Andrij Huzenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrij Huzenko
Pełne imię i nazwisko

Andrij Łeonidowycz Huzenko

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1973
Nikopol

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1990 Kołos Nikopol 11 (0)
1990–1992 SKA/CSK WSU Kijów 30 (0)
1992 Nywa Mironówka 4 (0)
1993 Karpaty Lwów 9 (0)
1993 Worskła Połtawa 17 (0)
1994–1995 Torpedo Zaporoże 48 (4)
1995–1996 SK Mikołajów 44 (8)
1997 Worskła Połtawa 13 (2)
1998 Krylja Sowietow Samara 3 (0)
1998–2002 Worskła Połtawa 86 (3)
1998–2002 Worskła-2 Połtawa 26 (2)
2003 Jertis Pawłodar 11 (1)
2004–2006 Jesil-Bogatyr Petropawł 86 (10)
2007–2008 FK Atyrau 36 (1)
2009 Krystał Chersoń 2 (0)
2010 Ełektrometałurh-NZF Nikopol 7 (0)
W sumie: 433 (31)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2010–2012 Stal Dnieprodzierżyńsk (asystent)
2012–2013 Stal Dnieprodzierżyńsk
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Andrij Łeonidowycz Huzenko, ukr. Андрій Леонідович Гузенко, ros. Андрей Леонидович Гузенко, Andriej Leonidowicz Guzienko (ur. 19 lutego 1973 w Nikopolu) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, a wcześniej pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1990 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym zespole Kołos Nikopol. Następnie służył w wojskowym klubie SKA Kijów, który latem 1992 zmienił nazwę na CSK WSU Kijów. W październiku 1992 debiutował w składzie Nywy Mironówka, skąd na początku 1993 został zaproszony do Karpat Lwów. Latem 1993 roku przeszedł do Worskły Połtawa. Potem występował w klubach Torpedo Zaporoże i SK Mikołajów, a na początku 1997 powrócił do Worskły. W następnym roku wyjechał do Rosji, gdzie próbował swoich sił w klubie Krylja Sowietow Samara. Zagrał tylko 3 mecze i latem 1998 ponownie wrócił do Worskły. W końcu 2002 w związku z ciężką sytuacją finansową Worskły[1] opuścił połtawski klub. W 2003 po raz drugi wyjechał zagranicę, gdzie bronił barw kazachskich klubów Jertis Pawłodar, Jesil-Bogatyr Petropawł i FK Atyrau. W 2009 powrócił do Ukrainy, gdzie potem występował w amatorskich zespołach Krystał Chersoń i Ełektrometałurh-NZF Nikopol. W 2010 zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Od 2010 pomaga trenować Stal Dnieprodzierżyńsk[2]. 19 sierpnia 2012 awansował na stanowisko głównego trenera pierwszej drużyny[3]. W lutym 2013 został zmieniony przez Wołodymyra Maziara[4].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]