 roku postanowił zakończyć sportową karierę. Od 2019 roku jest trenerem Chorwatki Sary Kolak, mistrzyni olimpijskiej w rzucie oszczepem z 2016 roku[17].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Thorkildsen urodził się w rodzinie ze sportowymi tradycjami. Ojciec Andreasa – Tomm Thorkildsen – w latach 70. XX wieku uprawiał rzut oszczepem, osiągając 30 lipca 1974 w Oslo swój najlepszy rezultat 71,64[18][19]. Matka lekkoatlety, Bente Amundsen-Thorkildsen, trenowała biegi płotkarskie, zdobywając medale mistrzostw kraju[20][21]. Ma starszego brata[22]. W marcu 2011, po sześciu latach związku, rozstał się ze swoją partnerką Christiną Vukicevic – norweską płotkarką, medalistką halowych mistrzostw Europy[23]. Pracuje także jako model[24].

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Lata 1993–1999

[edytuj | edytuj kod]

Thorkildsen sport zaczął uprawiać w wieku 11 lat w klubie Hamar IL. Jego pierwszym trenerem był ojciec[25]. Pierwszy sukces odniósł w roku 1995 kiedy oszczepem o wadze 600 gramów rzucił na odległość 51,88 i ustanowił rekord Norwegii w tej kategorii wiekowej (13 latkowie). W kolejnych latach bił kolejne rekordy kraju w poszczególnych grupach – także sprzętem seniorskim ważącym 800 gramów. Kulminacyjnym punktem pierwszych lat kariery Thorkildsena była siódma lokata mistrzostw Europy juniorów w 1999 w Rydze[26].

Rekordy w poszczególnych kategoriach wiekowych

[edytuj | edytuj kod]
Wiek Rezultat Waga oszczepu Rok Wiek Rezultat Waga oszczepu Rok
13 51,88 m 600 g 1995 14 53,82 m 800 g 1996
14 62,98 m 600 g 1996 16 61,57 m 800 g 1998
16 79,50 m 600 g 1998 17 72,11 m 800 g 1999
18 77,48 m 800 g 2000
Andreas Thorkildsen podczas I ligi pucharu Europy w Leirii (2008)

Lata 2000–2003

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2000 trafił pod opiekę trenera Åsmund Martinsena. W tym samym roku Thorkildsen zdobył swój pierwszy medal w mistrzostwach Norwegii w kategorii seniorów. Uzyskując wynik 72,72, zajął drugie miejsce, przegrywając tylko z Ronnym Nilsenem[27]. Jesienią 2000 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Santiago wywalczył srebrny medal, rzucając na odległość 76,34[8][28]. Rezultatem tym ustanowił nowy rekord swojego kraju w kategorii juniorów.

W 2001 roku zawodnik przeprowadził się do Oslo i rozpoczął treningi w klubie SK Vidar. 7 czerwca w Bergen pierwszy raz Thorkildsen przekroczył barierę 80 metrów. Wynik 83,87 do 2011 był rekordem świata juniorów[12]. W Grosseto podczas mistrzostw Europy juniorów zdobył srebrny medal rzutem na odległość 76,98[9]. W sierpniu bez powodzenia startował w mistrzostwach świata, które były dla niego pierwszą seniorską imprezą o randze międzynarodowej. W Edmonton uzyskał wynik 68,41 i swój start zakończył na eliminacjach, zajmując w nich ostatnią lokatę pośród zawodników z mierzoną próbą[29]. W 2001 oszczepnik wywalczył swój pierwszy złoty medal mistrzostw kraju[21][27].

W roku 2002 Thorkildsen pierwszy raz w karierze wystartował w seniorskich mistrzostwach Europy, które odbywały się w Monachium. W eliminacjach osiągnął wynik 78,36 i do minimum uprawniającego do startu w finale zabrakło mu tylko 68 centymetrów. Ostatecznie Skandynaw zajął 15. miejsce w kwalifikacjach[30]. W Sandnes zdobył drugi w karierze srebrny medal mistrzostw Norwegii, przegrywając tylko z Pålem Arne Fagernesem[27]. Swój najlepszy wynik w sezonie – 83,43 – osiągnął 16 czerwca w Karlstad.

Już na początku sezonu 2003 w łotewskim Ventspils uzyskał swój nowy rekord życiowy – 85,72[31]. Podczas młodzieżowych mistrzostw Europy w Bydgoszczy był czwarty[32][33]. Także w roku 2003 po raz drugi wywalczył mistrzostwo Norwegii z wynikiem 76,04[21][27]. W Paryżu podczas mistrzostw świata odniósł pierwszy znaczący sukces w kategorii seniorów. W eliminacjach osiągnął wynik 79,44[34]. W finale rzucił 77,75 i zajął ostatecznie 11. pozycję[34].

2004

[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikację olimpijską Thorkildsen uzyskał 11 czerwca podczas rozgrywanego wyjątkowo w Bergen mityngu Bislett Games – osiągnął wówczas rezultat 84,12, przegrywając z Amerykaninem Breaux Greerem i Rosjaninem Siergiejem Makarowem[35][36]. 27 lipca Norweg odniósł zwycięstwo w prestiżowym mityngu DN Galan w Sztokholmie[37]. Trzy dni później w Londynie podczas London Grand Prix uzyskał swój najlepszy dotychczasowy wynik w sezonie 2004 – 84,45[38].

Przed igrzyskami na listach wyników przed Thorkildsenem było 13 oszczepników, w tym Norweg Ronny Nilsen[39][40]. W eliminacjach, które odbyły się 26 sierpnia[41], Andreas Thorkildsen osiągnął rezultat 81,74, a kwalifikacje wygrał Amerykanin Breaux Greer (87,25) jednak stadion opuścił kulejąc[41]. Finał zmagań podczas igrzysk zaplanowano na 28 sierpnia. W pierwszej próbie norweski miotacz osiągnął wynik 84,82 i po pierwszej serii rzutów zajmował trzecie miejsce[42]. Łotysz Vadims Vasiļevskis także w pierwszej próbie ustanowił swój rekord życiowy – 84,95 – i objął niespodziewanie prowadzenie w konkursie, wyprzedzając aktualnego mistrza świata Siergieja Makarowa[42]. W drugiej kolejce rzutów Thorkildsen pobił swój rekord życiowy i wynikiem 86,50 objął prowadzenie w konkursie[42]. Żaden z zawodników do końca rywalizacji nie rzucił dalej niż Norweg, który niespodziewanie zdobył złoty medal. Komentując zwycięstwo Thorkildsen stwierdził, że jest to uczucie „kompletnie szalone”[43]. Po igrzyskach Thorkildsen zajął drugie miejsce w światowym finale lekkoatletycznym w Monako[44].

Andreas Thorkildsen podczas mitingu w Helsinkach (2005)

2005

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejszą lekkoatletyczną imprezą roku były mistrzostwa świata w Helsinkach[3]. W czasie przygotowań do tej imprezy podczas zawodów w Kuortane Thorklidsen – 26 czerwca – dwukrotnie poprawiał własny rekord życiowy, bijąc przy okazji należący do Påla Arne Fagernesa rekord Norwegii[13]. Podczas tej samej imprezy Fin Tero Pitkämäki rzucił 91,53 i został liderem tabel światowych[45]. W lipcu Norweg ponownie poprawił rekord kraju, rzucając w Oslo 29 lipca 87,66[13]. Przed mistrzostwami na listach światowych pierwsze trzy wyniki należały do Pitkämäkiego, Makarowa oraz Thorkildsena[45].

Mistrzostwa świata odbywały się w złych warunkach atmosferycznych, co wpływało na wyniki osiągane przez zawodników. W eliminacjach – 9 sierpnia – tylko trzem liderom list światowych udało się pokonać minimum kwalifikacyjne, które wynosiło 81 metrów[46]. Kolejnego dnia podczas finału zawodnikom przeszkadzał deszcz i wiatr[47]. Po trzech seriach na prowadzeniu był Thorkildsen, jednak w czwartej kolejce Estończyk, aktualny wicemistrz świata[3], Andrus Värnik rzucił 87,17 i odebrał Norwegowi pozycję lidera[48]. Ostatecznie zawody wygrał Värnik przed Thorkildsenem i Makarowem. W kończącym sezon światowym finale lekkoatletycznym Norweg zajął drugie miejsce z wynikiem 89,60[44].

2006

[edytuj | edytuj kod]

Po pięciu sezonach startowania w barwach klubu SK Vidar Thorkildsen powrócił do swojego pierwszego klubu Kristiansands[49]. 12 maja w Dosze podczas zawodów Qatar Athletic Super Grand Prix pierwszy raz w karierze rzucił oszczepem ponad 90 metrów, osiągając wynik 90,13[13]. Rezultat ten poprawił 2 czerwca w Oslo, ustanawiając swój aktualny rekord życiowy i jednocześnie rekord Norwegii rzutem na odległość 91,59[13]. 9 sierpnia w Göteborgu z wynikiem 88,78 zdobył pierwszy w karierze złoty medal mistrzostw Europy[6][50], wyprzedzając Fina Tero Pitkämäkiego oraz utytułowanego Czecha, rekordzistę świata, Jana Železnego[6]. Rok 2006 Norweg zakończył pierwszym w karierze zwycięstwem w światowym finale lekkoatletycznym[44] oraz wygraniem zawodów pucharu świata w Atenach[32]. Jego rekord życiowy, który ustanowił w czerwcu – 91,59, okazał się najlepszym rezultatem w sezonie na świecie[51].

2007

[edytuj | edytuj kod]

Głównym celem dla Thorkildsena w roku 2007 były mistrzostwa świata w Osace. Norweg chciał także rzucić dalej niż wynosił rekord Norwegii starym modelem oszczepu – 91,72, który należał do Terje Pedersena[52]. Sezon zaczął od startów w Dakarze i Dosze, gdzie osiągnął odpowiednio 81,10 i 86,39[53]. Lepsza forma przyszła na mistrzostwa świata, które odbywały się na przełomie sierpnia i września w Japonii. W eliminacjach mistrzostw świata, 31 sierpnia, rzucił 82,33 i awansował do finału[54]. W rozegranym 2 września finale w drugiej kolejce rzucił 88,61[55] i przegrywał z Finem Tero Pitkämäkim, który w tej samej serii posłał oszczep na odległość 89,16[4]. W ostatniej serii Thorkildsen rzucił 87,33 i tym samym nie poprawił swojej drugiej pozycji[4]. Tero Pitkämäki w ostatnim rzucie poprawił swój najlepszy wynik, mimo iż miał już zapewniony złoty medal, osiągając 90,33[4].

2008

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2008 w Pekinie odbywały się igrzyska olimpijskie, podczas których Norweg bronił tytułu mistrzowskiego wywalczonego przed czterema laty w Grecji[1]. Eliminacje odbyły się 21 sierpnia – Norweg z dziewiątym wynikiem eliminacji (79,85) awansował do finału[56]. W finale, który odbył się 23 sierpnia[57], Thorkildsen prowadził już od pierwszej kolejki przez cały konkurs[57]. W piątej serii rzutem na odległość 90,57 ustanowił nowy rekord olimpijski[57], a z szóstej próby zrezygnował[57].

Andreas Thorkildsen podczas mistrzostw świata w Berlinie (2009)

2009

[edytuj | edytuj kod]

Główną imprezą sezonu 2009 były sierpniowe mistrzostwa świata. Thorkildsen zaczął od startu w Katarze gdzie osiągnął wynik 83,39[58]. 21 sierpnia podczas eliminacji mistrzostw świata rzucił 80,37 i z szóstym wynikiem całych kwalifikacji awansował do finału[59]. Dwa dni później, w niedzielę 23 sierpnia[60], w drugiej serii rzutów konkursu finałowego czempionatu osiągnął rezultat 89,59[2], który pozwolił mu zdobyć pierwszy w karierze złoty medal mistrzostw świata. Dzięki temu sukcesowi Norweg stał się pierwszym w historii oszczepnikiem, który posiada w dorobku zarówno tytuł mistrza olimpijskiego, mistrza Europy, jak i mistrza świata[15]. Po mistrzostwach, 28 sierpnia, w Zurychu podczas kolejnej edycji zawodów Weltklasse Zürich wynikiem 91,28 ustanowił swój najlepszy wynik w sezonie i najlepszy wynik na świecie w całym sezonie[61]. Na zakończenie sezonu Thorkildsen zwyciężył w Salonikach podczas światowego finału lekkoatletycznego[44].

2010

[edytuj | edytuj kod]
Oszczepnik przygotowujący się do rzutu podczas mistrzostw Europy w Barcelonie (2010)

Głównym celem dla Norwega w sezonie 2010 były sierpniowe mistrzostwa Europy w Barcelonie[62], podczas których oszczepnik bronił złotego medalu wywalczonego cztery lata wcześniej w Szwecji[6]. Pierwszym startem w 2010 roku były dla Thorklidsena zawody Shanghai Golden Grand Prix, które wygrał z wynikiem 86,11[63]. Po zaciętej walce z niemieckim miotaczem Matthiasem de Zordo zwyciężył w konkursie oszczepników na mistrzostwach Europy broniąc tym samym złota wywalczonego cztery lata wcześniej w Göteborgu[7]. 22 sierpnia zdobył (z wynikiem 87,10) kolejny tytuł mistrza kraju[64]. Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2010 w rzucie oszczepem[65]. 5 września wygrał konkurs oszczepników podczas pucharu interkontynentalnego ustanawiając wynikiem 89,26 nowy rekord tej imprezy[11].

2011

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy start w sezonie Norweg zaplanował na 6 maja w Dosze[66] – podczas tych zawodów zajął piąte miejsce z wynikiem 83,63[67]. Ostatni raz tak niską pozycję w konkursie Norweg zajął w 2005 roku[68][69]. Na kolejnym mityngu diamentowej ligi – Shanghai Golden Grand Prix 2011 – Throkildsen zajął drugie miejsce uzyskując wynik 85,12 i przegrywając z Finem Tero Pitkämäkim, który wynikiem 85,33 wyrównał najlepszy rezultat w sezonie należący do Siergieja Makarowa[70][71]. Podczas zawodów w Chinach – przy piątym rzucie w konkursie – sportowiec nabawił się drobnej kontuzji[72] i nie startował przez ponad miesiąc[73] (m.in. nie wystąpił w mityngu Bislett Games 2011 w Oslo[74]). W swoim pierwszym starcie po urazie, 25 czerwca w Kuortane, osiągnął wynik 84,33 i zwyciężył w zawodach[75]. Podczas mistrzostw Norwegii w Byrkjelo, 14 sierpnia, osiągnął najlepszy wynik w sezonie rzucając 90,61 – oszczepnik przyznał, że nie był to według niego idealny rzut[76][77][78]. Po zawodach w Byrkjelo Thorkildsen powiedział, że uważa iż w rzucie oszczepem powinno dokonywać się pomiaru wiatru[78]. Podczas mistrzostw świata w Taegu Norweg w eliminacjach uzyskał wynik 81,83 (minimum kwalifikacyjne wynosiło 82,50[79]) i z siódmym rezultatem awansował do finału[80]. W finale już w pierwszej kolejce na prowadzenie wyszedł późniejszy zwycięzca Niemiec Matthias de Zordo, który rzucił 86,27[5]. Norweg po trzech kolejkach plasował się poza podium – dopiero w czwartym rzucie osiągnął wynik 84,78, który dał mu ostatecznie srebrny medal[81].

2012

[edytuj | edytuj kod]
Thorkildsen na mityngu Bislett Games 2012 w Oslo

W pierwszym starcie w olimpijskim sezonie 2012 Norweg zajął z wynikiem 79,53 czwarte miejsce podczas deszczowego mityngu Shanghai Golden Grand Prix 2012 w Szanghaju[82]. Podczas czerwcowych mistrzostw Europy w Helsinkach Norweg nie obronił tytułu z 2010 – po trzech rzutach zajmował czwarte miejsce i opuścił stadion[83]. Ostatecznie został sklasyfikowany na czwartej pozycji i nie zdobył medalu imprezy mistrzowskiej pierwszy raz od 2004 roku. Przyczyną nie najlepszego występu w Helsinkach okazał się uraz mięśnia dwugłowego uda[84]. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie nie obronił złotego medalu wywalczonego 4 lata wcześniej w Pekinie zajmując w finałowym konkursie szóste miejsce[85][86]. Po zajęciu dziesiątego miejsca w zawodach DN Galan 2012 w Sztokholmie, 17 sierpnia, postanowił zakończyć sezon[87].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Na koniec 2004 roku Thorkildsen został wybrany sportowcem roku w Norwegii przez tamtejszych dziennikarzy sportowych[88]. W 2008 wygrał plebiscyt European Athlete of the Year Trophy[89]. Od 2004 do 2010[90] rokrocznie uznawany za najlepszego lekkoatletę Norwegii[44]. W 2010 roku został uznany za najlepszego lekkoatletę maja w Europie[91]. Na koniec sezonu 2010 zajął drugą lokatę w kolejnej edycji plebiscytu European Athlete of the Year Trophy przegrywając z francuskim sprinterem Christophe Lemaitre[92].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Andreas Thorkildsen po zdobyciu złotego medalu olimpijskiego w Pekinie (2008)
Andreas Thorkildsen po wywalczeniu złotego medalu mistrzostw świata w Berlinie (2009)
Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik Źródła
1999 Mistrzostwa Europy juniorów Łotwa Ryga 7. miejsce 72,11 [26]
2000 Mistrzostwa świata juniorów Chile Santiago 2. miejsce 76,34 [93]
2001 I liga pucharu Europy Finlandia Vaasa 2. miejsce 82,15 [32]
2001 Mistrzostwa świata Kanada Edmonton el. – 26. miejsce 68,41 [44]
2001 Mistrzostwa Europy juniorów Włochy Grosseto 2. miejsce 76,98 [94]
2002 I liga pucharu Europy Słowacja Bańska Bystrzyca 1. miejsce 81,31 [95]
2002 Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium el. – 15. miejsce 78,36 [32]
2003 I liga pucharu Europy Finlandia Lappeenranta 1. miejsce 81,42 [95]
2003 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Polska Bydgoszcz 4. miejsce 76,95 [32]
2003 Mistrzostwa świata Francja Paryż 11. miejsce 77,75 [32]
2004 I liga pucharu Europy Turcja Stambuł 3. miejsce 78,51 [96]
2004 Igrzyska olimpijskie Grecja Ateny 1. miejsce 86,50 [1]
2004 Światowy finał lekkoatletyczny Monako Monako 2. miejsce 82,52 [44]
2005 II liga pucharu Europy Estonia Tallinn 1. miejsce 83,76 [97]
2005 Mistrzostwa świata Finlandia Helsinki 2. miejsce 86,18 [3]
2005 Światowy finał lekkoatletyczny Monako Monako 2. miejsce 89,60 [44]
2006 I liga pucharu Europy Czechy Praga 1. miejsce 82,24 [95]
2006 Mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 1. miejsce 88,78 [6]
2006 Światowy finał lekkoatletyczny Niemcy Stuttgart 1. miejsce 89,50 [44]
2006 Puchar świata Grecja Ateny 1. miejsce 87,17 [10]
2007 II liga pucharu Europy Dania Odense 1. miejsce 87,64 [98]
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka 2. miejsce 88,61 [4]
2007 Światowy finał lekkoatletyczny Niemcy Stuttgart 2. miejsce 85,06 [44]
2008 I liga pucharu Europy Portugalia Leiria 1. miejsce 83,16 [99]
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin 1. miejsce 90,57 OR [1]
2008 Światowy finał lekkoatletyczny Niemcy Stuttgart 2. miejsce 83,77 [44]
2009 I liga drużynowych mistrzostw Europy Norwegia Bergen 2. miejsce 85,04 [32]
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin 1. miejsce 89,59 [2]
2009 Światowy finał lekkoatletyczny Grecja Saloniki 1. miejsce 87,75 [44]
2010 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Norwegia Bergen 2. miejsce 82,98 [100]
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona 1. miejsce 88,37 [7]
2010 Puchar interkontynentalny Chorwacja Split 1. miejsce 89,26 [101]
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 2. miejsce 84,78 [5]
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki 4. miejsce 81,55 [83]
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 6. miejsce 82,63 [85]
2013 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Wielka Brytania Gateshead 4. miejsce 80,48
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 6. miejsce 81,06 [102]

Progresja wyników

[edytuj | edytuj kod]
Oszczepnik podczas mityngu Bislett Games w Oslo (2010)
Rok Wynik Data Miejsce
1999 72,11 7 sierpnia Łotwa Ryga
2000 77,48 30 września Szwajcaria Düdingen
2001 83,87 7 czerwca Norwegia Bergen
2002 83,43 16 czerwca Szwecja Karlstad
2003 85,72 14 czerwca Łotwa Ventspils
2004 86,50 28 sierpnia Grecja Ateny
2005 89,60 10 września Monako Monako
2006 91,59 2 czerwca Norwegia Oslo
2007 89,51 7 września Szwajcaria Zurych
2008 90,57 23 sierpnia Pekin
2009 91,28 28 sierpnia Szwajcaria Zurych
2010 90,37[103] 29 maja Norwegia Florø
2011 90,61 14 sierpnia Norwegia Byrkjelo
2012 84,72 25 maja Czechy Ostrawa
2013 84,64 8 czerwca Norwegia Florø
2014 80,79 5 lipca Francja Paryż

Rekordy Norwegii

[edytuj | edytuj kod]

Thorkildsen w ciągu kariery 7 razy poprawiał rekord Norwegii[13].

Wynik Data Miejsce
86,81 26 czerwca 2005 Finlandia Kuortane
86,82 26 czerwca 2005 Finlandia Kuortane
87,66 29 lipca 2005 Norwegia Oslo
87,75 4 września 2005 Niemcy Berlin
89,60 10 września 2005 Monako Monako
90,13 12 maja 2006 Katar Doha
91,59 2 czerwca 2006 Norwegia Oslo

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie sports-reference.com. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 sierpnia 2012)]. (ang.).
  2. ↑ a b c IAAF: Javelin Throw – World Championships 2009 (Final). [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lutego 2010)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d GBRAthletics: IAAF World Championships in Athletics. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e IAAF: Javelin Throw – World Championships 2007 (Final). [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2011)]. (ang.).
  5. ↑ a b c Mike Rowbottom, Men’s Javelin Throw – Final – De Zordo dethrones Thorkildsen [online], daegu2011.iaaf.org [dostęp 2011-09-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).
  6. ↑ a b c d e GBRAthletics: European Championships (Men). [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  7. ↑ a b c 2010 European Athletics Championships – Men’s Javelin Throw [online], sportsresult.com [dostęp 2010-07-31] (ang.).
  8. ↑ a b GBRAthletics: IAAF World Junior Championships. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  9. ↑ a b GBRAthletics: European Junior Championships (Men). [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  10. ↑ a b GBRAthletics: IAAF World Cup in Athletics. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  11. ↑ a b Laura Arcoleo, Event Report – Men’s Javelin Throw [online], iaaf.org [dostęp 2010-09-05] (ang.).
  12. ↑ a b Zimowy Puchar Europy – 2 dzień [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-21] (pol.).
  13. ↑ a b c d e f Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007.
  14. ↑ National Records Norway. tilastopaja.org. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  15. ↑ a b European Athletics: Weltklasse Preview: Isinbayeva, Friedrich look to recapture lost ground. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  16. ↑ IAAF: Berlin 2009 – Day 9 SUMMARY – 23 Aug. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 listopada 2012)]. (ang.).
  17. ↑ Daniela Rogulj, Sara Kolak Breaks Javelin Throw Record at IAAF World Challenge in Zagreb [online], Total-Croatia [dostęp 2020-05-16] (ang.).
  18. ↑ Lista najlepszych norweskich oszczepników. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  19. ↑ Skapt for spyd. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  20. ↑ Medalistki mistrzostw Norwegii w biegu na 100 metrów przez płotki. [dostęp 2012-01-17]. (norw.).
  21. ↑ a b c Norwegian Championships. gbrathletics. [dostęp 2012-01-17]. (ang.).
  22. ↑ VG: Champagne i strie strømmer. Thorkildsen feiret OL-gullet i natt. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  23. ↑ Brudd mellom Thorkildsen og Vukicevic [online], vg.no [dostęp 2011-04-01] (norw.).
  24. ↑ Her er Andreas’ modellbilder. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  25. ↑ Andreas Thorkildsen – About me. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 października 2007)]. (ang.).
  26. ↑ a b European Junior Championships 1999. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  27. ↑ a b c d Spyd/Javelin Throw. [dostęp 2012-01-17]. (norw.).
  28. ↑ World Junior Championships. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  29. ↑ Official Results – Javelin Throw – Men – Qualification. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 sierpnia 2012)]. (ang.).
  30. ↑ European Championships 2002. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2007)]. (ang.).
  31. ↑ Del 3/Part 3: Kast/Throwing events. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  32. ↑ a b c d e f g Andreas Thorkildsen, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2010-04-30] (ang.).
  33. ↑ European Athletics: Event Result Database – Results European U23 Championships. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  34. ↑ a b IAAF: Timetable – Javelin Throw. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  35. ↑ Wyniki konkursu rzutu oszczepem podczas mityngu Bislett Games w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  36. ↑ Thorkildsen klarte OL-kravet. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  37. ↑ Wyniki konkursu rzutu oszczepem podczas mityngu DN Galan w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  38. ↑ Wyniki konkursu rzutu oszczepem podczas mityngu London Grand Prix w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  39. ↑ IAAF: Javelin Throw 2004. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  40. ↑ 2004 World Top 20 Men Javelin. tilastopaja.org. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  41. ↑ a b IAAF: Men’s Javelin Throw – Qualification Round. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  42. ↑ a b c Wyniki finału olimpijskiego z Aten w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  43. ↑ IAAF: Men’s Javelin Throw Final – Athens 2004. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  44. ↑ a b c d e f g h i j k l Profil zawodnika na stronie World Athletics. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  45. ↑ a b IAAF: Javelin Throw 2005. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  46. ↑ Wyniki eliminacji Mistrzostw Świata 2005 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  47. ↑ IAAF: Event Report – Men Javelin Throw Final – Helsinki 2005. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  48. ↑ Wyniki finału Mistrzostw Świata 2005 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  49. ↑ Afenposten: Thorkildsen tilbake til moderklubben. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  50. ↑ 2006 European Championships – results. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  51. ↑ Tabele sezonu 2006 w rzucie oszczepem w bazie Asko Koski Javelin World. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  52. ↑ Jeg kjente at jeg traff!. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  53. ↑ IAAF: Javelin Throw 2007. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  54. ↑ Wyniki eliminacji Mistrzostw Świata 2007 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 października 2007)]. (ang.).
  55. ↑ Wyniki finału Mistrzostw Świata 2007 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2011)]. (ang.).
  56. ↑ Wyniki eliminacji podczas Igrzysk Olimpijskich 2008 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  57. ↑ a b c d Wyniki finału Igrzysk Olimpijskich 2008 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  58. ↑ Wyniki konkursu oszczepników podczas mityngu Qatar Athletics Super Grand Prix w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  59. ↑ Wyniki eliminacji Mistrzostw Świata 2009 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 września 2012)]. (ang.).
  60. ↑ Wyniki finału Mistrzostw Świata 2009 w bazie IAAF. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 maja 2010)]. (ang.).
  61. ↑ IAAF: Javelin Throw 2009. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  62. ↑ bcn2010: Andreas Thorkildsen is preparing for European Championships in San Diego. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 maja 2010)]. (ang.).
  63. ↑ Results Javelin Throw Men. diamondleague-shanghai.com. [dostęp 2010-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 maja 2010)]. (ang.).
  64. ↑ National Championships Sandnes NOR 20 – 22 August 2010. tilastopaja.org. [dostęp 2010-08-23]. (ang.).
  65. ↑ Piotr Małachowski i 30 zwycięzców Diamentowej Ligi. Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 2010-12-03]. (pol.).
  66. ↑ Noway’s Thorkildsen looks ahead to 2011 and also a hat-trick in Helsinki [online], European Athletics [dostęp 2011-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-12] (ang.).
  67. ↑ Samsung Diamond League Doha / Doha (QAT) – Friday, May 06, 2011 – Javelin Throw [online], iaaf.org [dostęp 2011-05-06] (ang.).
  68. ↑ Florø Friidrettsfestival 2005 / Florø NOR 4 June 2005 [online], tilastopaja.org [dostęp 2011-05-06] (ang.).
  69. ↑ Mishchenko, Mohr, Tamgho and Kanter in form in Doha [online], European Athletics [dostęp 2011-05-07] (ang.).
  70. ↑ Javelin Throw Men [online], diamondleague-shanghai.com [dostęp 2011-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-12] (ang.).
  71. ↑ Janusz Rozum, Diamentowa Liga w Szanghaju [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-05-15] (pol.).
  72. ↑ Christian Fuchs, Rückschlag für Andreas Thorkildsen [online], leichtathletik.de [dostęp 2011-05-21] (niem.).
  73. ↑ Maciek Jałoszyński, Przegląd doniesień ze świata [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-06-23] (pol.).
  74. ↑ Spyd menn [online], diamondleague-oslo.com [dostęp 2011-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-13] (ang.).
  75. ↑ Antti-Pekka Sonninen, Thorkildsen back with 84.33m throw in Kuortane [online], iaaf.org [dostęp 2011-06-26] (ang.).
  76. ↑ Thorkildsen rzucił oszczepem ponad 90 metrów [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2011-09-30] (pol.).
  77. ↑ Oszczepem ponad 90 metrów [online], tvn24.pl [dostęp 2011-09-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-18] (pol.).
  78. ↑ a b Daegu 2011. Thorkildsen za pomiarem siły wiatru w oszczepie [online], sport.pl [dostęp 2011-09-30] (pol.).
  79. ↑ Janusz Rozum, Minima kwalifikacyjne do finałów [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-09-30] (pol.).
  80. ↑ Mike Rowbottom, Men’s Javelin Throw – Qualification – Berlin silver medallist Martinez easiest to qualify [online], daegu2011.iaaf.org [dostęp 2011-09-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).
  81. ↑ Mike Rowbottom, Men’s Javelin Throw – Final – De Zordo dethrones Thorkildsen [online], daegu2011.iaaf.org [dostęp 2011-09-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).
  82. ↑ Len Johnson, Liu Xiang and G. Dibaba the standouts in rainy Shanghai – Samsung Diamond League [online], iaaf.org [dostęp 2012-05-21] (ang.).
  83. ↑ a b 2012 European Athletics Championships – Javelin Throw Men [online], sportresult.com [dostęp 2012-06-29] (ang.).
  84. ↑ Czworo Polaków w Paryżu [online], eurosport.pl [dostęp 2012-07-05] (pol.).
  85. ↑ a b OG London GBR 3 – 12 August 2012 / 30th Olympic Games, Olympic Stadium [online], tilastopaja.org [dostęp 2012-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
  86. ↑ Janusz Rozum, 50 km – Łukasz Nowak dziewiąty [online], pzla.pl [dostęp 2012-08-14] (pol.).
  87. ↑ Thorkildsen calls a halt to his season [online], European Athletics [dostęp 2012-08-21] (ang.).
  88. ↑ Sportsjournalistene kåret Thorkildsen. [dostęp 2010-04-30]. (norw.).
  89. ↑ European Athletics: Andreas Thorkildsen (NOR) is the male Waterford Crystal European Athlete of the Year 2008. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  90. ↑ Thorkildsen and Makestad Bovim are Norway’s Athletes of the Year [online], European Athletics [dostęp 2010-12-06] (ang.).
  91. ↑ Thorkildsen and Ennis voted European Athletes of the Month for May [online], european-athletics.org [dostęp 2010-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-19] (ang.).
  92. ↑ Frenchman Lemaitre voted 2010 European Athlete of the Year [online], European Athletics [dostęp 2010-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-08] (ang.).
  93. ↑ World Junior Championships 2000. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  94. ↑ European Junior Championships 2001. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  95. ↑ a b c GBRAthletics: European Cup B Final and First League. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  96. ↑ Wyniki zawodów w bazie tilastopaja.org. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  97. ↑ Wyniki zawodów w bazie tilastopaja.org. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  98. ↑ Wyniki zawodów w bazie European Athletics. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  99. ↑ Wyniki zawodów w archiwum European Athletics. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  100. ↑ ETC Bergen NOR 19 – 20 June 2010. tilastopaja.org. [dostęp 2010-06-20]. (ang.).
  101. ↑ 2010 IAAF Continental Cup – Men’s Javelin Throw (Results) [online], iaaf.org [dostęp 2010-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-06] (ang.).
  102. ↑ 14th IAAF World Championships – Javelin Throw Men [online], IAAF.org [dostęp 2013-08-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-16] (ang.).
  103. ↑ Thorkildsen kasta over 90 meter. nrk.no. [dostęp 2010-05-29]. (norw.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Medaliści olimpijscy w rzucie oszczepem
Złoto
Srebro
Brąz

Mistrzowie świata w rzucie oszczepem

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzowie Europy w rzucie oszczepem
Mistrzowie Pucharu Interkontynentalnego IAAF w rzucie oszczepem

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzowie Diamentowej Ligi w rzucie oszczepem

Portal:Lekkoatletyka

  1. ↑ Nie przyznano
Europejski lekkoatleta roku
Występ roku w rzucie oszczepem
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andreas_Thorkildsen&oldid=74674478”