Andrzej Łukoski

Andrzej Łukoski
Blondyn
	porucznik
Data i miejsce urodzenia	22 października 1923 ; Tarnopol
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 1944 ; Warszawa, Polska
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Stanowiska	d-ca kompanii „Maciek” batalionu Zośka
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, powstanie warszawskie
	Odznaczenia

Andrzej Łukoski ps. „Blondyn” (ur. 22 października 1923, zm. 18 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik rezerwy, podharcmistrz, uczestnik powstania warszawskiego, dowódca 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” Armii Krajowej.

Lata młodzieńcze[edytuj | edytuj kod]

Był synem generała brygady Kazimierza Orlika-Łukoskiego – dowódcy odcinka „Słowacja” Armii Karpaty w kampanii wrześniowej, więźnia obozu w Starobielsku, zamordowanego przez NKWD w Charkowie (zbrodnia katyńska) oraz Ireny. Uczył się w I Korpusie Kadetów we Lwowie, następnie w gimnazjum w Stanisławowie.

Konspiracja[edytuj | edytuj kod]

Wraz z bratem Jerzym należał do żoliborskiego PET-u i z całą żoliborską drużyną wszedł do Grup Szturmowych. Ukończył drugi turnus tajnej podchorążówki z pierwszą lokatą. Był uczestnikiem wielu akcji Szarych Szeregów:

Akcja w Celestynowie (zespół uderzeniowy)
akcja pod Szymanowem (ostrzelanie i wykolejenie pociągu na trasie Warszawa-Berlin 22 listopada 1943 r.; brał w niej udział jako zastępca dowódcy akcji)
akcja pod Choszczówką (dowódca akcji; wykolejenie niemieckiego pociągu na trasie Warszawa-Królewiec w nocy z 3 na 4 kwietnia 1944 r.)
akcja polowanie (zamachy na niemieckich dygnitarzy)

Powstanie warszawskie[edytuj | edytuj kod]

W batalionie „Zośka” pełnił funkcję dowódcy 1. kompanii „Maciek”. Walczył na Woli i Starym Mieście. Zginął w walce 18 sierpnia podczas powstania warszawskiego w rejonie Arsenału, na ul. Nalewki. Miał 22 lata. Pochowany na Powązkach Wojskowych w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” (kwatera A20-5-20)^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Orderem Virtuti Militari (rozkaz Dowódcy AK nr 507 z dnia 11 sierpnia 1944). Uzasadnienie nadania mu krzyża VM brzmiało: „odznaczył się w walkach na terenie Grupy «Północ»”^[2]. Pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Polegli w powstaniu warszawskim po stronie polskiej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion „Zośka”. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990. ISBN 83-06-01851-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Łukoski na Murze Pamięci w Muzeum Powstania Warszawskiego

[1] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

[2] Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.

[1]

[2]