Andrea Catenazzi
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1640 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1701 |
| Narodowość |
włoska |
| Praca | |
| Styl | |
| Budynki | |
Andrea Catenazzi (pl. Andrzej Catenazzi) (ur. ok. 1640 w Morbio Inferiore k. Mendrisio, kanton Tessyn - zm. po 1701) – architekt pochodzący z dzisiejszej Szwajcarii działający na terenie Wielkopolski[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się jako syn Giovanniego i Susanny. W 1661 lub 1662 przybył do Poznania wraz z bratem Jerzym. Rozpoczęli tu pracę jako czeladnicy u Krzysztofa Bonadury Starszego przy budowie kościoła bernardynów. Następnie prawdopodobnie współpracował z bratem przy projektowaniu nawy tegoż kościoła, jemu osobiści zaś przypisuje się stiuki w prezbiterium. W Poznaniu pracował jeszcze w maju 1665, lecz w tym samym roku pojawia się w północnych Niemczech oraz Czechach. W 1676 powrócił do Polski, gdzie rozpoczął prace nad kościołem filipinów na Świętej Górze koło Gostynia. Projekt początkowo wzorowany był na kościele jezuickim w Krakowie a następnie prace prowadzono według projektu Baltazara Longheny. Liczne odstępstwa od projektu przypisywane są właśnie Catenazziemu. Ostatnia wzmianka o architekcie pochodzi z 1701 z Gostynia.
Problemy w odtworzeniem życiorysu i listy prac Andrzeja Catenazziego sprawia równoległe pojawianie się w Wielkopolsce w 1681, a w samym Gostyniu w 1690, Andrzeja Catenazziego, syna Karola, który być może jest tożsamy z Andrzejem synem Jana.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Georgio Catenazzi (Jerzy) - brat
- Giovanni Catenazzi (Jan) - syn
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.), Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa Poznań: Państ. Wydaw. Naukowe, 1981, s. 91-92, ISBN 978-83-01-02722-3 [dostęp 2024-02-02].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.) Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1983, PWN ISBN 83-01-02722-3