Andrzej Żabiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Żabiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1938
Katowice

Data śmierci

17 marca 1988

Poseł na Sejm PRL IV, V, VI, VII i VIII kadencji
Okres

od 1965
do 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Złota Odznaka im. Janka Krasickiego Srebrna Odznaka im. Janka Krasickiego

Andrzej Żabiński (ur. 28 maja 1938 w Katowicach, zm. 17 marca 1988) – polski polityk, działacz partyjny, socjolog. Poseł na Sejm PRL IV, V, VI, VII i VIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Edwarda i Jadwigi. W czerwcu 1956 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ukończył studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Z zawodu był technikiem przemysłu drzewnego i socjologiem.

W 1960 był referentem, a następnie do 1963 instruktorem Wydziału Organizacyjnego Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach. Członkiem tegoż KW był początkowo w latach 1965–1967. Od 1962 pełnił funkcje w organizacjach młodzieżowych. Był przewodniczącym zarządów wojewódzkich Związku Młodzieży Wiejskiej i Związku Młodzieży Socjalistycznej. Od 1967 do 1972 przewodniczył zarządowi głównemu ZMS[1].

W latach 1965–1985 był posłem na Sejm PRL IV, V, VI, VII i VIII kadencji. Od kwietnia 1973 do lutego 1980 był I sekretarzem KW PZPR w Opolu i szefem tamtejszej Wojewódzkiej Rady Narodowej[2]. Od września 1980 do stycznia 1982 był I sekretarzem KW PZPR w Katowicach. W latach 1982–1987 był radcą ministrem pełnomocnym ambasady PRL w Węgierskiej Republice Ludowej[1].

Od grudnia 1971 do lipca 1981 zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR, od lutego 1980 do października 1980 będąc jego sekretarzem. Od 1972 do 1973 pełnił funkcję kierownika Wydziału Organizacyjnego KC. Ponadto od 24 sierpnia 1980 do 6 września 1980 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR, a następnie – do 19 lipca 1981 – członkiem BP KC PZPR. W 1982 i 1987 był pracownikiem politycznym KC.

Został pochowany z honorami państwowymi 21 marca 1988 na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach (kwatera 7-I-10)[3]. W imieniu władz PRL w pogrzebie udział wzięli m.in. członek Biura Politycznego KC PZPR Zygmunt Murański, sekretarz KC Stanisław Ciosek, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach Manfred Gorywoda, I sekretarz Komitetu Warszawskiego PZPR Janusz Kubasiewicz oraz minister gospodarki przestrzennej i budownictwa Bogumił Ferensztajn, I sekretarz KW PZPR w Opolu Eugeniusz Mróz oraz przewodniczący Zarządu Głównego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej Jerzy Szmajdziński[4].

Grób Andrzeja Żabińskiego na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach

Odznaczenia[1][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
  2. Central Intelligence Agency: Directory of Officials of the Polish People’s Republic. Uniwersytet Michigan, 1978, s. 89.
  3. Informacje w serwisie Grobonet.
  4. Ostatnia droga tow. A. Żabińskiego [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 68, 22 marca 1988, s. 2.
  5. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
  6. Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  7. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 9, 30 listopada 1970, s. 5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]